Helena Kamińska
W dzisiejszym świecie Helena Kamińska to kwestia, która zyskała znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Od sfery politycznej po naukową, Helena Kamińska stał się przedmiotem ciągłego zainteresowania i debaty. Ze względu na ogromny wpływ na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje i prowadzą swoje codzienne życie, niezwykle ważne jest zrozumienie i przeanalizowanie implikacji Helena Kamińska w naszym codziennym życiu. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i wymiary Helena Kamińska, a także jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
| Data urodzenia |
20 października 1905 |
|---|---|
| Data śmierci |
6 marca 1998 |
| Zawód, zajęcie |
Helena Frenkiel-Kamińska z domu Starewicz (ur. 20 października 1905 w Warszawie, zm. 6 marca 1998) – działaczka komunistyczna, historyk, publicystka.
Życiorys
Córka Stanisława i Kazimiery. W latach 20. aktywny członek Związku Młodzieży Komunistycznej, następnie KPP, za swoją działalność wielokrotnie aresztowana i karana więzieniem. W latach 1930–1936 przebywała w ZSRR, gdzie pracowała jako robotnica i studiowała na tamtejszych uczelniach. W latach 1936–1938 była aktywistką KPP. Po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę przebywała na terenie okupacji sowieckiej w Białymstoku, gdzie pracowała w fabryce włókienniczej. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej ewakuowana w głąb ZSRR. Od 1943 do 1945 pracowała w Zarządzie Głównym ZPP w Moskwie. Od 1946 do 1949 była kierowniczką Wojewódzkiej Szkoły PPR w Gdańsku, tam również pełniła funkcję kierownika Wydziału Propagandy KW PPR. Od 1949 do 1957 roku była zastępcą kierownika Wydziału Historii Partii przy KC PZPR. W latach 1957–1968 pracowała w Zakładzie Historii Partii przy KC PZPR. Od 1968 roku była na rencie. Pochowana na wojskowych Powązkach (kwatera BII28-13-16). Autorka haseł w Słowniku biograficznym działaczy polskiego ruchu robotniczego.
Rodzina
Jej mężem był Antoni Lipski (1904–1938). Ich synem był Franciszek Kamiński (ur. 1930), elektronik.
Wybrane publikacje
- Dokumenty o Radach Delegatów Robotniczych w Polsce : z materiałów Wydziału Historii Partii KC PZPR, w oprac. F. Kalickiej, H. Kamińskiej, Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej. Główny Zarząd Polityczny 1950.
- (redakcja) Julian Marchlewski : 1866–1925, album oprac. Helena Kamińska ; oprac. graf. Tadeusz Gronowski, Warszawa: Książka i Wiedza, 1951 (wyd. 2 – 1952).
Przypisy
- ↑ Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 332, przyp. 82, ISBN 978-83-235-0318-7
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – warszawskie cmentarze
- ↑ Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 1: A–D, red. nacz. Feliks Tych, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1978, s. 5
Bibliografia
- Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Instytut Studiów Politycznych PAN Warszawa 2000, ISBN 83-88490-03-6
- Tomasz Siewierski, Komuniści i historycy. Polski ruch robotniczy w badaniach uczonych w PRL – wybrane aspekty Partia komunistyczna w Polsce. Struktury – ludzie – dokumentacja, pod red. Dariusza Magiera, Lublin – Radzyń Podlaski 2012, s. 463-479.
- Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2007, s. 332.
- Informacje w BIP IPN