W dzisiejszym świecie Gronkowce stał się tematem rosnącego zainteresowania i debaty wśród ludzi w każdym wieku i na różnych etapach życia. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, znaczenie w kulturze popularnej czy wpływ na życie codzienne, Gronkowce przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od swoich początków do obecnej ewolucji, Gronkowce pozostawił niezatarty ślad we współczesnym świecie i niezwykle ważne jest zrozumienie jego znaczenia w obecnym kontekście. W tym artykule zbadamy różne aspekty Gronkowce i zbadamy jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
Gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) w barwieniu metodą Grama | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Typ | |
Rodzaj |
Gronkowce |
Nazwa systematyczna | |
Staphylococcus |
Gronkowce, stafilokoki, stafylokoki (łac. Staphylococcus, od gr. σταφυλή, staphylē, czyli grona, i κόκκος, kókkos, czyli ziarenko) – rodzaj bakterii zaliczanych do grupy bakterii Gram-dodatnich. Morfologicznie są one ziarenkowcami występującymi w skupiskach przypominających grona, będących wynikiem podziałów w wielu płaszczyznach. Prawie wszystkie gatunki Staphylococcus są względnymi beztlenowcami (to znaczy rosną w warunkach zarówno tlenowych, jak i beztlenowych).
Bakteriami typowo koagulazododatnimi (wytwarzającymi koagulazę) są szczepy należące do Staphylococcus aureus. Gronkowiec złocisty jest głównym gatunkiem chorobotwórczym człowieka i jest odpowiedzialny za wiele ciężkich zakażeń. Zakażenia nim można podzielić na:
Wśród gronkowców koagulazoujemnych wyróżnia się:
Niektóre gronkowce koagulazoujemne stanowią prawidłową florę człowieka, na przykład Staphylococcus epidermidis, który może czasami wywoływać zakażenia protez, oraz Staphylococcus saprophyticus, który powoduje zakażenia dróg moczowych u młodych kobiet.
Inne gatunki u człowieka nie odgrywają znaczącej roli, ale niektóre mają znaczenie w weterynarii.
Gronowce mogą być hodowane na prostych pożywkach, na przykład Chapmana lub Bairda-Parkera, w zwykłych warunkach.
Do antybiotyków przeciwgronkowcowych należą:
Niektóre nowe fagotypy są odporne na penicylinę i tetracykliny.