W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy Benjamin Bathurst, badając jego różne aspekty i możliwe implikacje. Benjamin Bathurst to temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób, a jego znaczenia i wpływu nie można lekceważyć. Na tych stronach będziemy badać Benjamin Bathurst z różnych perspektyw, od jego początków po dzień dzisiejszy, łącznie z jego możliwymi przyszłymi ewolucjami. Zajmiemy się zarówno jego najbardziej pozytywnymi aspektami, jak i wyzwaniami, jakie stwarza, aby zaoferować pełny i zrównoważony pogląd na Benjamin Bathurst. Mamy nadzieję, że niniejsza analiza przyczyni się do wzbogacenia wiedzy na ten temat i zainspiruje do konstruktywnej debaty na ten temat.
Admiral | |
Data urodzenia | |
---|---|
Siły zbrojne | |
Odznaczenia | |
David Benjamin Bathurst (ur. 27 maja 1936) – brytyjski wojskowy i admirał Royal Navy, najstarszy syn kapitana Petera Bathursta (wnuka 6. hrabiego Bathurst i lady Elisabeth Temple-Gore-Langton, córki kapitana Chandosa Temple-Gore-Langtona. Używał swojego drugiego imienia, Benjamin.
Wykształcenie odebrał w Eton College i Britannia Royal Naval College w Dartmouth. W 1953 r. wstąpił do Royal Navy i służył w lotnictwie morskim jako pilot helikoptera. Szybko uzyskał uprawnienia instruktora i objął dowodzenie nad szwadronem.
W 1974 uzyskał rangę kapitana i objął dowództwo nad fregatą HMS "Ariadne". Dwa lata później został asystentem ds. morskich Pierwszego Lorda Morskiego, Edwarda Ashmore’a. Od 1978 dowodził HMS "Minevra" i do 1980 był dowódcą 5 szwadronu fregat. Rok później wstąpił do Królewskiej Akademii Studiów Obronnych i rozpoczął pracę jako dyrektor ds. uzbrojenia lotnictwa morskiego w ministerstwie obrony.
W 1983 został awansowany do rangi kontradmirała i rozpoczął służbę jako oficer flagowy 2 flotylli, którą to funkcję sprawował do momentu, kiedy został mianowany dyrektorem generalnym ds. szkolenia marynarki. W 1987 został wiceadmirałem, a w 1989 admirałem. W 1987 został odznaczonym Krzyżem Komandorskim Orderu Łaźni. Później służył jako głównodowodzący floty.
W 1991 został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Łaźni. Został też wiceprzewodniczącym Sztabu Obronnego. W latach 1993–1995 był Pierwszym Lordem Morskim i szefem sztabu Royal Navy. W 1995 odszedł na emeryturę i został mianowany admirałem floty. Był również adiutantem do spraw morskich królowej Elżbiety II oraz zastępcą Lorda Namiestnika Somerset.
29 sierpnia 1959 r. poślubił Sarah Christian Pandorę Peto, córkę majora Basila Peto i Patricii Browne, córki Geralda Browne'a. Benjamin i Sarah mają razem syna i trzy córki: