Antym IV
W tym artykule zbadamy Antym IV z różnych perspektyw, aby zagłębić się w jego znaczenie, znaczenie i zastosowania. Podobnie przeanalizujemy implikacje, jakie Antym IV ma w różnych kontekstach, czy to w sferze osobistej, zawodowej, społecznej czy kulturowej. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zajmiemy się różnymi aspektami związanymi z Antym IV, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję na ten temat. Poprzez refleksję, analizę i badania staramy się zapewnić czytelnikowi szersze i bardziej szczegółowe zrozumienie Antym IV, umożliwiając mu zdobycie odpowiedniej i przydatnej wiedzy dla jego rozwoju osobistego i zawodowego.
| Patriarcha Konstantynopola | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1785 |
| Data i miejsce śmierci |
1878 |
| Patriarcha Konstantynopola | |
| Okres sprawowania |
1840–1841, 1848–1852 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Wybór patriarchy |
1840, 1848 |
| |
Antym IV, gr. Ἄνθιμος Δ' (ur. 1785 w Stambule, zm. 1878 tamże) – ekumeniczny patriarcha Konstantynopola w latach 1840–1841 i 1848–1852.
Życiorys
Urodził się w Stambule. Pełnił funkcję kanclerza Patriarchatu. Następnie był metropolitą Ikonium (1825–1835), Laryssy (1835–1837) i Nikomedii (1837–1840). Został wybrany na patriarchę Konstantynopola w 1840 r. Szybko został jednak złożony z urzędu i zesłany na Wyspy Książęce. Ponownie został wybrany w 1848 r. W czasie swojej drugiej kadencji prowadził tajne negocjacje z Prawosławnym Kościołem Grecji, który ogłosił w 1833 r. autokefalię. W 1850 r. została ona uznana przez Konstantynopol. W 1852 roku został ponownie złożony z urzędu i wysłany na Wyspy Książęce, gdzie pozostał aż do śmierci w 1878 r.
Bibliografia
- Venance Grumel, Traité d'études byzantines, t. 1: La chronologie, Paris: Presses universitaires de France 1958, s. 440.