Czapla purpurowa

W tym artykule przeanalizujemy wpływ Czapla purpurowa na dzisiejsze społeczeństwo. Czapla purpurowa jest od lat tematem zainteresowania i dyskusji, a jego wpływ można zaobserwować w różnych aspektach życia codziennego. Na przestrzeni dziejów Czapla purpurowa odgrywał kluczową rolę w kształtowaniu tożsamości kulturowych, w podejmowaniu decyzji politycznych i ewolucji relacji międzyludzkich. Poprzez wszechstronną analizę zbadamy różne perspektywy dotyczące Czapla purpurowa i jego znaczenia we współczesnym świecie. Artykuł ten ma na celu przedstawienie kompleksowej i obiektywnej wizji wpływu Czapla purpurowa, aby zachęcić do krytycznej i konstruktywnej refleksji nad tak istotną dzisiaj kwestią.

Czapla purpurowa
Ardea purpurea
Linnaeus, 1766
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

pelikanowe

Podrząd

czaplowce

Rodzina

czaplowate

Rodzaj

Ardea

Gatunek

czapla purpurowa

Podgatunki
  • A. p. purpurea Linnaeus, 1758
  • A. p. madagascariensis Oort, 1910
  • A. p. manilensis Meyen, 1834
  • A. p. bournei Naurois, 1966
Kategoria zagrożenia (CKGZ)

Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     występuje przez cały rok

     zimowiska

Czapla purpurowa (Ardea purpurea) – gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny czaplowatych (Ardeidae), zamieszkujący Eurazję i Afrykę. Nie jest zagrożony.

Podgatunki i zasięg występowania

Czapla purpurowa zamieszkuje w zależności od podgatunku:

W Polsce gnieździła się skrajnie nielicznie (1–3 pary, czasami więcej) i nieregularnie, przede wszystkim w dolinie Baryczy (Stawy Milickie), a także w dolinie górnej Wisły (stawy w Spytkowicach, Zbiornik Goczałkowicki); pojedyncze pary stwierdzano też na kilku innych stanowiskach w południowej i środkowej części kraju. Ostatni pewny lęg odnotowano w 2009 roku na stawach Przeręb (woj. małopolskie). Polskie stanowiska leżały na północnych skrajach areału lęgowego czapli purpurowej.

Charakterystyka

Cechy gatunku
Wierzch ciemnopopielaty z rdzawym nalotem, spód ciemnordzawy. Długie pióra na barkówkach są na końcach czerwonobrązowe. Ciemnoszare lotki i sterówki. Szyja rdzawokasztanowa, z ciemnymi pasami i białym przodem, przechodzącym w białą plamę na podgardlu. Głowa rdzawa z ciemnym czubem. Na lęgowiska wraca parami. Przyszli rodzice razem też budują gniazdo, wysiadują jaja, wychowują potomstwo. Mniejsza od czapli siwej. W locie czapla purpurowa różni się też od swojej kuzynki ciemniejszym zabarwieniem, mniej zaokrąglonymi skrzydłami i wznosi się wyżej. Odzywa się mniej chrapliwym „kreek”, a z gniazda dochodzi powtarzające się „korr”.
Wymiary średnie
długość ciała ok. 70–90 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 120–138 cm
masa ciała ok. 600–1400 g

Ekologia

Biotop
Bagna, brzegi rzek i jezior, zarośla mangrowe o zarośniętych brzegach.
Jaja z kolekcji muzealnej
Gniazdo
Wśród gęstwiny trzcin i pałki wodnej, pojedynczo lub w małych koloniach. Gniazda zbudowane są z nieporządnie poukładanych wiech trzcin, opartych o połamane zeszłoroczne trzciny. Zdarza jej się gnieździć nawet na drzewach lub w wiklinie.
Czapla purpurowa w locie
Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu – październiku 3 do 8 bladych, zielononiebieskich jaj.
Młoda czapla purpurowa
Wysiadywanie
Jaja wysiadywane są przez okres ok. 26 dni przez obydwoje rodziców. Sam wylęg może trwać 3–11 dni. Rodzice przynoszą młodym w przełyku ryby, drobne ssaki, płazy, gady i bezkręgowce. Mając 3 tygodnie zaczynają kręcić się wokół gniazda, wydeptując labirynty ścieżek i miejsca na odpoczynek. Takie wędrówki w trzcinach ułatwiają długie palce chwytające się połamanych pędów. Pisklęta usamodzielniają się po 45–50 dniach rozchodząc po okolicy, po pierzeniu. Młode są jaśniejsze o czerwonobrązowych grzbietach, ale ubarwienie głowy mają mniej jaskrawe.
Pożywienie
Zwierzęta wodne, na które czatuje nieruchomo, a następnie błyskawicznie atakuje lub ostrożnie skrada się do zdobyczy.

Status i ochrona

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje czaplę purpurową za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2015 roku liczebność światowej populacji, według szacunków organizacji Wetlands International, mieściła się w przedziale około 270–570 tysięcy osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy.

W Polsce objęta ochroną gatunkową ścisłą, dodatkowo obowiązuje zakaz fotografowania, filmowania lub obserwacji, mogących powodować ich płoszenie lub niepokojenie. Na Czerwonej liście ptaków Polski została sklasyfikowana jako gatunek wymarły regionalnie (RE). Głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest niszczenie siedlisk.

Zobacz też

Przypisy

  1. Ardea purpurea, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Ardea purpurea, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Ardeidae – czaplowate – Herons. Kompletna lista ptaków świata. Wersja: 2020-06-25 . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
  4. Martínez-Vilalta i inni, Purple Heron (''Ardea purpurea''), del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive , 2019 .
  5. F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.), Ibis, spoonbills, herons, Hamerkop, Shoebill, pelicans , IOC World Bird List (v11.1) (ang.).
  6. a b c Wilk T. i inni, Czerwona lista ptaków Polski, OTOP, Marki, 2020.
  7. a b Lars Svensson, Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego, Wydanie II poprawione i zaktualizowane, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2021, ISBN 978-83-7763-530-8, OCLC 1296502606 .
  8. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Bibliografia

Linki zewnętrzne