W tym artykule zagłębimy się w Emil Zegadłowicz, temat, który w ostatnich latach wzbudził zainteresowanie wielu osób. Emil Zegadłowicz jest dziś tematem niezwykle istotnym, a jego wpływ jest odczuwalny w różnych obszarach, od społeczeństwa po technologię. Od długiego czasu Emil Zegadłowicz jest przedmiotem debat i dyskusji, zarówno w środowisku akademickim, jak i w społeczeństwie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Emil Zegadłowicz, analizując jego historię, ewolucję i wpływ na współczesny świat. Dodatkowo zbadamy implikacje, jakie Emil Zegadłowicz ma na nasze codzienne życie i w przyszłości.
Pisał poezje, organizował spotkania artystów, gromadził wiele artystycznych dzieł. Dał się poznać jako znakomity (choć także mocno krytykowany) tłumacz z języka niemieckiego (FaustGoethego). Był odkrywcą swoistego fenomenu rzeźbiarstwa ludowego – świątkarza Jędrzeja Wowry.
W 1933 z okazji dwudziestopięciolecia twórczości otrzymał honorowe obywatelstwo Wadowic. Po wydaniu powieści pt. Zmory, w której przedstawione zostały Wadowice w czasie sprzed I wojny światowej, na początku lutego 1936 Rada Miejska odebrała Zegadłowiczowi honorowe obywatelstwo miasta oraz przywróciła ulicy jego imienia poprzednią nazwę (Tatrzańska).
Łyżki i księżyc: groteska straganowa w trzech aktach, 1957.
Publicystyka, listy
W obliczu gór i kulis, 1928;
Gawęda poety z typografem, 1929;
Piszemy listy, 1937.
Upamiętnienia
W Gorzeniu Górnym w dworze kupionym w 1873 przez Tytusa Zegadłowicza, późniejszej siedzibie jego syna, mieści się obecnie Muzeum Emila Zegadłowicza. W styczniu 2018 eksponaty muzeum przekazano do Muzeum Suchej Beskidzkiej.
W Bielsku-Białej, Jaworznie, Katowicach, Krakowie, Lublinie, Sosnowcu, Szczecinie, Wadowicach, Warszawie, Wrocławiu oraz Zawierciu nadano ulicom jego imię.
↑Emil Zegadłowicz, Zmory: kronika z zamierzchłej przeszłości, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków 2006, Biblioteka Narodowa, seria I, nr 309. Wstęp (s. I–CXXV), opracowanie tekstu powieści (s. 1–490) i przypisy Mirosław Wójcik.