Bronisław Zieliński
W tym artykule zbadamy wpływ Bronisław Zieliński na różne aspekty społeczeństwa. Od swojego wkładu w dziedzinie nauki po wpływ na kulturę popularną, Bronisław Zieliński pozostawił swój ślad w niezliczonych dziedzinach. W całej historii Bronisław Zieliński był przedmiotem debaty i podziwu, generując sprzeczne opinie i wzbudzając ciekawość milionów ludzi na całym świecie. W tym sensie fascynująca jest analiza tego, jak Bronisław Zieliński ukształtował świat, który znamy dzisiaj, a także konsekwencje, jakie jego dziedzictwo ma na przyszłość. Dlatego też ten artykuł ma na celu omówienie przekrojowego wpływu, jaki Bronisław Zieliński wywarł na społeczeństwo, przedstawiając wszechstronną wizję jego przydatności i znaczenia.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
Bronisław Zieliński (ur. 22 sierpnia 1914 w Innichen, zm. 12 marca 1985 w Warszawie) – polski tłumacz literacki, autor przekładów dzieł z literatury amerykańskiej, kierownik referatu bałkańskiego Sekcji Politycznej Departamentu Spraw Zagranicznych Delegatury Rządu na Kraj.
Życiorys
.jpg)
W 1933 roku złożył egzamin dojrzałości w Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Absolwent prawa.
We wrześniu 1939 podchorąży, dowódca plutonu kawalerii, uczestnik bitwy pod Dzwolą. Żołnierz Armii Krajowej.
Po wojnie był więziony. Był myśliwym. W 1951 roku został zawodowym tłumaczem. Znał osobiście Ernesta Hemingwaya, Trumana Capote’a, Johna Steinbecka i Jerzego Kosińskiego. W 1958 i 1965 roku odbył podróże do Stanów Zjednoczonych. W 1997 roku wydano jego Dziennik z pobytu u Ernesta Hemingwaya.
W 1997 ukazała się książka o przyjaźni tłumacza z Ernestem Hemingwayem. W 2008 roku ukazała się książka biograficzna Na wzgórzach Idaho: opowieść o Bronisławie Zielińskim, tłumaczu i przyjacielu Ernesta Hemingwaya Bartosza Marca.
W 1980 roku otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia.
Pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kwatera K1-1-1).
Przekłady
- Wybrane dzieła, które przełożył Zieliński
- Charles Chaplin: Moja autobiografia
- Joseph Conrad: Murzyn z załogi „Narcyza”
- Ernest Hemingway: Stary człowiek i morze, Komu bije dzwon, Zielone wzgórza Afryki, Pożegnanie z bronią, Słońce też wschodzi, Za rzekę w cień drzew, 49 opowiadań (wraz z Mirą Michałowską i Janem Zakrzewskim), Ruchome święto, Niepokonany (razem z Janem Zakrzewskim), Śmierć po południu, Sygnowano: Ernest Hemingway
- John Steinbeck: Na wschód od Edenu, Była raz wojna, Podróże z Charleyem, Zima naszej goryczy
- Truman Capote: Z zimną krwią, Śniadanie u Tiffany’ego, Harfa traw, Inne głosy, inne ściany, Psy szczekają
- James Jones: Stąd do wieczności, Cienka czerwona linia
- Mario Puzo: Ojciec chrzestny
- Herman Melville: Moby Dick, czyli Biały Wieloryb, Taipi, Billy Budd
- Robert Penn Warren: Gubernator, Puszcza, Spotkajmy się w zielonej dolinie
- Jack Lindsay: Łuny nad Smithfield, Pastorałka, Zdradzona wiosna, Przypływ
- Erskine Caldwell: Poletko Pana Boga
- William Styron: Na pastwę płomieni, Wyznania Nata Turnera
- Ford Madox Ford: Piąta królowa
Uwagi
- ↑ Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950
Przypisy
- ↑ a b c d Bartosz Marzec: Bronisław Zieliński – Życie i twórczość | Twórca | Culture.pl. culture.pl, 2010-12. . .
- ↑ Waldemar Grabowski, Polska Tajna Administracja Cywilna 1940–1945, Warszawa 2003, s. 280.
- ↑ Zdzisław Castellaz, Ze wspomnień oficera 1939 r. Saperzy .
- ↑ Mira Michałowska, Do zobaczenia stary wilku opowieść o przyjaźni Ernesta Hemingwaya z jego polskim tłumaczem Bronisławem Zielińskim, Warszawa: Prószyński, 1997, s. 1-134, ISBN 83-7180-635-3.
- ↑ Dziennik Polski, r. XXXVI, nr 156 (11212), s. 2.
- ↑ śp. Mieczysław Bronisław Zieliński
Bibliografia
- Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 58, 117, 159, 162–163, 334–336, 511, 609. ISBN 83-06-01691-2.