W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Generalne Gubernatorstwo Belgijskie. Niezależnie od tego, czy jest to aktualny temat, osoba publiczna czy wydarzenie historyczne, Generalne Gubernatorstwo Belgijskie przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule dokładnie przeanalizujemy wszystkie aspekty związane z Generalne Gubernatorstwo Belgijskie, od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Niezależnie od tego, czy jesteś ekspertem w tej dziedzinie, czy dopiero zaczynasz go odkrywać, zapraszamy Cię do zanurzenia się w tę ekscytującą podróż, aby lepiej zrozumieć znaczenie i znaczenie Generalne Gubernatorstwo Belgijskie w naszych czasach.
1914–1918 | |||||
| |||||
Język urzędowy | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Status terytorium |
Terytorium okupowane | ||||
Zależne od | |||||
Głowa terytorium |
Generalny Gubernator Ludwig von Falkenhausen | ||||
Data powstania |
26 sierpnia 1914 | ||||
Data likwidacji |
11 listopada 1918 | ||||
Generalne Gubernatorstwo Belgijskie (niem. Kaiserliche Deutsche Generalgouvernement Belgien) – władze ustanowione na części okupowanego w czasie I wojny światowej terytorium Belgii, istniejące od 26 sierpnia 1914, ze stolicą w Brukseli.
26 sierpnia 1914 feldmarszałek Colmar von der Goltz został mianowany gubernatorem wojskowym Belgii. 27 listopada 1914 zastąpił go generał Moritz von Bissing, pełniąc funkcję generalnego gubernatora do kwietnia 1917. Ostatnim niemieckim generalnym gubernatorem w Belgii, od maja 1917, był generał Ludwig von Falkenhausen.
Wkrótce po nominacji Bissinga, dowództwo niemieckie podzieliło Belgię na trzy „strefy okupacyjne”. Większość okupowanego obszaru Belgii, obejmującego Brukselę, stanowiło Generalne Gubernatorstwo. Pozostała część terytorium Belgii stanowiła obszar operacyjny sił zbrojnych. I tak pod kontrolą niemieckiej 4 Armii znajdował się obszar obejmujący Gandawę i Antwerpię. Natomiast Cesarska Marynarka Wojenna kontrolowała wybrzeża Belgii.
Niemiecka administracja okupacyjna dążyła do zachowania przedwojennej administracji oraz zarządzania terenami okupowanymi przy pomocy niewielkiej liczby niemieckich oficerów i urzędników z odpowiednimi umiejętnościami językowymi i administracyjnymi. Niemiecka administracja starała się wykorzystać etniczne napięcia pomiędzy Flamandami i Walonami, rozważając utworzenie po wojnie protektoratu we Flandrii oraz planując gospodarczą eksploatację Walonii.