Temat Ildikó Bóbis jest bardzo interesujący i istotny w dzisiejszym świecie. Jest to temat obejmujący wiele aspektów i mający znaczący wpływ na społeczeństwo, gospodarkę, politykę i kulturę. W całej historii Ildikó Bóbis był przedmiotem debat, analiz i badań, wykazując jego znaczenie w różnych kontekstach. W tym artykule zbadamy różne aspekty Ildikó Bóbis, badając jego wpływ na różne obszary życia. Niezależnie od tego, czy jest to poziom indywidualny, czy zbiorowy, Ildikó Bóbis budzi zainteresowanie szerokiego grona odbiorców, wywołując refleksję i debatę na temat jego dzisiejszego znaczenia i konsekwencji.
Data i miejsce urodzenia |
5 września 1945 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
173 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Ildikó Farkasinszky-Bóbis (ur. 5 września 1945 w Budapeszcie) – węgierska florecistka, wielokrotna medalistka igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata.
Na igrzyskach olimpijskich w Meksyku w 1968 roku reprezentacja Węgier w składzie: Ildikó Újlaky-Rejtő, Ildikó Bóbis, Paula Marosi, Lídia Dömölky-Sákovics i Mária Gulácsy zdobyła drużynowo srebrny medal. W zawodach indywidualnych odpadła w pierwszej rundzie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Monachium była druga w rywalizacji indywidualnej, wygrywając trzy z pięciu finałowych walk, ulegając tylko Włoszce Antonelli Ragno-Lonzi. Parę dni później razem z Ildikó Újlaky-Rejtő, Ildikó Schwarczenberger, Márią Szolnoki i Ildikó Rónay zdobyła srebro w zawodach drużynowych. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 roku zdobywając razem z Ildikó Schwarczenberger, Ildikó Újlaky-Rejtő, Magdą Maros i Edit Kovács brąz w zawodach drużynowych. W rywalizacji indywidualnej zajęła tym razem szóste miejsce.
Podczas mistrzostw świata w Moskwie w 1966 roku wspólnie z Márią Gulácsy, Paulą Marosi, Ildikó Rejtő i Lídią Dömölky-Sákovics zajęła drugie miejsce w turnieju drużynowym. W tej samej konkurencji zdobywała także złote medale na mistrzostwach świata w Montrealu (1967) i mistrzostwach świata w Göteborgu (1973) oraz srebrne na mistrzostwach świata w Wiedniu (1971), mistrzostwach świata w Grenoble (1974) i mistrzostwach świata w Budapeszcie (1975).
Ponadto zdobyła również trzy medale w turniejach indywidualnych: złoty na mistrzostwach świata w Grenoble w 1974 roku oraz brązowe na mistrzostwach świata w Montrealu w 1967 roku (za Aleksandrą Zabieliną z ZSRR i Antonellą Ragno) i mistrzostwach świata w Budapeszcie dziewięć lat później (za Rumunką Ecateriną Stahl-Iencic i Olgą Kniaziewą z ZSRR).
Jej ojciec, Gyula, był zapaśnikiem.