François-Xavier de Donnea
W dzisiejszym świecie François-Xavier de Donnea to bardzo istotny temat, który przykuł uwagę naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. Od samego początku François-Xavier de Donnea odegrał kluczową rolę w społeczeństwie, wywołując debaty, kontrowersje i znaczące zmiany w różnych obszarach. Na przestrzeni historii François-Xavier de Donnea ewoluował i dostosowywał się do przemian współczesnego świata, wpływając na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje, myślą i działają. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z François-Xavier de Donnea, analizując jego wpływ dzisiaj i zastanawiając się nad jego znaczeniem w przyszłości.
_addresses_the_Standing_Committee_(9164015683).jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 kwietnia 1941 |
|---|---|
| Burmistrz Brukseli | |
| Okres |
od 1995 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister-prezydent Regionu Stołecznego Brukseli | |
| Okres |
od 2000 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
_with_Commercial_Diplomat_Colin_Evans_(right).jpg)
François Xavier Gustave Marie Joseph Corneille Hubert rycerz de Donnea de Hamoir (ur. 29 kwietnia 1941 w Edegem) – belgijski i waloński polityk i ekonomista, wieloletni parlamentarzysta, były burmistrz Brukseli i minister-prezydent Regionu Stołecznego.
Życiorys
Pochodzi z arystokratycznego rodu, posiada tytuł szlachecki rycerza (ridder). Ukończył ekonomię na Katolickim Uniwersytecie w Lowanium, następnie studia podyplomowe (MBA) na University of California w Berkeley. Na Uniwersytecie Erazma w Rotterdamie uzyskał doktorat z ekonomii. Był pracownikiem naukowym, w latach 1982–1997 zajmował stanowisko profesora Université catholique de Louvain.
Zaangażował się też w działalność walońskiej Partii Reformatorsko-Liberalnej, współtworzącej od 2002 Ruch Reformatorski. W latach 1981–1985 był członkiem Izby Reprezentantów. Następnie przez cztery lata zasiadał w Senacie. Od 1989 do 1991 sprawował mandat posła do Parlamentu Europejskiego. Powrócił następnie do Senatu (do 1995), po czym do 2000 wchodził ponownie do Izby Reprezentantów.
W okresie 1983–1985 pełnił funkcję sekretarza stanu ds. współpracy na rzecz rozwoju. Później do 1988 sprawował urząd ministra obrony w rządzie Wilfrieda Martensa. Od 1995 do 2000 był burmistrzem Brukseli, następnie przez trzy lata wykonywał obowiązki ministra-prezydenta Regionu Stołecznego, odpowiadając we władzach tego regionu także za badania naukowe.
W 2003 kolejny raz zasiadł w federalnej Izbie Reprezentantów, w 2007 uzyskał reelekcję na następną czteroletnią kadencję. Brał aktywny udział w rokowaniach koalicyjnych w trakcie kryzysu politycznego. M.in. z polecenia króla Alberta II był jednym z trzech negocjatorów mających doprowadzić do kontynuacji rozmów na temat reformy konstytucyjnej. W przedterminowych wyborach w 2010 utrzymał miejsce w parlamencie.
Przypisy
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. .
- ↑ Belgian PM's resignation rejected. bbc.co.uk, 17 lipca 2009. . (ang.).
Bibliografia
- Curriculum vitae na stronie prywatnej. . (ang.).
- Profil na stronie Izby Reprezentantów. . (fr.).