W dzisiejszym świecie Ewa Lech zyskał duże znaczenie w różnych obszarach. Jego wpływ był odczuwalny w społeczeństwie, kulturze, polityce, gospodarce i wielu innych aspektach życia codziennego. Od swoich początków do dnia dzisiejszego Ewa Lech był przedmiotem badań, debat i kontrowersji. W tym artykule przeanalizujemy wpływ Ewa Lech na współczesne społeczeństwo, badając jego główne cechy, a także wyzwania i możliwości, jakie reprezentuje. Ewa Lech stał się zjawiskiem wszechobecnym, które zasługuje na szczególną uwagę, aby lepiej zrozumieć jego rolę dzisiaj.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Podsekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi | |
| Okres |
od 19 listopada 2015 |
Ewa Lech (ur. 2 lutego 1957 w Łodzi) – polska lekarz weterynarii, doktor nauk weterynaryjnych i urzędniczka państwowa, w latach 2006–2008 Główny Lekarz Weterynarii, w latach 2015–2018 podsekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
W 1981 ukończyła studia na Wydziale Weterynaryjnym Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. Od 1996 do 2000 odbywała studia doktoranckie na Wydziale Weterynaryjnym Akademii Rolniczej w Lublinie, następnie w latach 2001–2003 studia podyplomowe z epizootiologii i administracji weterynaryjnej w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Ukończyła kursy z zakresu bezpieczeństwa żywności organizowane przez Komisję Europejską. W 2004 obroniła na lubelskiej AR pracę doktorską z zakresu weterynarii pt. „Optymalizacja leczenia i sposobu zapobiegania zespołowi MMA u macior”.
Od 1981 do 1990 pracowała w lecznicy dla zwierząt w Raciążu, następnie w latach 1991–1997 prowadziła prywatną praktykę w Glinojecku. Zajmowała się nadzorem nad fermą tuczną świń i badaniem zwierząt rzeźnych. W latach 1997–1998 była starszym inspektorem weterynaryjnym ds. bezpieczeństwa żywności, po czym od 1999 do 2003 pełniła funkcję powiatowego lekarza weterynarii w Ciechanowie. Pomiędzy 2003 a 2006 piastowała stanowisko głównego specjalisty w Biurze Zdrowia i Ochrony Zwierząt Głównego Inspektoratu Weterynarii, zajmując się m.in. przypadkami ptasiej grypy. W 2006 została urzędnikiem mianowanym służby cywilnej. W październiku tego samym roku objęła stanowisko Głównego Lekarza Weterynarii, które pełniła do listopada 2008. Następnie w latach 2008–2009 powróciła na stanowisko głównego specjalisty. Od 2009 do 2014 była starszym inspektorem weterynaryjnym ds. wzajemnej zgodności. W 2015 została wojewódzkim inspektorem weterynarii w Łodzi.
19 listopada 2015 powołana na podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi, odpowiedzialnego za bezpieczeństwo żywności oraz roślin i weterynarię. Odwołana ze stanowiska 12 marca 2018.
Jest mężatką. Zna język angielski i rosyjski.