W dzisiejszym świecie Funt (masa) zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, historię, kulturę czy życie codzienne, Funt (masa) stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Na przestrzeni lat ewoluowała i pozostawiła niezatarty ślad w rozwoju ludzkości. W tym artykule zbadamy różne aspekty i aspekty Funt (masa), analizując jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach. Od jego pochodzenia po współczesne znaczenie, zagłębimy się w szczegółową analizę, aby lepiej zrozumieć rolę, jaką odgrywa Funt (masa) w naszym życiu i na całym świecie.
Funt (ang.pound lub pound-mass; lb, lbm, lbm, ℔) – pozaukładowa jednostka masy wywodząca się od rzymskiej libry. Miara funta była różna na przestrzeni wieków w różnych państwach, zwykle wynosiła pomiędzy 0,4 a 0,5 kilograma.
Nazwa jednostki wywodzi się od staroangielskiego słowa pund, a ta od słowa Pfund, germańskiej adaptacji łacińskiego słowa libra pondo (pol. waga mierzona w librach). Obecnie w państwach anglosaskich jest przyjęty międzynarodowy funt równy 0,45359237 kg oraz stosowany jest skrót lb (od libra, liczba mnoga w jęz. angielskim: lbs).
Współczesne rodzaje funta
funt brytyjski (avoirdupois, powszechnie używany np. w USA), ang. pound: 1 lb = 0,453 592 37 kg = 16 oz (uncji) = 7000 granów (ziaren)
1 kilogram = 2,204 62 funta
Masa funta avoirdupois została określona przez kupców w Londynie w 1303. Jego dokładna miara i sposób ustalania zmieniały się. W 1878 zdefiniowano wzorzec funta jako odpowiadający ok. 0,453 592 338 kg, w 1883 – ok. 0,453 592 427 kg, wreszcie od 1889 w zaokrągleniu jako 0,453 592 43 kg. Od 1894 funt równy 0,453 592 427 kg przyjęto również w Stanach Zjednoczonych. Współczesny funt międzynarodowy o mierze 0,453 592 37 kg przyjęto w 1958 w porozumieniu między USA a krajami Brytyjskiej Wspólnoty Narodów.
W niektórych regionach krajów niemieckojęzycznych, przeważnie jednak w Niemczech słowa „funt” (Pfund) używa się w potocznym języku zamiast „pół kilograma”.
Funt jest także jednostką używaną w oznaczaniu siły naciągu łuku oraz krzywej ugięcia wędzisk (charakterystyka pracy/sztywność).
Dawne rodzaje funta
używane w Wielkiej Brytanii:
funt troy – używany od IX wieku do 1879, głównie do metali szlachetnych, według obecnych miar – 0,373 241 721 kg
monetarny/komercyjny: funt esterlin (fr.livre esterlin; pierwsza norma krajowa) / funt rzymski (fr.livre romaine) = ok. 0,367 kg (ok. 367,1-367,2 g; od końca XIII do połowy XIV w. ); odpowiednik funta arabskiego
funt paryski (fr.livre de Paris) / fr.livre poids de marc = ok. 0,490 kg (489,506 g od poł. XIV do 1557, 489,505 846 6 g od 1557 do 1793); teoretycznie miało to być 1,5 funta rzymskiego[potrzebny przypis]; istniały także inne oficjalne normy funta dla farmaceutów, lekarzy i handlarzy
↑ abcRonald EdwardR.E.ZupkoRonald EdwardR.E., Medieval Apothecary Weights and Measures: The Principal Units of England and France, „Pharmacy in History”, 32 (2), 1990, s. 60, ISSN0031-7047.