W dzisiejszym świecie Anna Maria Mars to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Anna Maria Mars stał się częstym tematem rozmów na całym świecie. Wraz z szybkim rozwojem technologii i postępującą globalizacją, Anna Maria Mars zyskał znaczącą rolę w codziennym życiu ludzi. W tym artykule przyjrzymy się bliżej wpływowi Anna Maria Mars na różne aspekty społeczeństwa i zbadamy, jak ukształtował on świat, w którym żyjemy. Poprzez szczegółową analizę staramy się rzucić światło na wiele aspektów Anna Maria Mars i jego ewolucję w czasie.
Data i miejsce urodzenia |
28 kwietnia 1904 |
---|---|
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie |
historyk sztuki |
Anna Maria Mars (ur. 28 kwietnia 1904 we Lwowie, zm. 1989) – polska historyk sztuki, bizantynolog, działaczka emigracyjna.
Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim (1927). Od 1926 pracowała w Katedrze Historii Sztuki Narodów Słowiańskich UJ (1928-1931 jako młodszy asystent). Doktorat z zakresu historii sztuki bizantyńskiej pisała pod kierunkiem Vojeslava Molè. Pracę Freski ruskie w katedrze sandomierskiej (Przyczynek do historii ruskiej kultury i sztuki w średniowiecznej Polsce) obroniła w 1931 roku.
Z Polski wyjechała z całą rodziną 17 września 1939 roku. Dotarła do Francji, a w 1942 roku do Wielkiej Brytanii. W Londynie pracowała w Ministerstwie Prac Kongresowych Rządu emigracyjnego w dziale rewindykacji zabytków kierowanym przez Karola Estreichera.
Po 1945 znalazła się na emigracji. Brała udział w pracach Komitetu na rzecz Edukacji Polaków w Wielkiej Brytanii (Committee for Education of Poles in Great Britain) i Tymczasowego Komitetu Skarbu dla Spraw Polskich (Interim Treasury Committee for Polish Questions). Anna Mars pracowała w dziale stypendialnym, otaczającym opieką polskich studentów w Oksfordzie, Cambridge i Londynie. W grudniu 1951 roku Anna wraz z braćmi: Piotrem Wandyczem i Witoldem Marsem wyjechała do Nowego Jorku, gdzie osiedliła się na stałe. Mieszkając w Stanach Zjednoczonych zaangażowała się w działalność Polskiego Ruchu Wolnościowego Niepodległość i Demokracja. Była sekretarzem Rady Kobiet zza Żelaznej Kurtyny. O istnieniu tej grupy i jej pracach informowała opinię publiczną. Od marca 1974 do marca 1987 była członkiem Rady Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce. W tej placówce zajmowała się m.in. porządkowaniem zbiorów archiwalnych.
W 1988 roku wróciła do Polski i zamieszkała w Krakowie. Zmarła w 1989. Jest pochowana w rodzinnej kaplicy grobowej Marsów w Limanowej.
Była wnuczką Antoniego Józefa Marsa, drugą córką Tadeusza Grzegorza Marsa (1864-1918) i Stefanii z Dunikowskich. Jej młodszym bratem był Witold Mars, malarz, rysownik i ilustrator. Jej przyrodnim bratem był Piotr Wandycz (1923-2017), profesor, polski historyk, zamieszkały w USA (Stefania z Dunikowskich po śmierci męża wyszła w 1919 roku za Damiana Wandycza).
W pracy we Freski ruskie w katedrze w Sandomierzu postawiła tezę, że są one śladem przenikania stylu późnobizantyńskiego z Bałkanów na Ruś i są ogniwem pośrednim na tej drodze przez Wołoszczyznę i Mołdawię. Według badaczki przedstawienia są zgodne ikonografią bizantyńską tzw. renesansu Paleologów. Mars dokonała też przeglądu prac uczonych polskich i obcych omawiających wpływ sztuki ruskiej i bizantyńskiej na ziemiach Rzeczypospolitej. Wybuch wojny przerwał jej badania podobnie jak innej uczennicy Vojeslava Molè – Celiny Filipowicz-Osieczkowskiej.