W dzisiejszym artykule porozmawiamy o I kto to mówi, temacie o dużym znaczeniu dzisiaj. I kto to mówi to temat, który w ostatnim czasie zyskuje coraz większe znaczenie, wywołując debaty i kontrowersje w różnych obszarach. W tym artykule przyjrzymy się bliżej I kto to mówi, aby zrozumieć jego zakres, implikacje i możliwe rozwiązania. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie na temat I kto to mówi, aby zapewnić szeroką i kompletną wizję tego bardzo istotnego tematu. Krótko mówiąc, I kto to mówi to problem, który dotyczy nas wszystkich i który zasługuje na rozwiązanie z powagą i rygorystycznością, na jaką zasługuje.
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
13 października 1989 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
93 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Amy Heckerling |
Główne role |
John Travolta, Kirstie Alley, Olympia Dukakis, George Segal, Bruce Willis (głos) |
Muzyka | |
Montaż |
Debra Chiate |
Produkcja | |
Wytwórnia | |
Dystrybucja | |
Kontynuacja |
I kto to mówi (oryg. Look Who's Talking) – komedia z 1989 roku w reżyserii Amy Heckerling, która również napisała scenariusz. W rolach głównych wystąpili John Travolta i Kirstie Alley. Bruce Willis udzielił głosu synowi Mollie – Mikeyemu. W scenie finałowej Julie mówi w myślach głosem Joan Rivers.
Film otrzymał mieszane recenzje; serwis Rotten Tomatoes przyznał mu wynik 58%.
Mollie Jensen zachodzi w ciążę z żonatym mężczyzną. Decyduje się samotnie wychowywać dziecko. W dniu porodu poznaje sympatycznego taksówkarza Jamesa, który wyświadcza jej przysługę. Wkrótce oboje zaprzyjaźniają się ze sobą. Jednak na horyzoncie pojawia się biologiczny ojciec dziecka...
Oryginalnym pomysłem twórców filmu jest to, że narratorem komentującym wydarzenia, z którego perspektywy oglądamy świat, jest kilkumiesięczne niemowlę.