Bengal Zachodni
Obecnie Bengal Zachodni stał się tematem ogólnego zainteresowania, który przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Od momentu powstania Bengal Zachodni był przedmiotem debat, badań i analiz w różnych obszarach, takich jak nauka, kultura, polityka i społeczeństwo. Zjawisko to wywołało szereg reperkusji, które wpłynęły na sposób, w jaki ludzie postrzegają i podchodzą do Bengal Zachodni w swoim codziennym życiu. W tym artykule zbadamy różne aspekty Bengal Zachodni i jego znaczenie w obecnym kontekście, przedstawiając szczegółową i wyczerpującą analizę, która pozwoli czytelnikowi lepiej zrozumieć to zjawisko i jego konsekwencje dla dzisiejszego społeczeństwa.
| stan | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Kod ISO 3166-2 |
IN-WB |
| Gubernator | |
| Premier | |
| Powierzchnia |
88 752 km² |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
| • gęstość |
1029,2 os./km² |
| Języki urzędowe | |
Położenie na mapie Indii.svg)
| |
| Strona internetowa | |
Bengal Zachodni (ang. West Bengal, wym. ; bengalski পশ্চিম বঙ্গ, trb.: Pośćim Bongo, trl.: Paścim Baṅga; hindi पश्चिम बंगाल, trb.: Paśćim Bangal, trl.: Paścim Baṁgāl) – jeden ze stanów Indii, położony w jej północno-wschodniej części Indii nad Zatoką Bengalską. Jest to czwarty pod wglądem populacji stan Indii liczący w 2011 r. ponad 91 milionów mieszkańców. Część etno-lingwistycznego regionu Bengalu, główną grupą etniczną są Bengalczycy, głównie wyznawcy hinduizmu. Graniczy od wschodu z Bangladeszem, od północy z Nepalem i Bhutanem, a także z innymi indyjskimi stanami: Orisa, Jharkhand, Bihar, Sikkim i Asam. Stolicą stanu, a zarazem największym miastem jest Kolkata (Kalkuta). Geograficznie stan składa się z pagórkowatego przedpola Dardżylinskich Himalajów, delty Gangesu, regionu Rarh i nadmorskiego regionu Sundarbanów.
w II w. p.n.e. obszar Bengalu został włączony przez Aśokę do swojego imperium. W IV w. n.e. władzę nad Bengalem zdobyło imperium Guptów. Od XIII w. regionem rządzili sułtani, lokalni wielmoże lub podporządkowywały go sobie sąsiadujące państwa z subkontynentu indyjskiego. w XVIII w. region wszedł w skład Imperium Brytyjskiego. Kompania Wschodnioindyjska ugruntowała swoje wpływy w Bengalu w 1757 r. po Bitwie pod Palasi, a Kolkata (Kalkuta) stała się na wiele lat stolicą Indii Brytyjskich. Długotrwałe bliskie kontakty z brytyjską administracją doprowadziły do rozwoju zachodniej edukacji, nauki i reform społecznych w regionie, czyli tak zwanego renesansu bengalskiego. Bengal został podzielony na dwie części w czasie uzyskiwania przez Indie i Pakistan niepodległości w 1947 r.: na część wschodnią, która przypadła Pakistanowi (obecny Bangladesz) i część zachodnią, która pozostała przy Indiach jako stan. Pomiędzy 1977 a 2011 r. władzę w stanie sprawowali komuniści.
Jako jeden z głównych obszarów produkcji rolnej w Indiach, Zachodni Bengal zajmuje szóste miejsce pod względem wkładów do indyjskiego produktu krajowego netto. Dziedzictwo kulturowe stanu, oprócz różnych tradycji ludowych, obejmuje wybitnych autorów, w tym laureata literackiej nagrody Nobla Rabindranatha Tagore. Kolkata jest znana jako „kulturalna stolica Indii”. Bengal Zachodni różni się od innych regionów Indii dużą popularnością piłki nożnej i krykieta.
