Françoise Gaspard
Mówienie o Françoise Gaspard jest zagłębianiem się w ekscytujący i stale rozwijający się temat. Od samego początku Françoise Gaspard budził zainteresowanie ekspertów i fanów, którzy badali jego liczne aspekty i wymiary. W tym artykule zbadamy różne aspekty Françoise Gaspard, od jego wpływu na społeczeństwo po możliwe przyszłe zastosowania. Poprzez szczegółową analizę staramy się zaoferować wszechstronną wizję Françoise Gaspard, uwzględniającą zarówno jego przeszłość, jak i teraźniejszość oraz prognozującą jej potencjalny rozwój.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 czerwca 1945 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, socjolog, historyk |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji (1979–1981), deputowana do Zgromadzenia Narodowego (1981–1988) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Françoise Gaspard (ur. 7 czerwca 1945 w Dreux) – francuska polityk, socjolog i historyk, działaczka feministyczna, od 1979 do 1981 posłanka do Parlamentu Europejskiego I kadencji, deputowana krajowa.
Życiorys
Pochodzi z rodziny o tradycjach lewicowych i komunistycznych. Córka uczestnika ruchu oporu Jeana Gasparda i Paule z domu Aubé. Studiowała historię, prawo publiczne i politologię na Université de Paris X i w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. W 1977 została absolwentką École nationale d’administration w ramach promocji André Malraux. Pracowała w administracji państwowej i jako wykładowca historii na Université Paris Sorbonne, uzyskała także agrégation z historii i geografii. Została pracownikiem naukowym w ramach centrum badań i interwencji społecznych École des hautes études en sciences sociales. Autorka licznych publikacji naukowych i książek z zakresu socjologii miasta, migracji, ruchów społecznych, a także historii, feminizmu i homoseksualizmu.
W 1963 wstąpiła do Zjednoczonej Partii Socjalistycznej, następnie przeszła do Partii Socjalistycznej. W kadencji 1977–1983 sprawowała funkcję mera rodzinnego Dreux. W 1979 wybrana posłanką do Parlamentu Europejskiego, przystąpiła do frakcji socjalistycznej. Z mandatu zrezygnowała w 1981, następnie przez dwie kadencje zasiadała w Zgromadzeniu Narodowym. Po zakończeniu kariery politycznej w 1988 zajęła się działalnością w organizacjach międzynarodowych i kobiecych, współpracowała przy projektach społecznych Komisji Europejskiej i była francuską delegatką przy Komisji Narodów Zjednoczonych ds. statusu kobiet. Założyła sieć wsparcia dla kobiet Demain la parité, działała również na rzecz parytetów wyborczych.
W latach 80. publicznie ujawniła swoją orientację homoseksualną. W 2013 zawarła homoseksualny związek małżeński.
Odznaczenia
W 1994 odmówiła przyjęcia Legii Honorowej V klasy, otrzymała ją jednak w 1998. Następnie odznaczana Legią Honorową IV klasy (2008) i III klasy (2015).
Przypisy
- ↑ Françoise Gaspard. dictionnaire-creatrices.com. . (fr.).
- ↑ Françoise Gaspard. europarl.europa.eu. .
- ↑ Françoise Gaspard. assemblee-nationale.fr. . (fr.).
- ↑ Françoise Gaspard. liberation.fr, 3 stycznia 1995. . (fr.).
Linki zewnętrzne
- Karine Dovraux: Françoise Gaspard, actrice et observatrice du féminisme politique. educationfeministe.free.fr, wrzesień 2010. . (fr.).