Gieorgij Siedow
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w temat Gieorgij Siedow, badając jego różne aspekty i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Gieorgij Siedow to temat, który przyciąga uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, a jego znaczenie w ostatnich latach rośnie. Mamy nadzieję, że w tym artykule przedstawimy szeroki i szczegółowy przegląd Gieorgij Siedow, dając naszym czytelnikom możliwość zdobycia głębszej wiedzy na ten temat i jego wpływ na nasze życie. Od jego pochodzenia po konsekwencje w różnych obszarach, zanurzymy się w wyczerpującej analizie, która pozwoli naszym czytelnikom lepiej zrozumieć Gieorgij Siedow i jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa.
| |
| porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia |
23 kwi.?/5 maja 1877 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 lut.?/5 marca 1914 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
hydrograf, badacz Arktyki |
| Odznaczenia | |
 
| |
Gieorgij Siedow (ur. 23 kwietnia?/5 maja 1877 w Kriwaja Kosa, zm. 20 lutego?/5 marca 1914 na Wyspie Rudolfa) – rosyjski badacz Arktyki.
Życiorys
Urodził się w 1877 roku w wiosce Kriwaja Kosa (w pobliżu Taganrogu na terenie Obwodu Wojska Dońskiego) jako jedno z dziewięciorga dzieci rybaka. Do czternastego roku życia był analfabetą. W 1898 roku ukończył kursy nawigacji w Rostowie nad Donem, a w 1901 roku został absolwentem Morskiego Korpusu Kadeckiego w stopniu porucznika.
W latach 1902−1903 Siedow uczestniczył w wyprawie hydrograficznej na Ocean Arktyczny. W czasie wojny rosyjsko-japońskiej (1905) dowodził kutrem torpedowym. W roku 1909 poprowadził ekspedycję, która opisała ujście Kołymy, a rok później odkrył Zatokę Kriestowaja na Nowej Ziemi.
W 1910 roku ożenił się z Wierą Maj-Majewską.
W 1912 roku Siedow złożył propozycję ekspedycji na biegun północny, ale rząd rosyjski, pomimo początkowej pozytywnej reakcji i przeniesienia Siedowa do Marynarki Wojennej, odmówił finansowania i Siedow był zmuszony szukać sponsorów. W sierpniu 1912 roku Siedow na statku „Święty Męczennik Foka” opuścił Archangielsk, ale z powodu lodu musiał zimować na Nowej Ziemi. Ekspedycja dopiero w sierpniu następnego roku dotarła do Ziemi Franciszka Józefa, gdzie została ponownie zatrzymana przez lód. Postój miał miejsce w Zatoce Tichaja na Wyspie Hoockera.
2?/15 lutego 1914 chory na szkorbut Siedow wraz z Grigorijem Linnikiem i Aleksandrem Pustotnim wyruszyli na biegun północny w psich zaprzęgach. Siedow zmarł przed dotarciem do Wyspy Rudolfa; został na niej pochowany. W drodze powrotnej załoga Siedowa uratowała na Ziemi Franciszka Józefa dwóch członków wyprawy Gieorgija Brusiłowa – Waleriana Albanowa i marynarza, A. Konrada.
Na cześć Siedowa nazwano dwie zatoki i wzgórze na Nowej Ziemi, lodowiec i przylądek na Ziemi Franciszka Józefa, wyspę na Morzu Barentsa i zatokę na Antarktydzie. Jego imieniem nazwano także poniemiecki żaglowiec „Siedow” i lodołamacze „Gieorgij Siedow” (1909) i „Gieorgij Siedow” (1967).
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Седов Георгий Яковлевич. W: Большaя Советскaя Энциклопедия. bse.sci-lib.com. (ros.).
- ↑ a b c d e f g Георгий Седов. www.peoples.ru. . (ros.).]
- ↑ William James Mills: Exploring Polar Frontiers – A Historical Encyclopedia, Bd. 1. ABC-CLIO, 2003, s. 106–108. ISBN 1-57607-422-6. (ang.).
- ↑ Walerian Albanow: Im Reich des weißen Todes. Berlin: Berliner Taschenbuch Verlag, 2002. ISBN 3-442-76020-8. (niem.).
- ↑ АЛЬБАНОВ Валериан Иванович (1881— 1919). my-sedovo.narod.ru. . (ros.).