Historia
Okres antyczny i klasyczny
Na obszarze Bengalu odnaleziono narzędzia z epoki kamienia datowane na 20 000 lat temu. Według poematu epickiego Mahabharata w późnym okresie wedyjskim region był częścią Królestwa Vanga. W tym okresie na terytorium Bengalu istniały również królestwa Rarh, Pundravardhana i Suhma. Jednym z pierwszych zagranicznych odniesień do Bengalu jest wzmianka starożytnych Greków ok. roku 100 p.n.e. o ziemi nazywanej Gangaridai, która znajdowała się przy ujściu Gangesu. Prowadzono handel morski z obszarami dzisiejszej Birmy, Tajlandii, Półwyspu Malajskiego i Sumatry (tzw. Suvarnabhumi). Według kroniki Mahavamsa Vijaya, książę królestwa Vanga, podbił wyspę Cejlon i w 543 r. p.n.e. założył królestwo Sinhala.
Powstałe w VII w. p.n.e. królestwo Magadha, które istniało na obszarze dzisiejszego Biharu i Bengalu, było jednym z czterech głównych królestw Indii w czasie życia Wardhamana Mahawira, założyciela dźinizmu, oraz księcia Siddhartha, założyciela buddyzmu. W III w. p.n.e., pod panowaniem Aśoki z dynastii Maurjów państwo Magadha objęło znaczne obszary południowej Azji od Bengalu po Afganistan i częściowo Beludżystan. Od III do VI w. ne królestwo Magadha było częścią imperium Guptów.
Ówczesne teksty wspominają o dwóch niezależnych królestwach istniejących po upadku Imperium Guptów, ok. VI w. n.e.: Vanga (lub Samatata) oraz Gauda, jednakże szczegóły na ich temat nie są znane. Pierwszym wspomnianym z imienia niezależnym królem Bengalu był, rządzący na początku VII w. n.e., Szaszanka. W buddyjskich annałach jest on wspominany jako nietolerancyjny, prześladujący Buddystów, hinduski władca. Zamordował on króla Rajyavardhana, buddyjskiego władcę Thanesar, doprowadził do ścięcia drzewa Bodhi oraz zastępował posągi Buddy lingami Śiwy. Po okresie anarchii począwszy od VIII w., przez ok. 4 wieki, region był rządzony przez dynastię Pala, zastąpioną później przez hinduistyczną dynastię Sena.
Pomiędzy rokiem 1021 a 1023 część Bengalu została podbita przez Rajendra Chola I z dynastii Ćola. Islam pojawił się po raz pierwszy w Bengalu w XII w., wraz z przybyciem sufickich misjonarzy. Proces nawracania na wiarę w Allaha był wzmacniany przez islamskich wojowników Ghazi, którzy wspierali budowę nowych meczetów, medres i chanaka. Pomiędzy rokiem 1202 a 1206 Muhammad bin Bakhtiyar Khilji, dowódca wojskowy Sułtanatu Delhijskiego najechał Bihar oraz Bengal aż po Rongpur, Bogrę i rzekę Brahmaputra. Mimo iż nie udało mu się trwale przejąć kontroli nad Bengalem pokonał Lakshmana Sena, którego synowie przejęli władzę nad znacznie okrojonym terytorium, a ich państwo, ze stolicą w pobliżu dzisiejszego Munszigondźo przetrwało do końca XIII w.
Okres średniowiecza i wczesnej nowożytności
Kolejne podboje muzułmańskich władców przyczyniły się do rozprzestrzeniania się Islamu w regionie. Przez kolejne kilka setek lat Bengal był pod rządami kolejnych dynastii Sułtanatu Bengalskiego lub feudalnych panów z Sułtanatu Delhijskiego. W pierwszej połowie XV w. na 20 lat, w wyniku hinduskiego powstania, władzę w Bengalu przejął Radża Ganeśa. W XVI w. generał Islam Khan podbił Bengal i włączył go do państwa Wielkich Mogołów. Administracja imperium zezwalała na semi-niepodległość Bengalu pod rządami nababów z Murshidabadu, którzy akceptowali władzę Mogołów w Delhi. W czasie rządów Wielkich Mogołów w Bengalu powstało kilka niepodległych hinduskich państewek, m.in. w okolicy Dźoszohor i Bardhaman. W północnym Bengalu w XVI i XVII w. rosła we wpływy dynastia Koch, która zachowała swe znaczenie aż do czasu brytyjskiej epoki kolonialnej.
