Els Callens
W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy Els Callens i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Temat Els Callens stał się w ostatnich latach tematem niezwykle istotnym, wywołującym debaty i kontrowersje w różnych obszarach. Ważne jest, aby zrozumieć znaczenie Els Callens i jego ewolucję w czasie, a także różne punkty widzenia na ten temat. Poprzez eksplorację różnych perspektyw i odpowiednich danych staramy się rzucić światło na Els Callens i jego wpływ na nasze społeczeństwo.
| ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 sierpnia 1970 | |||||||||
| Wzrost |
178 cm | |||||||||
| Gra |
praworęczna | |||||||||
| Status profesjonalny |
styczeń 1990 | |||||||||
| Zakończenie kariery |
październik 2005 | |||||||||
| Trener |
Jos Geerinck | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 11 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
43 (17 lutego 1997) | |||||||||
| Australian Open |
3R (2000) | |||||||||
| Roland Garros |
2R (1995, 1998–2000) | |||||||||
| Wimbledon |
3R (2002) | |||||||||
| US Open |
3R (1996) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
10 WTA, 10 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
12 (14 maja 2001) | |||||||||
| Australian Open |
QF (2000) | |||||||||
| Roland Garros |
QF (1999) | |||||||||
| Wimbledon |
QF (1997, 1998) | |||||||||
| US Open |
SF (2000) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Els Callens (ur. 20 sierpnia 1970 w Antwerpii) – belgijska tenisistka, specjalistka gry podwójnej, medalistka olimpijska, zdobywczyni Pucharu Federacji.
Karierę zawodową rozpoczęła w styczniu 1990. Szczególnie wartościowe wyniki osiągała w deblu, ale z powodzeniem występowała także w grze pojedynczej – dotarła do pozycji nr 43 w rankingu światowym (w lutym 1997). Do jej najlepszych wyników singlowych można zaliczyć finał turnieju w Québecu (1996), zwycięstwo nad Hiszpanką Sánchez Vicario (wówczas nr 4 na świecie) w Pucharze Federacji (1997), jedenaście wygranych turniejów ITF Women's Circuit (niższej rangi niż WTA Tour), trzykrotnie 1/32 finału (III runda) turniejów wielkoszlemowych (US Open 1995, Australian Open 2000, Wimbledon 2002). Na turnieju wimbledońskim w 2002 przegrała w III rundzie z Sereną Williams 6:7, 6:7, stanowiąc dla Amerykanki najcięższą przeprawę w drodze po tytuł.
Jako deblistka wygrała dziesięć turniejów WTA Tour, w dalszych dwunastu dotarła do finału. W 2000 w parze z rodaczką Dominique Van Roost dotarła do półfinału turnieju Masters w Nowym Jorku. Również z Van Roost sięgnęła po brązowy medal igrzysk olimpijskich w Sydney w 2000. W maju 2001 została sklasyfikowana na pozycji nr 12 w rankingu deblistek. Wygrała m.in. trzykrotnie turniej deblowy w rodzinnej Antwerpii, a także turniej w Berlinie (2001). Występowała również w grze mieszanej, dwukrotnie osiągając półfinał wielkoszlemowy – Wimbledon i US Open w 2002 (z Robbie Koenigiem z RPA).
W zespole narodowym w Pucharze Federacji występowała w latach 1994-2005, w 2001 przyczyniła się (głównie jako deblistka) do zdobycia przez Belgię tego trofeum. Wraz z końcem sezonu 2005 zdecydowała się zakończyć karierę zawodniczą, ostatni występ turniejowy zaliczyła w październiku t.r. w Hasselt (przegrała w II rundzie z Niemką Julią Schruff). Jej zarobki na korcie w ciągu 15 lat kariery przekroczyły półtora miliona dolarów amerykańskich.
