Elwa
W tym artykule zostanie omówione znaczenie Elwa w dzisiejszym społeczeństwie. Elwa stał się istotnym tematem w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Jego wpływ rozciąga się na cały świat, wywołując debaty i refleksje na temat jego wpływu na nasze życie. Dzięki szczegółowej analizie zostaną zbadane różne perspektywy i podejścia do Elwa w celu zrozumienia jego prawdziwej natury i znaczenia w bieżącym kontekście. Ponadto zbadane zostaną implikacje i konsekwencje Elwa we współczesnym świecie, zapewniając w ten sposób pełny przegląd jego istotności i znaczenia.
 |
Ten artykuł od 2014-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
 Kondensatory produkcji „Elwa” | |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
ul. Wynalazek 3, Warszawa |
| Data założenia |
1957 |
| Data likwidacji |
1998 |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°10′46,5″N 20°59′36,2″E/52,179583 20,993389
| |
Fabryka Podzespołów Radiowych „Elwa”, także Zakłady Podzespołów Radiowych „Elwa” – przedsiębiorstwo z siedzibą w Warszawie działające w latach 1957–1998.
Historia
Zakłady Elwa zostały utworzone na bazie powstałego w Zakładach Radiowych im. Marcina Kasprzaka w roku 1952 Wydziału Kondensatorów Elektrolitycznych. W 1957 powołano zakład o nazwie Fabryka Podzespołów Radiowych „Elwa” i przydzielono mu siedzibę na warszawskim Służewcu (budynek przeznaczony uprzednio na bar mleczny).
Początkowo produkcję kondensatorów elektrolitycznych rozwijano we współpracy z zakładami Tesla z Czechosłowacji. W 1967 zakupiono licencje na procesy trawienia i formowania folii aluminiowej kondensatorów elektrolitycznych w angielskiej firmie The Telegraph Condenser Co., a w 1971 z japońskiej Nichicon Capacitor Ltd. W 1975 podjęto produkcję spiekanych elektrolitycznych kondensatorów tantalowych na licencji firmy Sprague-Electromag z Belgii.
W 1969 uruchomiono Zakład Zamiejscowy Fabryki „Elwa” w Kołobrzegu (późniejszy Zakład Elektroniczny ELKON), a w latach 80. Oddział Zamiejscowy w Bielsku Podlaskim. W 1975 utworzono Kombinat Produkcyjno-Naukowy „Unitra-Elpod”, który wchłonął Elwę. Powrót Elwy do formy samodzielnego przedsiębiorstwa nastąpił w 1981. W 1985 fabryka zatrudniała 1665 osób.
Elwa należała do Zjednoczenia Przemysłu Elektronicznego UNITRA, od 1978 do Unitra-Elektron, a od 1982 do Zrzeszenia Przedsiębiorstw Przemysłu Elektronicznego UNITRA.
Fabryka funkcjonowała do 1998 roku.
Produkty
Podstawowym produktem Elwy były kondensatory elektrolityczne, aluminiowe i tantalowe. Zakłady miały w tej dziedzinie dominującą pozycję na polskim rynku.
W latach 80. XX w. Elwa produkowała również fotograficzne lampy błyskowe typów 16LA1, 16LA2, 18LA1, 18LA2, 20LA1 i 20LA2. Lampa 18 była też w wersji LB2 z zamontowaną fotocelą.
Przypisy
- ↑ Baza zlikwidowanych lub przekształconych zakładów pracy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, 2014-04-11. .
Bibliografia
- Mieczysław Hutnik, Tadeusz Pachniewicz, Zarys historii polskiego przemysłu elektronicznego do 1985, SEP, Zeszyt Historyczny nr 2, Warszawa 1994, str. 76-77.
- Stowarzyszenie Elektryków Polskich, Historia Elektryki Polskiej, Tom III Elektronika i Telekomunikacja, Wyd. N–T, Warszawa 1974, str. 885-886.
- Archiwa Państwowe: Bazy danych. baza.archiwa.gov.pl. . Archiwum Państwowe m.st. Warszawy, Fabryka Podzespołów Radiowych „Elwa” w Warszawie
- Unitra Elwa w Unitra Klub
