Carlos Humberto Romero
W dzisiejszym świecie Carlos Humberto Romero zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy jest to historia danej osoby, analiza głębokiego tematu, upamiętnienie ważnej daty czy cokolwiek innego, Carlos Humberto Romero przykuł uwagę milionów osób na całym świecie. Znaczenie Carlos Humberto Romero przekroczyło granice i bariery kulturowe, stając się tematem dyskusji i debat w wielu obszarach. W tym artykule dokładnie zbadamy Carlos Humberto Romero i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, analizując jego znaczenie i znaczenie w różnych kontekstach.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 lutego 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 lutego 2017 |
| Prezydent Salwadoru | |
| Okres |
od 1 lipca 1977 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca |
junta rewolucyjna |
Carlos Humberto Romero Mena (ur. 29 lutego 1924 w Chalatenango, zm. 27 lutego 2017 w San Salvador) – salwadorski generał i polityk, prezydent Salwadoru w latach 1977–1979.
1 lipca 1972 r. objął urząd Ministra Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego. Był odpowiedzialny za krwawe stłumienie pokojowej demonstracji studentów z 30 lipca 1975 r.
Będący członkiem ultrakonserwatywnej Partii Pojednania Narodowego (PCN) Humberto Romero zostaje ogłoszony zwycięzcą w wyborach prezydenckich z 20 lutego 1977 r., głównie dzięki fałszerstwom wyborczym. Urząd prezydenta objął 1 lipca 1977 r. Jego rządy, mające oparcie w oligarchii, armii i wsparciu USA, przybrały formę dyktatury wojskowej wzorowanej na stylu poprzedników.
Pod koniec lat 70. w Salwadorze niepokoje polityczne przybrały na sile w związku z głębokimi nierównościami społeczno-ekonomicznymi. Lewicowa partyzantka rozpoczęła ataki na cele wojskowe, cywilni oponenci władzy domagali się reform. Impulsem do zamachu stanu w Salwadorze stał się upadek innego skrajnie prawicowego reżimu – w lipcu 1979 r. obalono rządy prezydenta Nikaragui Anastasio Somozy Debayle. 15 października 1979 r., w czasie gdy Humberto Romero przebywał z wizytą w USA, doszło do puczu zainicjowanego przez dysydentów i reformistycznie zorientowanych wojskowych, z pułkownikiem Adolfo Arnoldo Majano Ramos na czele. Prezydent udał się na wygnanie do Gwatemali. Obalenie reżimu Humberto Romero było preludium do 12-letniej salwadorskiej wojny domowej.
Przypisy
- ↑ Muere expresidente Carlos Humberto Romero. elsalvador.com. . (hiszp.).
