Centralny Urząd Planowania (1945–1949)

W tym artykule szczegółowo zgłębimy temat Centralny Urząd Planowania (1945–1949), który był przedmiotem badań i zainteresowań w różnych obszarach wiedzy. Centralny Urząd Planowania (1945–1949) przyciągnął uwagę naukowców, specjalistów i ogółu społeczeństwa ze względu na jego znaczenie i wpływ na kluczowe aspekty naszego współczesnego społeczeństwa. Od jego wpływu na zdrowie, środowisko, politykę, gospodarkę, kulturę, po rolę w historii i rozwoju człowieka, Centralny Urząd Planowania (1945–1949) stał się głównym tematem debaty i refleksji w dzisiejszym świecie. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i wymiary Centralny Urząd Planowania (1945–1949), aby zaoferować wszechstronną i dobrze uzasadnioną wizję tego bardzo istotnego tematu.

Centralny Urząd Planowania (CUP) – organ planowania gospodarczego w Polsce powołany 10 listopada 1945 i kierowany do lutego 1948 przez Czesława Bobrowskiego.

Urząd zajmował się przygotowaniem odbudowy kraju ze zniszczeń wojennych, opracowywał plany rozwoju gospodarczego (plan trzyletni) i nadzorował ich wykonanie. 10 lutego 1949 został przekształcony w Państwową Komisję Planowania Gospodarczego, ta z kolei w 1956 została przekształcona w Komisję Planowania przy Radzie Ministrów, a w 1989 ponownie w Centralny Urząd Planowania.

Prezesi Urzędu

Przypisy

  1. Dekret z 10 listopada 1945 r. o utworzeniu Centralnego Urzędu Planowania (Dz.U. z 1945 r. nr 52, poz. 298).
  2. Ustawa z 10 lutego 1949 r. o zmianie organizacji naczelnych władz gospodarki narodowej (Dz.U. z 1949 r. nr 7, poz. 43). Archiwa Państwowe: Bazy danych.
  3. Ustawa z 15 listopada 1956 r. o utworzeniu przy Radzie Ministrów Komisji Planowania (Dz.U. z 1956 r. nr 54, poz. 244).
  4. Ustawa z 23 grudnia 1988 r. o utworzeniu Centralnego Urzędu Planowania (Dz.U. z 1988 r. nr 41, poz. 327).
  5. a b Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944-1991, PWN Warszawa 1991

Link zewnętrzny