Hinzert
W dzisiejszym artykule szczegółowo przeanalizujemy Hinzert, aby zrozumieć jego znaczenie dzisiaj. Hinzert to temat/data/osoba, która wywołała duże zainteresowanie w różnych obszarach i kluczowe jest zrozumienie jego wpływu na dzisiejsze społeczeństwo. W tym artykule będziemy badać jego znaczenie historyczne, wpływ na współczesną kulturę i konsekwencje, jakie ma dla przyszłości. Dodatkowo przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Hinzert, w celu zapewnienia kompleksowego i wzbogacającego spojrzenia na ten temat/temat/osobę. Mamy nadzieję, że pod koniec czytania czytelnicy zyskają głębsze i bogatsze zrozumienie Hinzert i będą w stanie nawiązać znaczące powiązania ze swoim otoczeniem i życiem codziennym.
 |
Ten artykuł od 2022-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| Typ | |
|---|---|
| Odpowiedzialny | |
| Rozpoczęcie działalności |
1939 |
| Zakończenie działalności |
3 marca 1945 |
| Terytorium | |
| Miejsce | |
| Liczba podobozów |
20 |
| Liczba więźniów |
~ 13 600 |
| Narodowość więźniów | |
| Liczba ofiar |
~ 1000 |
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej  | |
| 49,6989°N 6,8928°E/49,698890 6,892780 | |
Konzentrationslager Hinzert, SS-Sonderlager Hinzert (także: Polizeihaft- und Erziehungslagers Hinzert, Durchgangslager für Häftlinge Hinzert, Arbeitserziehungslager Hinzert, Eindeutschungslager Hinzert) – niemiecki obóz koncentracyjny położony w Nadrenii-Palatynacie w Niemczech w pobliżu miejscowości Hinzert-Pölert, istniejący w latach 1939–1945.
Historia obozu
Obóz został założony w 1939, jako niewielki obóz mogący przetrzymać średnio około 800 więźniów. Przetrzymywał średnio około 1200–1500. Posiadał wiele funkcji. Zwłaszcza po ataku III Rzeszy na Holandię, Belgię, Luksemburg i Francję stał się ważnym obozem tranzytowym dla więźniów z tych krajów.
Od 1942 był używany przez Gestapo jako specjalny obóz dla więźniów z Luksemburga i Trewiru. Posiadał około 20 podobozów i zewnętrznych komand. Nie posiadał komory gazowej.
Komendantami obozu byli:
- SS-Obersturmbannführer Hermann Pister (9 października 1939 – 21 grudnia 1941)
- SS-Sturmbannführer Egon Zill (21 grudnia 1941 – 23 kwietnia 1942)
- SS-Hauptsturmführer Paul Sporrenberg (23 kwietnia 1942 – 21 listopada 1944)
21 listopada 1944 obóz stał się podobozem KL Buchenwald. 3 marca został opuszczony, więźniowie wyprowadzeni w marszu śmierci w kierunku Hesji. W kwietniu na teren obozu wkroczyła armia amerykańska.
Więźniowie i ofiary
Praca więźniów polegała na konstrukcjach autostrad, na utrzymywaniu lotnisk oraz osuszaniu bagien i pracach leśnych. Pełną liczbę więźniów ocenia się na około 13 600 osób. Wielu z nich było spoza terenów Niemiec. 1599 osób pochodziło z Luksemburga. W obozie tym znajdowali się również Francuzi – więźniowie Nacht und Nebel, a także jeńcy wojenni z Armii Czerwonej. Liczbę ofiar ocenia się na co najmniej trzysta osób.
Dzieje powojenne
Dużą rolę w upamiętnieniu odegrały środowiska byłych więźniów z Luksemburga. Aktualne miejsce pamięci powstało na przełomie lat 80. i 90. XX wieku. Pełni również funkcje archiwalne, muzealne i edukacyjne.
Linki zewnętrzne
- Muzeum – Miejsce Pamięci (niem.)