W tym artykule poznamy fascynujący świat Gmach Poczty Głównej przy placu Napoleona w Warszawie. Od swoich początków po dzisiejsze wpływy, temat ten budzi ogromne zainteresowanie i ciekawość u osób w każdym wieku. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę zajmiemy się najbardziej istotnymi i znaczącymi aspektami związanymi z Gmach Poczty Głównej przy placu Napoleona w Warszawie, zapewniając czytelnikowi szeroką i wzbogacającą perspektywę. Podobnie zbadamy jego wpływ w różnych obszarach, od kultury po naukę, w tym jego znaczenie we współczesnym społeczeństwie. Ostatecznie ten artykuł ma na celu rzucić światło na Gmach Poczty Głównej przy placu Napoleona w Warszawie i jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
Poczta Główna podczas powstania warszawskiego (1944) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres |
pl. Napoleona 8 (dawniej pl. Warecki), róg ul. Warecka 16 |
Architekt | |
Kondygnacje |
3 |
Rozpoczęcie budowy |
1912 |
Ukończenie budowy |
1916 |
Ważniejsze przebudowy |
1935 |
Zniszczono |
1944 |
Odbudowano |
nie odbudowano |
Gmach Poczty Głównej – istniejący w latach 1916–1944 budynek głównego urzędu pocztowego Warszawy przy placu Napoleona 8 (pierwotnie plac Warecki), róg ul. Warecka 16. W okresie międzywojennym mieścił również siedzibę Ministerstwa Poczt i Telegrafów. Został zniszczony w 1944 podczas powstania warszawskiego.
Budynek wzniesiono w latach 1912–1916 według projektu Antoniego Jabłońskiego-Jesieńczyka na posesji nr 8, na miejscu jednokondygnacyjnego budynku pocztowego, na rogu ul. Wareckiej 16, w sąsiedztwie domu Karola Mintera mieszczącego się przy placu Wareckim 10, w którym znajdował się wówczas urząd pocztowy.
Po zajęciu Warszawy przez wojska niemieckie w sierpniu 1915, na rozkaz nowych władz z nieukończonego jeszcze budynku zbito umieszczone na elewacji godło rosyjskie.
Gmach miał trzy wysokie kondygnacje. Był budowlą monumentalną. Nad centralnie położonym wejściem głównym znajdującym się w ozdobionym pilastrami portykiem, początkowo znajdowała się rzeźba czterech gigantów dźwigających globus (kopia rzeźb zdobiących urzędy pocztowe w Petersburgu i w Moskwie). Rzeźbę tę usunięto w 1921.
Przed budynkiem w dwudziestoleciu międzywojennym swoje stoiska mieli często bukiniści.
W 1935 gmach rozbudowano wzdłuż ulicy Wareckiej. Powstało wówczas nowe siedmioosiowe skrzydło wzniesione w tym samym stylu, co główny gmach.
Po kapitulacji miasta we wrześniu 1939, niemieckie władze okupacyjne przystąpiły 10 października do tworzenia w Warszawie placówek Deutsche Post Osten. W budynku nadal mieściła się Poczta Główna (Postamt Warschau C1).
Podczas powstania warszawskiego po kilku próbach gmach został odbity z rąk Niemców przez żołnierzy Batalionu „Kiliński”. Powstańcy przejęli znajdujące się tam składy broni, amunicji i żywności, w tym duże ilości spirytusu. Przez cały okres powstania obiekt zajmowali Polacy. W wyniku walk i bombardowań został w 1944 w olbrzymim stopniu zniszczony.
Po wojnie budynku nie odbudowano. Został rozebrany w latach 1946–1947.
Na jego miejscu w 1965 wzniesiono budynki Narodowego Banku Polskiego według projektu Bohdana Pniewskiego i Barbary Czerwińskiej. Poczta Główna znalazła po wojnie siedzibę w Gmachu Pocztowej Kasy Oszczędności przy ul. Świętokrzyskiej nr 31/33.