Edmund Borowski (lekkoatleta)
Znaczenie Edmund Borowski (lekkoatleta) w dzisiejszym społeczeństwie jest niezaprzeczalne. Od samego początku Edmund Borowski (lekkoatleta) odgrywał fundamentalną rolę w wielu aspektach życia codziennego, od polityki po ekonomię, kulturę i technologię. W ostatnich latach zainteresowanie Edmund Borowski (lekkoatleta) wzrosło wykładniczo, częściowo dzięki postępom w badaniach i rozwoju, które pozwoliły na lepsze zrozumienie jego znaczenia i wpływu na świat. W tym artykule zbadamy rolę, jaką odgrywa Edmund Borowski (lekkoatleta) w naszym obecnym społeczeństwie, a także jej ewolucję w czasie i możliwe implikacje na przyszłość.
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci | ||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
162 cm | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Edmund Borowski (ur. 23 stycznia 1945 w Waitzdorf, zm. 22 sierpnia 2022) – polski lekkoatleta specjalizujący się w biegu na 400 metrów.
Jego największym osiągnięciem jest zdobycie złotego medalu na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie na sztafecie 4 × 400 metrów (wraz z Janem Wernerem, Stanisławem Grędzińskim i Andrzejem Badeńskim). W biegu indywidualnym na 400 m na tych mistrzostwach odpadł w eliminacjach.
Odnosił także sukcesy w zawodach halowych. Na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 2 okrążenia (wraz z nim biegli Edward Romanowski, Jan Balachowski i Tadeusz Jaworski), a w rok później na EIH w Madrycie wywalczył taki sam medal w sztafecie 1+2+3+4 okrążenia (partnerzy Marian Dudziak, Waldemar Korycki i Andrzej Badeński). Wreszcie kolejny srebrny medal zdobył na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu w sztafecie 2+3+4+5 okrążeń (ze Stanisławem Waśkiewiczem, Kazimierzem Wardakiem i Erykiem Żelaznym).
Był rezerwowym zawodnikiem polskiej sztafety 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku.
Trzykrotnie zdobywał tytuł mistrza Polski w sztafecie 4 × 400 m (1967, 1968 i 1971), dwukrotnie był wicemistrzem w tej konkurencji (1966 i 1969) i dwukrotnie brązowym medalistą w biegu na 400 metrów (w 1966 i 1967). Wystąpił w piętnastu meczach reprezentacji Polski, odnosząc 1 zwycięstwo indywidualne i 15 w sztafetach.
Rekordy życiowe:
- bieg na 100 metrów – 10,4 s
- bieg na 200 metrów – 21,1 s
- bieg na 400 metrów – 46,5 s
Był zawodnikiem Zawiszy Bydgoszcz.
Przypisy
- ↑ ''Nie żyje Edmund Borowski. Mistrz Europy walczył z chorobą'' , sportowefakty.wp.pl (pol.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook , European Athletics, s. 523, 527 (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Prague 1967 , European Athletics (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Madrid 1968 , European Athletics (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook , European Athletics, s. 416 (ang.).
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 32, 263 i 264. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 309.
