Blanche Thebom
W dzisiejszym świecie Blanche Thebom jest tematem o wielkim znaczeniu i dyskusji we wszystkich obszarach. Znaczenie Blanche Thebom zyskuje coraz większe znaczenie w społeczeństwie, ponieważ jego wpływ stał się widoczny w różnych kontekstach. Od polityki po naukę, Blanche Thebom był przedmiotem analiz i dyskusji, generując różne stanowiska i opinie w tej sprawie. W tym artykule zagłębimy się w temat Blanche Thebom, badając jego implikacje, ewolucję w czasie i jego dzisiejsze znaczenie.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 marca 2010 |
| Zawód | |
Blanche Thebom (ur. 19 września 1915 w Monessen, zm. 23 marca 2010 w San Francisco) – amerykańska śpiewaczka operowa (mezzosopran). Należała do pierwszej generacji amerykańskich śpiewaków i śpiewaczek operowych, którzy zrobili międzynarodową karierę. Występowała przez 22 lata w Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Magazyn Opera News określił ją jako: „Ambitna piękność z aksamitnym, lekko ziarnistym mezzosopranem dramatycznym, Thebom jest stworzona dla opery: dominuje na scenie z elegancją, dyscypliną i wyniosłością śpiewaczki operowej starej szkoły, delektując się możliwością odgrywania ról femmes du monde takich jak Maryna Mniszchówna w Borysie Godunowie, Herodiada i Dalila”.
Repertuar Blanche Trebom obejmował szeroki zakres ról od utworów Händla i Mozarta do Verdiego i Debussy'ego, jednak najbardziej znana była z występów w operach Wagnera. Szczególnie była kojarzona z dwiema rolami wagnerowskimi: Fricki w Walkirii i Brangieny w Tristanie i Izoldzie. W sławnym londyńskim nagraniu Tristana i Izoldy z 1952, w którym orkiestrą dyrygował Wilhelm Furtwängler, a wraz z nią wystąpili Kirsten Flagstad i Ludwig Suthaus, znakomicie wykonała partię Brangeny. Oprócz kilku innych nagrań, wystąpiła również w dwóch filmach: Irish Eyes Are Smiling (1944) i wraz z Mario Lanza w Wielkim Caruso (1951).
Po zakończeniu kariery w 1967, kierowała przez 6 lat operą w Atlancie. Następnie uczyła śpiewu zarówno prywatnie, jak i na wydziałach muzycznych uniwersytetów w Arkansas i San Francisco. Była współtwórcą Opera Arts Training Program of the San Francisco Girls Chorus i zasiadała w zarządzie Metropolitan Opera przez prawie 40 lat.
Życiorys
Zadebiutowała w Metropolitan Opera jako Fricka w grudniu 1941 roku. W Akademii Muzycznej w Filadelfii po raz pierwszy wystąpiła w listopadzie 1944 jako Brangiena w Tristanie i Izoldzie. Była pierwszą amerykańską śpiewaczką, która wystąpiła na scenie Teatru Bolszoj w Moskwie. Zmarła 23 marca 2010 roku w wieku 94 lat. Posiada swoją gwiazdę na Hollywoodzkiej Alei Gwiazd.
Przypisy
- ↑ Blanche Thebom w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Jason Victor Serinus: In Memoriam: Blanche Thebom. San Francisco Classical Voice . 24 marca, 2010. . (ang.).
- ↑ Blanche Thebom; was Met Opera star. The Boston Globe . 29 marca, 2010. (ang.).
- ↑ a b Obituaries:Met mezzo Blanche Thebom, t. 74, 2010 (ang.).
- ↑ Blanche Thebom: Opera Singer. The Washington Post . 5 kwietnia, 2010. (ang.).
- ↑ Margalit Fox: Blanche Thebom, Star at the Met and Beyond, Dies at 94. The New York Times . 28 marca, 2010. (ang.).
- ↑ a b c Aryeh Oron, Yoël L. Arbeitman: Blanche Thebom (Mezzo-soprano). styczeń 2011. . (ang.).
- ↑ a b c Blanche Thebom. Los Angeles Times, 2010-03-30. . (ang.).
Bibliografia
- Blanche Thebom w bazie Filmweb
- Blanche Thebom w bazie IMDb (ang.)
- Aryeh Oron, Yoël L. Arbeitman: Blanche Thebom (Mezzo-soprano). styczeń 2011. . (ang.).
- Blanche Thebom. Los Angeles Times, 2010-03-30. . (ang.).
- Jason Victor Serinus: In Memoriam: Blanche Thebom. San Francisco Classical Voice . 24 marca 2010. . (ang.).
- Blanche Thebom; was Met Opera star. The Boston Globe . 29 marca 2010. (ang.).
- Obituaries:Met mezzo Blanche Thebom, t. 74, czerwiec 2010 (ang.).
- Blanche Thebom: Opera Singer. The Washington Post . 5 kwietnia 2010. (ang.).
- Margalit Fox: Blanche Thebom, Star at the Met and Beyond, Dies at 94. The New York Times . 28 marca 2010. (ang.).