Attila Janisch
W dzisiejszym świecie Attila Janisch jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, wpływ na kulturę popularną, czy też znaczenie na polu zawodowym, Attila Janisch stał się punktem zbieżności różnych perspektyw i dyskusji. W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Attila Janisch, badając jego liczne aspekty, analizując jego znaczenie w różnych kontekstach i oferując panoramiczny widok, który pozwoli czytelnikowi zrozumieć znaczenie i zakres tego tematu. Dzięki szczegółowej i rygorystycznej analizie rozwikłamy złożoność Attila Janisch i zaoferujemy nowe perspektywy, które wzbogacą debatę wokół tego fascynującego tematu.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód | |
Attila Janisch (ur. 31 marca 1957 w Kecskemécie) – węgierski reżyser i scenarzysta, specjalizujący się w filmach fabularnych i dokumentalnych. Laureat nagrody im. Béli Balázsa.
Życiorys
Attila Janisch urodził się 31 marca 1957 roku w Kecskemét. Tam też ukończył gimnazjum im. Józsefa Katony i zdał maturę, po czym w 1984 roku obronił dyplom w Wyższej Szkole Sztuki Filmowej i Teatralnej w Budapeszcie, będąc podopiecznym Zoltána Fábriego. Już w trakcie studiów odnalazł charakterystyczny dla siebie styl, w którym utrzymane są jego późniejsze filmy (Zizi, Drugi brzeg). Są to zazwyczaj filozoficzne opowieści o życiu, przy czym Janisch często używa środków wyrazu typowych dla gatunku thrillera. Sam reżyser mówi o sobie, że w młodym wieku był pod ogromnym wrażeniem twórczości Alfreda Hitchcocka, Ingmara Bergmana i Luisa Buñuela. Artysta preferuje swobodny, nieszablonowy sposób kręcenia filmów we współpracy z całą ekipą. Typową dla Janischa manierą jest balansowanie na granicy snu i jawy, trylogia filmowa (Cień na śniegu, Długi zmierzch, Innego dnia) ma bardzo charakterystyczny układ czasowy. W pierwszej części historia jest opowiedziana niechronologicznie, w pozostałych dwóch natomiast świat rzeczywisty i świat snu przenikają się nawzajem. Jego filmy oddziałują na uczucia widza w sposób silny i skomplikowany. Nigdy nie zleca komponowania muzyki do filmu, raczej używa utworów już istniejących.
Filmografia
- Árnyékban. W cieniu. 1982
- Róbert és Róbert. Robert i Robert. 1982
- Zizi. 1983
- A másik part. Drugi brzeg. 1984
- Lélegzetvisszafojtva. Wstrzymując oddech. 1985
- Árnyék a havon. Cień na śniegu. 1991
- Hosszú alkony. Długi zmierzch. 1997
- Lábbal festett világ. Świat malowany stopą. 1998
- Yvette Bozsik. 2003
- Másnap. Kiedy indziej. 2004