Barry Venison

W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Barry Venison, od jego początków po jego obecny wpływ na społeczeństwo. Przeanalizujemy jego ewolucję w czasie, a także jego znaczenie w obecnym kontekście. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie istniejące wokół Barry Venison, aby zaoferować wszechstronną wizję, która pozwoli nam zrozumieć jego prawdziwe znaczenie. Poprzez tę dogłębną analizę staramy się zapewnić czytelnikowi szersze i pełniejsze zrozumienie Barry Venison, uwzględniając wszystkie istotne aspekty obejmujące ten temat.

Barry Venison
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1964
Consett

Wzrost

178 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1981–1986 Sunderland 173 (2)
1986–1992 Liverpool 110 (1)
1992–1995 Newcastle United 109 (1)
1995 Galatasaray SK 8 (0)
1995–1997 Southampton 24 (0)
W sumie: 424 (4)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1982–1986  Anglia U-21 10 (0)
1995  Anglia 2 (0)
W sumie: 12 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Barry Venison (ur. 16 sierpnia 1964 w Consett) – piłkarz angielski grający na pozycji prawego obrońcy. W swojej karierze rozegrał 2 mecze w reprezentacji Anglii.

Kariera klubowa

Swoją karierę piłkarską Venison rozpoczął w klubie Sunderland. W 1981 roku awansował do kadry pierwszego zespołu. 10 października 1981 w przegranym 0:2 wyjazdowym meczu z Notts County. W sezonie 1982/1983 stał się podstawowym zawodnikiem Sunderlandu. W sezonie 1984/1985 dotarł z Sunderlandem do finału Pucharu Ligi Angielskiej. Wystąpił w nim, jednak Sunderland uległ 0:1 Norwich City. W tym samym sezonie Sunderland spadł do Division Two. W Sunderlandzie Venison występował do końca sezonu 1985/1986.

Latem 1986 roku Venison odszedł z Sunderlandu do Liverpoolu. W Liverpoolu swój ligowy debiut zaliczył 23 sierpnia 1986 w wygranym 2:1 wyjazdowym meczu z Newcastle United. W 1986 roku osiągnął swój pierwszy sukces z Liverpoolem, gdy zdobył Tarczę Wspólnoty. Po to trofeum sięgał także w latach 1988, 1989 i 1990. Wraz z Liverpoolem wywalczył też dwa tytuły mistrza Anglii w sezonach 1987/1988 i 1989/1990. W sezonie 1988/1989 zdobył z Liverpoolem Puchar Anglii.

Latem 1992 roku Venison przeszedł z Liverpoolu do Newcastle United. Zadebiutował w nim 15 sierpnia 1992 w wygranym 3:2 domowym meczu z Southend United. W sezonie 1992/1993 wywalczył z Newcastle awans z Division One do Premier League. W sezonie 1993/1994 pełnił funkcję kapitana Newcastle. W Newcastle występował do końca sezonu 1994/1995.

W 1995 roku Venison został zawodnikiem Galatasaray SK. Kosztował 750 tysięcy funtów. W tureckiej lidze swój debiut zanotował 14 października 1995 w zwycięskim 4:2 domowym meczu z İstanbulsporem. W Galatasaray grał do października 1995.

W październiku 1995 Venison wrócił do Anglii i został piłkarzem Southampton FC. Zadebiutował w nim 28 października 1995 w zwycięskim 2:1 wyjazdowym meczu z Wimbledonem. W Southampton występował do końca swojej kariery, czyli do 1997 roku.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1981/82 Sunderland Anglia  Division One 20 1
1982/83 Sunderland Anglia  Division One 37 0
1983/84 Sunderland Anglia  Division One 41 0
1984/85 Sunderland Anglia  Division One 39 1
1985/86 Sunderland Anglia  Division Two 36 0
1986/87 Liverpool Anglia  Division One 33 0
1987/88 Liverpool Anglia  Division One 18 0
1988/89 Liverpool Anglia  Division One 15 0
1989/90 Liverpool Anglia  Division One 25 0
1990/91 Liverpool Anglia  Division One 6 0
1991/92 Liverpool Anglia  Division One 13 1
1992/93 Newcastle United Anglia  Division One 44 0
1993/94 Newcastle United Anglia  Premier League 36 1
1994/95 Newcastle United Anglia  Premier League 28 1
1995/96 Galatasaray SK Turcja  Süper Lig 8 0
1995/96 Southampton Anglia  Premier League 22 0
1996/97 Southampton Anglia  Premier League 2 0

Kariera reprezentacyjna

W latach 1982–1986 Venison rozegrał 10 meczów w reprezentacji Anglii U-21. W dorosłej reprezentacji zadebiutował 7 września 1994 w wygranym 2:0 towarzyskim meczu ze Stanami Zjednoczonymi, rozegranym w Londynie. 29 marca 1995 w sparingu z Urugwajem (0:0) rozegrał swój drugi i ostatni mecz w kadrze narodowej.

Bibliografia