Fort Zachodni w Świnoujściu

W artykule zostanie poruszona kwestia Fort Zachodni w Świnoujściu, która ma ogromne znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Fort Zachodni w Świnoujściu jest przedmiotem badań i zainteresowań od wielu lat, a jego aktualność pozostaje aktualna także dzisiaj. Na przestrzeni dziejów Fort Zachodni w Świnoujściu odgrywał kluczową rolę w życiu ludzi, czy to na poziomie osobistym, zawodowym czy akademickim. W tym artykule staramy się pogłębić wiedzę i zrozumienie Fort Zachodni w Świnoujściu, badając jego różne aspekty i możliwe implikacje dla współczesnego społeczeństwa. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę będziemy starali się rzucić światło na ważne aspekty związane z Fort Zachodni w Świnoujściu, aby zapewnić czytelnikowi wszechstronną i wzbogacającą wizję.

Twierdza Świnoujście
Fort IV Zachodni
Westbatterie
Symbol zabytku nr rej. 563 z 2 sierpnia 1968
Ilustracja
Fort Zachodni
Państwo

 Polska

Miejscowość

Świnoujście

Typ budynku

obiekt militarny

Inwestor

Armia pruska

Rozpoczęcie budowy

1856

Ukończenie budowy

1861

Pierwszy właściciel

Armia pruska

Położenie na mapie Świnoujścia
Mapa konturowa Świnoujścia, u góry nieco na lewo znajduje się punkt otoczony kołem zębatym z opisem „Twierdza ŚwinoujścieFort IV Zachodni”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt otoczony kołem zębatym z opisem „Twierdza ŚwinoujścieFort IV Zachodni”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt otoczony kołem zębatym z opisem „Twierdza ŚwinoujścieFort IV Zachodni”
Ziemia53°55′07,54″N 14°16′29,35″E/53,918761 14,274819
Strona internetowa

Fort IV Zachodni (niem. Westbatterie, początkowo Batterie A, w latach 1939–45 Fort Henningsen) – fort pruskiej Twierdzy Świnoujście, wybudowany w latach 1856-1861, przeznaczony do obrony portu przed wrogimi okrętami. Składa się on z jednokondygnacyjnej reduty na planie kwadratu, do roku 1863 wzmocnionej murowanymi skrzydłami i otoczonej wałem ziemnym oraz fosą wodną. Po 1878 roku ufortyfikowana bateria nadbrzeżna z tarasem artyleryjskim i podziemnymi kazamatami. W II połowie XIX wieku mała reduta artyleryjska przekształciła się w fort redutowy. Na usypywanym od północy wale ziemnym projektowano kolejne stanowiska dla armat. Na początku XX wieku pojawiły się tu karabiny maszynowe i lekkie moździerze. Po I wojnie światowej fort rozbrojono. W okresie XX-lecia międzywojennego znów zainstalowano tutaj baterię 4 dział nadbrzeżnych kalibru 150 mm, których stanowiska zbudowano na koronie północnego wału ziemnego. W 1941 roku na zachodnim skrzydle fortu wzniesiono betonowy bunkier dowodzenia. Po 1945 Rosjanie zbudowali w centrum i na obu krańcach fortu 3 betonowe bunkry dla armat nadbrzeżnych kalibru 127mm. Do początku XX wieku fort obsadzony był przez piechurów i artylerzystów, przez ok. 300 ludzi. Po wojnie zainstalowano tu szkolną baterię nadbrzeżną III Oddziału Artylerii Morskiej. Na początku 1945 r. bateria wzięła udział w ostrzeliwaniu celów lądowych, po czym jej obsługa zniszczyła działa i ewakuowała się okrętem na zachód. Po wojnie fort wykorzystywała sowiecka marynarka. W 1962 r. obiekt przekazano miastu.

  • Brama obronna, do której prowadziła kiedyś grobla. W murach bramy otwory strzelnicze dla broni ręcznej.
  • Kwadratowa reduta – najstarsza część fortu – wykorzystywana obecnie jako muzeum historii twierdzy.
  • Podziemny korytarz komunikacyjny z halami dawnych komór amunicyjnych i pomieszczeń magazynowych. W stopie korytarza widoczne okrągłe otwory XIX-wiecznych wind amunicyjnych.
  • Remizy artyleryjskie z II poł. XIX w. pod środkowym wałem ziemnym oraz na skrzydłach tarasu.
  • Betonowy schron dowodzenia baterii "Henningsen" z pomieszczeniami sztabowymi i stanowiskiem dalmierza optycznego.
  • Galeria artyleryjska ze stanowiskami dla ciężkich dział nadbrzeżnych z XIX w. Środkowa działobitnia zachowana w oryginalnym stanie. Na prawo jedno ze stanowisk ogniowych baterii "Henningsen". W centrum oraz na lewym skrzydle fortu rosyjskie schrony dla armat nadbrzeżnych.

W 1939 roku, Niemcy przemianowali Fort Zachodni w Świnoujściu na Fort Henningsen, na cześć śmiertelnie rannego w trakcie ataku na Westerplatteoberleutnanta Wilhelm Henningsena. Na bramie fortu znajdowała się także upamiętniająca go tablica.

Galeria

Przypisy

  1. historia-fortu-zachodniego , Muzeum Historii Twierdzy FORT ZACHODNI (pol.).
  2. Werk IV, Batterie „A“, Westbatterie, Fort Henningsen. team-bunkersachsen.de. . (niem.).
  3. Historia Fortu Zachodniego. fortzachodni.pl. . (pol.).

Linki zewnętrzne