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 |
|
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
Gra pojedyncza
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 27 października 1996 | Quebec | Dywanowa |  Lisa Raymond
|
4:6, 4:6 |
Gra podwójna
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 6 stycznia 1996 | Auckland | Twarda |  Julie Halard-Decugis
|
 Jill Hetherington Kristine Radford
|
6:1, 6:0 |
| Finalistka | 1. | 19 maja 1996 | Cardiff | Ceglana |  Laurence Courtois
|
Katrina Adams Mariaan de Swardt
|
0:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 14 czerwca 1998 | Birmingham | Trawiasta | Julie Halard-Decugis
|
Lisa Raymond Rennae Stubbs
|
2:6, 6:4, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 22 listopada 1998 | Pattaya | Twarda | Julie Halard-Decugis
|
 Rika Hiraki Aleksandra Olsza
|
3:6, 6:2, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 4. | 13 sierpnia 2000 | Los Angeles | Twarda | Dominique Van Roost
|
Kimberly Po Anne-Gaëlle Sidot
|
6:2, 7:5 |
| Finalistka | 2. | 5 listopada 2000 | Quebec | Ceglana | Kimberly Po
|
Nicole Pratt Meghann Shaughnessy
|
3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 13 maja 2001 | Berlin | Ceglana | Meghann Shaughnessy
|
 Cara Black Jelena Lichowcewa
|
6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 6. | 19 maja 2001 | Antwerpia | Ceglana |  Virginia Ruano Pascual
|
 Kristie Boogert Miriam Oremans
|
6:3, 3:6, 6:4 |
| Finalistka | 3. | 16 września 2001 | Waikoloa | Twarda | Nicole Pratt
|
 Tina Križan Katarina Srebotnik
|
2:6, 3:6 |
| Finalistka | 4. | 28 października 2001 | Linz | Twarda | Chanda Rubin
|
 Jelena Dokić Nadieżda Pietrowa
|
1:6, 4:6 |
| Finalistka | 5. | 3 lutego 2002 | Tokio | Twarda |  Roberta Vinci
|
Lisa Raymond Rennae Stubbs
|
1:6, 1:6 |
| Finalistka | 6. | 7 kwietnia 2002 | Sarasota | Ceglana | Conchita Martínez
|
Jelena Dokić Jelena Lichowcewa
|
7:6(5), 3:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 7. | 16 czerwca 2002 | Birmingham | Trawiasta | Shinobu Asagoe
|
Kimberly Po-Messerli Nathalie Tauziat
|
6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 8. | 15 czerwca 2003 | Birmingham | Trawiasta | Meilen Tu
|
Alicia Molik Martina Navrátilová
|
7:5, 6:4 |
| Finalistka | 7. | 10 sierpnia 2003 | Los Angeles | Twarda | Jelena Bowina
|
Mary Pierce Rennae Stubbs
|
3:6, 3:6 |
| Finalistka | 8. | 2 listopada 2003 | Quebec | Dywanowa | Meilen Tu
|
 Li Ting Sun Tiantian
|
3:6, 3:6 |
| Finalistka | 9. | 16 stycznia 2004 | Hobart | Twarda |  Barbara Schett
|
Shinobu Asagoe Seiko Okamoto
|
6:2, 4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 9. | 22 lutego 2004 | Antwerpia | Twarda | Cara Black
|
 Myriam Casanova Eleni Daniilidu
|
6:2, 6:1 |
| Finalistka | 10. | 11 kwietnia 2004 | Casablanca | Ceglana | Katarina Srebotnik
|
Marion Bartoli Émilie Loit
|
4:6, 2:6 |
| Finalistka | 11. | 15 sierpnia 2004 | Vancouver | Twarda |  Anna-Lena Grönefeld
|
Bethanie Mattek Abigail Spears
|
3:6, 3:6 |
| Finalistka | 12. | 7 listopada 2004 | Quebec | Dywanowa | Samantha Stosur
|
Carly Gullickson María Emilia Salerni
|
5:7 5:7 |
| Zwyciężczyni | 10. | 20 lutego 2005 | Antwerpia | Twarda | Cara Black
|
Anabel Medina Garrigues Dinara Safina
|
3:6, 6:4, 6:4 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA , Women’s Tennis Association (ang.).
- Profil na stronie ITF , International Tennis Federation (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King , Billie Jean King Cup (ang.).