Okres kolonialny
W XV w. nieliczni europejscy kupcy docierali do Bengalu. W 1757 r. Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska w bitwie pod Palasi pokonała Siraj ud-Daulah, ostatniego niezależnego Nawab Bengalu. Po bitwie pod Buxarem w 1764 r., rok później Kompania uzyskała od cesarza Mogołów administrację i dochody z prowincji (subah) Bengalu. Prezydencja Bengalu została ustanowiona w 1765 r. Z czasem włączono do niej wszystkie kontrolowane przez Brytyjczyków terytoria na północ od Centralnych Prowincji (obecnie Madhya Pradesh), od ujścia Gangesu i Brahmaputry po Himalaje i Pendżab. Z powodu polityki podatkowej Kompanii w 1770 r. wielki głód w Bengalu pochłonął miliony istnień ludzkich. Kalkuta, będąca centralą Kompanii w Indiach, w 1773 r. została stolicą brytyjskich terytoriów w Indiach. Nieudane powstanie sipajów skierowane przeciwko Kompanii Wschodnioindyjskiej rozpoczęło się w 1857 r. w pobliżu Kalkuty i doprowadziło do przejęcia władzy w Indiach przez Koronę Brytyjską, w imieniu której rządzili Wicekrólowie Indii.
Renesans bengalski oraz ruchy reform społeczno-kulturalnych Brahmo Samadź znacząco wpłynęły na kulturalne i gospodarcze życie Bengalczyków. Wielki głód w Bengalu z roku 1943 pochłonął w trakcie II wojny światowej ok. 3 milionów ofiar. Bengalczycy odgrywali jedną z głównych ról w indyjskim ruchu niepodległościowym, w którym dominowały grupy rewolucyjne, takie jak Anushilan Samiti i Jugantar. Zbrojne wystąpienia przeciwko brytyjskiej władzy osiągnęły punk kulminacyjny na wieść o Subhas Czandra Bose prowadzącym Indyjską Armię Narodową przeciwko Brytyjczykom.
Po uzyskaniu przez Indie niepodległości
W 1947 r., z uzyskaniem przez Indie niepodległości, Bengal został podzielony według kryterium religijnego. Zachodnia część została przy Indiach (została nazwana Bengalem Zachodnim), natomiast jego wschodnia część, jako prowincja Bengal Wschodni, weszła w skład Pakistanu (w 1956 r. została przemianowana na Pakistan Wschodni). W 1971 r. wschodni Bengal uzyskał niepodległość jako Bangladesz. W 1950 r. do Bengalu Zachodniego włączono Księstwo Cooch Behar. W 1955 r. dawna francuska enklawa Chandernagore, która po 1950 r. przeszła pod kontrolę indyjską, została włączona do Zachodniego Bengalu. Później również włączono fragmenty stanu Bihar. Po podziale Bengalu w 1947 r. zarówno jego wschodnia, jak i zachodnia część doświadczyła znacznych migracji ludności. Przesiedlenia uchodźców i związane z nimi kwestie długo odgrywały istotną rolę w polityce i kondycji społeczno-ekonomicznej obu części Bengalu. W latach 70. i 80. poważne niedobory prądu, strajki i działania ruchu Naksalitów uszkodziły znaczną część infrastruktury państwa i spowodowały okres gospodarczej stagnacji. Wojna o niepodległość Bangladeszu z 1971 r. spowodowała napływ dużej ilości uchodźców i trudności w zapewnieniu im godnych warunków. W 1974 r. epidemia ospy spowodowała śmierć tysięcy osób. Polityka Zachodniego Bengalu uległa zasadniczej zmianie w 1977 r. gdy lewicowy ruch kierowany przez Komunistyczną Partie Indii (Marksistowską) pokonał w wyborach Indyjski Kongres Narodowy i przejął władzę w stanie na następne trzy dekady.
Wprowadzona przez rząd centralny w połowie lat 90. liberalizacja gospodarcza spowodowała pojawienie się w Bengalu Zachodnim firm z branży technologii informatycznych i usług opartych na IT, a przez to ożywienie gospodarcze. Od połowy lat 2000. maoistowscy aktywiści zwiększyli aktywność w niektórych częściach stanu i przeprowadzali niewielkie ataki terrorystyczne. W kilku miejscach po kontrowersyjnym nabyciu gruntów przemysłowych wybuchły starcia z lokalnymi siłami porządkowymi. Problemy te doprowadziły w 2011 r. do porażki rządzącego Frontu Lewicy w wyborach do władz stanowych.
Podział administracyjny
Stan Bengal Zachodni dzieli się na 23 dystrykty (okręgi):
|
|
Demografia
Według spisu statystycznego z 2011 r. populacja stanu liczyła 91 176 115 mieszkańców, 46 809 027 mężczyzn i 44 467 088 kobiet. Na 1000 mężczyzn przypada 950 kobiet (dysproporcja się zmniejszyła w porównaniu z 2001 r., kiedy przypadały tylko 934 kobiety). W przeciągu 10 lat ilość ludności zwiększyła się o 13.84% (w 2001 r. populacja wynosiła 80 176 197 osób). W 2011 r. gęstość zaludnienia wynosiła 1028 osób/km². Szacuje się, że w 2017 r. populacja wynosi 97 757 000 osób.
Współczynnik analfabetyzmu w 2011 r. wynosił 23,74% społeczności stanu, 18,31% mężczyzn i 29,46% kobiet. Nieznacznie spadł w stosunku do 2001 r, kiedy wynosił 31,36%. 68.13% populacji mieszka na obszarach wiejskich, zaś 31.87% mieszka w obszarach zurbanizowanych.
Religia
Według spisu powszechnego z 2011 r. większość, bo 70,54% ludności, wyznaje hinduizm. Na drugim miejscu jest Islam, wyznawany przez 27,01% ludności. Kolejne grupy wyznaniowe to: chrześcijanie – 0,72%, buddyści – 0,31%, wyznawcy dźinizmu – 0,07% i sikhowie – 0,07%.
Przypisy
- ↑ 3. Size, Growth Rate and Distribution of Population, 2011 Census of India, Office of the Registrar General & Census Commissioner, India .
- ↑ Area, population, decennial growth rate and density for 2001 and 2011 at a glance for West Bengal and the districts: provisional population totals paper 1 of 2011: West Bengal. Registrar General & Census Commissioner. .
- ↑ Net state domestic product at factor cost – state-wise (at current prices), Handbook of statistics on Indian economy, Reserve Bank of India, 15 września 2011 .
- ↑ Chakrabarti i Chakrabarti 2013 ↓, s. 265.
- ↑ Paul Dineo, James Mills: Soccer in South Asia: empire, nation, diaspora. London: Frank Cass Publishers, 2011, s. 79. ISBN 978-0-7146-8170-2. (ang.).
- ↑ Mihir Bose: The magic of Indian cricket: cricket and society in India. Psychology Press, 2006, s. 240. ISBN 978-0-415-35691-6. (ang.).
- ↑ Amitabha Das Sharma. Football and the big fight in Kolkata. „Football Studies”. 5 (2), s. 57, 2002. . (ang.).
- ↑ Sebanti Sarkar. History of Bengal just got a lot older. „The Telegraph”, 2008-03-28. Kolkata, Indie. OCLC 271717941. . Cytat: Humans walked on Bengal’s soil 20,000 years ago, archaeologists have found out, pushing the state’s pre-history back by some 8,000 years.. (ang.).
- ↑ S.N. Sen: Ancient Indian History And Civilization. New Age International, s. 273–274. ISBN 978-81-224-1198-0. . (ang.).
- ↑ Dilip K. Chakrabarti: Archaeological Geography of the Ganga Plain: The Lower and the Middle Ganga. Delhi: Permanent Black, 2001, s. 154–155. ISBN 81-7824-016-5. (ang.).
- ↑ Prakash Chandra Prasad: Foreign trade and commerce in ancient India. New Delhi: Abhinav Publications, 2003, s. 28. ISBN 978-81-7017-053-2. . (ang.).
- ↑ Chapter VI: The Coming of Vijaya. W: Wilhelm Geiger: Mahavamsa: Great Chronicle of Ceylon. New Delhi: Asian Educational Services, 2003, s. 51–54. ISBN 81-206-0218-8. . (ang.).
- ↑ Sabiha Sultana: Settlement in Bengal (Early Period). Banglapedia . Asiatic Society of Bangladesh, 2015-06-12. . . Cytat: 14-06-2015 (ang.).
- ↑ Ashok Pant, The Truth of Babri Mosque, iUniverse, s. 25, 26 (ang.).
- ↑ Radhakumud Mookerji: The Gupta Empire. Motilal Banarsidass Publ., 1959, s. 11, 113. ISBN 978-81-208-0440-1. . (ang.).
- ↑ Sailendra Nath Sen, Ancient Indian History and Civilization, New Age International, 1999, s. 275, ISBN 978-81-224-1198-0 (ang.).
- ↑ Shashanka. Banglapedia . Asiatic Society of Bangladesh, 2015-06-12. . . (ang.).
- ↑ Tony Joseph: Intolerance debate: How some historical brutalities are more special than others. Scroll.in . . . (ang.).
- ↑ Jhunu Bagchi: The History and Culture of the Pālas of Bengal and Bihar, Cir. 750 A.D.-cir. 1200 A.D. Abhinav Publications, 1993. ISBN 978-81-7017-301-4. . (ang.).
- ↑ a b Muhammad Mojlum Khan: The Muslim Heritage of Bengal: The Lives, Thoughts and Achievements of Great Muslim Scholars, Writers and Reformers of Bangladesh and West Bengal. Kube Publishing Limited, s. 15–16. ISBN 978-1-84774-062-5. . (ang.).
- ↑ Nitish K. Sengupta: Land of Two Rivers: A History of Bengal from the Mahabharata to Mujib. Penguin Books India, 2011, s. 45. ISBN 978-0-14-341678-4. . (ang.).
- ↑ U. A. B. Razia Akter Banu: Islam in Bangladesh. BRILL, 1992, s. 2, 17. ISBN 978-90-04-09497-0. . (ang.).
- ↑ Islam (in Bengal). Banglapedia . Asiatic Society of Bangladesh. . . (ang.).
- ↑ David Lewis: Bangladesh: Politics, Economy and Civil Society. Cambridge University Press, 2011, s. 44. ISBN 978-1-139-50257-3. . (ang.).
- ↑ Dilip Kumar Ganguly: Ancient India, History and Archaeology. Abhinav Publications, 1994, s. 41. ISBN 978-81-7017-304-5. . (ang.).
- ↑ Sushil Chaudhury, KM Mohsin: Sirajuddaula. Banglapedia . Asiatic Society of Bangladesh. . . (ang.).
- ↑ John Fiske: IX. THE FAMINE OF 1770 IN BENGAL.. The Unseen World, and Other Essays . University of Adelaide Library Electronic Texts Collection. . (ang.).
- ↑ Charles Arnold-Baker: The Companion to British History. Taylor & Francis, 2015, s. 504. ISBN 978-1-317-40039-4. . (ang.).
- ↑ Craig Baxter: Bangladesh: From a Nation to a State. Boulder, Colorado: Westview Press, 1997, s. 32. ISBN 1-85984-121-X. (ang.).
- ↑ Sumit Sarkar: Calcutta and the Bengal Renaissance. Oxford University Press, 1990, s. 95. (ang.).
- ↑ Stanley Wolpert: India. Berkeley, California, USA: University of California Press, 1999, s. 14. ISBN 978-0-520-22172-7. . (ang.).
- ↑ Partition of Bengal, 1947. Banglapedia. . . (ang.).
- ↑ a b Sailen Debnath (red.), Social and Political Tensions in North Bengal since 1947, ISBN 81-86860-23-1.
- ↑ Sailen Debnath, West Bengal in Doldrums, ISBN 978-81-86860-34-2.
- ↑ Jane Hindle (red.), London Review of Books: An Anthology, 1996, s. 63–70, ISBN 1-85984-121-X.
- ↑ Soutik Biswas, Calcutta’s colourless campaign , BBC, 16 kwietnia 2006 .
- ↑ Ghosh Roy: Maoist on Rise in West Bengal. VOA Bangla . Voice of America, 2005-07-22. . (ang.).
- ↑ Maoist Communist Centre (MCC). South Asia Terrorism Portal. . (ang.).
- ↑ Several hurt in Singur clash. Rediff.com, 2007-01-28. . (ang.).
- ↑ Red-hand Buddha 14 killed in Nandigram re-entry bid. „The Telegraph. India”, 2007-03-15. . (ang.).
- ↑ Subir Bhaumik: Defeat rocks India’s elected communists. aljazeera.com, 2011-05-13. . (ang.).
- ↑ District Profiles. Egiye Bangla e-Bamgla The official portal of the Goverment of West Bengal. . (ang.).
- ↑ a b West Bengal Population Census data 2011. Population Census 2011 . Census Organization of India. . (ang.).
Bibliografia
- Kunal Chakrabarti, Shubhra Chakrabarti: Historical Dictionary of the Bengalis. Scarecrow Press, 2013. ISBN 978-0-8108-8024-5. . (ang.).
| Stany | |
|---|---|
| Terytoria | |
| Regiony |
