Dziś Henryk Budziński pozostaje aktualnym tematem i interesuje wiele osób. Wraz z postępem technologii i globalizacją Henryk Budziński stał się centralnym punktem dyskusji w różnych obszarach. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym ludzie nadal szukają informacji, porad i opinii na temat Henryk Budziński. Wraz z ewolucją społeczeństwa zmienia się sposób, w jaki Henryk Budziński wpływa na nasze życie. Dlatego ważne jest, aby dokładnie poznać różne aspekty związane z Henryk Budziński, aby zrozumieć jego wpływ na nasze codzienne życie i otaczający nas świat.
Data i miejsce urodzenia |
29 listopada 1904 | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
18 marca 1983 | |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||
Henryk Budziński (ur. 29 listopada 1904 w Bobryku k. Stanisławowa, zm. 18 marca 1983 w Gdańsku) – polski wioślarz, medalista olimpijski. Mierzył 170 cm i ważył nieco ponad 60 kg. Tak niski wzrost i waga wyczynowego wioślarza była w czasach przed wprowadzeniem wagi lekkiej zjawiskiem niespotykanym (w sporcie tym wzrost i zasięg ramion dają ogromną przewagę, a i waga jest bardzo istotna).
Urodził się w Bobryku k. Stanisławowa, był synem Edwarda i Stanisławy z Kamińskich. Podczas rewolucji październikowej ewakuował się w okolice Kujbyszewa. Ukończył tam szkołę techniczną. W styczniu 1923 powrócił do Polski, osiadł w Poznaniu, gdzie pracował jako technik budowlany. W 1926 r. rozpoczął uprawianie żeglarstwa. Przez całą karierę zawodniczą reprezentował barwy KW 04 Poznań. Startował w kilku konkurencjach wioślarskich, ale największe sukcesy odniósł w dwójkach bez sternika, w osadzie z Janem Krenzem-Mikołajczakiem. Zostali wicemistrzami Europy w Bydgoszczy w 1929, a rok później stanęli na najwyższym podium po zdobyciu mistrzostwa w Liège. Zdobyli brązowy medal podczas igrzysk olimpijskich w Los Angeles 1932.
Budziński zdobył też srebrny medal Mistrzostw Europy w Paryżu w 1931 w czwórce bez sternika (partnerzy: Jan Krenz-Mikołajczak, Zbigniew Kasprzak, Kazimierz Nowakowski). Podczas Mistrzostw Europy w Budapeszcie w 1933 polska czwórka bez sternika z Budzińskim odpadła w repesażach.
Budziński był osiem razy mistrzem Polski:
Laureat Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej (1930). W latach 1935–1939 był trenerem AZS Poznań. Po zakończeniu kariery w 1933 pracował jako trener.
W czasie wojny obronnej dostał się do niewoli radzieckiej, grudniu został przekazany do niewoli niemieckiej. Zbiegł z niej i ukrywał się w Warszawie pod nazwiskiem Józef Kobyliński. Wziął udział w powstaniu warszawskim. Po wojnie mieszkał w Gdańsku, gdzie pracował w przedsiębiorstwie budowlanym. Zmarł 18 marca 1983 w Gdańsku i został pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku-Wrzeszczu (rejon IV, taras I, grób 35).