Commonwealth realm
W tym artykule przedstawiamy Commonwealth realm jako centralny element naszej analizy. Commonwealth realm jest dziś tematem niezwykle istotnym i interesującym, ponieważ jego wpływ jest odczuwalny w różnych obszarach społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Commonwealth realm, badając jego ewolucję historyczną, wpływ w różnych kontekstach oraz implikacje, jakie ma dla teraźniejszości i przyszłości. Aby zapewnić kompleksowy pogląd na Commonwealth realm, podejdziemy do niego z perspektywy multidyscyplinarnej, oferując w ten sposób kompletną i wzbogacającą analizę dla naszych czytelników.
Commonwealth realm (wym. ; królestwo wspólnotowe) – każde z 15 suwerennych państw, które uznają brytyjskiego monarchę za własną głowę państwa, będących jednocześnie członkami Wspólnoty Narodów. Związek w jakim znajdują się te państwa ma charakter unii personalnej.
Termin ten odnosi się również do samej Wielkiej Brytanii. Wszystkie pozostałe państwa były dawniej częścią brytyjskiego imperium kolonialnego. Status Commonwealth realm posiadało dawniej 19 innych państw, które uzyskały niepodległość od Wielkiej Brytanii, jednak w późniejszym czasie przyjęły ustrój republikański (w wielu przypadkach nastąpiło to w ciągu kilku lat od niepodległości).
W każdym z tych krajów, z wyjątkiem Wielkiej Brytanii, reprezentantem monarchy jest gubernator generalny, który wypełnia w jego imieniu obowiązki konstytucyjne i ceremonialne. Gubernatorzy mianowani są przez monarchę za sugestią premiera danego państwa, a w niektórych przypadkach także organów władzy ustawodawczej.
Termin Commonwealth realm upowszechnił się wkrótce po zakończeniu II wojny światowej, wypierając pojęcie „dominium”, którym określano terytoria o dużym stopniu autonomii, niemniej jednak podporządkowane Wielkiej Brytanii.
Lista
Status Commonwealth realm mają następujące państwa:
Wielka Brytania
Antigua i Barbuda (od 1981)
Australia (od 1942)
Bahamy (od 1973)
Belize (od 1981)
Grenada (od 1974)
Jamajka (od 1962)
Kanada (od 1931)
Nowa Zelandia (od 1947)
Papua-Nowa Gwinea (od 1975)
Saint Kitts i Nevis (od 1983)
Saint Lucia (od 1979)
Saint Vincent i Grenadyny (od 1979)
Tuvalu (od 1978)
Wyspy Salomona (od 1978)
Dawne
Barbados (1966–2021)
Cejlon (1948–1972)
Fidżi (1970–1987)
Gambia (1965–1970)
Ghana (1957–1960)
Gujana (1966–1970)
Indie (1947–1950)
Irlandia (1922–1949)
Kenia (1963–1964)
Malawi (1964–1966)
Malta (1964–1974)
Mauritius (1968–1992)
Nigeria (1960–1963)
Pakistan (1947–1956)
Południowa Afryka (1934–1961)
Sierra Leone (1961–1971)
Tanganika (1961–1962)
Trynidad i Tobago (1962–1976)
Uganda (1962–1963)
Uwagi
- ↑ a b c d Daty wejścia w życie statutu westminsterskiego (w Australii, Nowej Zelandii i Południowej Afryce – dopiero po jego ratyfikacji przez parlamenty tych krajów).
Przypisy
- ↑ Andrzej Pogłódek (red.), Rady Sądownictwa w państwach Unii Europejskiej. Przegląd rozwiązań , 2019, s. 161.
- ↑ a b Commonwealth realms. W: Trischa Mann (red.): Australian Law Dictionary. Wyd. 3. Oxford University Press, 2017. ISBN 978-0-19-186752-1. .
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Panton 2015 ↓, s. 140–141
- ↑ Realms and Commonwealth. The Royal Family. . (ang.).
- ↑ Robert Jennings (red.), Arthur Watts (red.): Oppenheim's international law. Wyd. 9. T. 1: Peace. Longman, 1996, s. 246. .
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Mara Malagodi, Luke McDonagh, Thomas Poole. The Dominion model of transitional constitutionalism. „International Journal of Constitutional Law”. 17 (4), s. 1284, październik 2019. Oxford University Press. DOI: 10.1093/icon/moz083. (ang.).
- ↑ Panton 2015 ↓, s. 160
- ↑ David Torrance: Barbados becomes a republic. House of Commons Library, 2021-11-29. . (ang.).
- ↑ Panton 2015 ↓, s. 253.
- ↑ Panton 2015 ↓, s. 490.
Bibliografia
- Kenneth J. Panton: Historical dictionary of the British Empire. Rowman & Littlefield Publishers, 2015. ISBN 978-0-8108-7801-3. .
| Absolutne | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konstytucyjne |
| ||||||||||
| Elekcyjne | |||||||||||
| Plemienne |
| ||||||||||
