Harklowa (gromada w powiecie nowotarskim)

W dzisiejszym świecie Harklowa (gromada w powiecie nowotarskim) to temat, który nadal budzi zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy jest to poziom osobisty, zawodowy czy akademicki, Harklowa (gromada w powiecie nowotarskim) przykuł uwagę wielu osób. Od swoich początków do chwili obecnej Harklowa (gromada w powiecie nowotarskim) odgrywał ważną rolę w społeczeństwie, wpływając na różne aspekty codziennego życia. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Harklowa (gromada w powiecie nowotarskim) i jego znaczenie dzisiaj, badając różne perspektywy i punkty widzenia w celu lepszego zrozumienia jego znaczenia i możliwych konsekwencji dla przyszłości.

Harklowa
gromada
1954–1973
Państwo

 Polska

Województwo

krakowskie

Powiat

nowotarski

Data powstania

6 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Harklowa

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

4

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

18

brak współrzędnych

Harklowa – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954 do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973, tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972.

Gromadę Harklowa z siedzibą GRN w Harklowej utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski – w powiecie nowotarskim w woj. krakowskim, na mocy uchwały nr 27/IV/54 WRN w Krakowie z dnia 6 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad Harklowa, Knurów, Dębno i Szlembark ze zniesionej gminy Łopuszna w tymże powiecie. Dla gromady ustalono 18 członków gromadzkiej rady narodowej.

31 grudnia 1961 do gromady Harklowa przyłączono wieś Frydman ze zniesionej gromady Frydman.

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej.

Przypisy

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 27/IV/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 6 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu nowotarskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 17 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 29 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 50)
  7. Uchwała Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Nowym Targu z dnia 2 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 8 października 1954 r., Nr. 9, Poz. 39)
  8. Uchwała Nr 13/3/61 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 18 września 1961 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w województwie krakowskim; w Obwieszczeniu Prezydium WRN w Krakowie z dnia 18 grudnia 1961 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w województwie krakowskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 30 grudnia 1961 r., Nr. 16, Poz. 228)
  9. Obwieszczenie Wydziału Organizacyjno-Prawnego Prezydium WRN w Krakowie z dnia 1 października 1970 r. o podziale administracyjnym województwa krakowskiego – stan na dzień 1 stycznia 1970 r.(Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 7 października 1970 r., Nr. 9, Poz. 99) – ostatni wykaz gromad w Dzienniku Urzędowym WRN w Krakowie przed reaktywowaniem gmin
  10. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.