W dzisiejszym świecie Andrzej Barszczyński zyskuje coraz większe znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Od polityki po technologię, poprzez kulturę i ekonomię, Andrzej Barszczyński stał się tematem ciągłej debaty i ogólnego zainteresowania. Jego implikacje i konsekwencje są różnorodne, a jego wpływ jest zauważalny na wszystkich poziomach, wpływając bezpośrednio i pośrednio na życie ludzi. W tym artykule zbadamy różne aspekty Andrzej Barszczyński i przeanalizujemy jego wpływ na współczesne społeczeństwo, a także możliwe rozwiązania i alternatywy umożliwiające sprostanie stojącym przed nim wyzwaniom.
Andrzej Barszczyński w Prudniku na planie filmu Kilka dni na ziemi niczyjej (1982) | |
Data i miejsce urodzenia |
26 marca 1941 |
---|---|
Zawód |
Andrzej Barszczyński (ur. 26 marca 1941 w Warszawie) – polski reżyser, scenarzysta i operator filmowy.
Urodził się 26 marca 1941 w Warszawie. Po zakończeniu II wojny światowej wraz z rodzicami przeprowadził się do Prudnika. Od 1947 uczył się w tamtejszej Szkole Podstawowej nr 2, a w latach 1955–1958 uczęszczał do prudnickiego liceum nr 1.
W 1965 roku ukończył studia na Wydziale Operatorskim PWSTiF w Łodzi, dyplom uzyskał w roku 1976. Studiował też na wydziale reżyserii Amerykańskiego Instytutu Filmowego w Los Angeles (Kalifornia, Stany Zjednoczone) jako stypendysta Fulbrighta (1978–1979).
Pracę artystyczną rozpoczął jeszcze jako student łódzkiej filmówki. Potem przez wiele lat pracował w telewizji, dla której zrealizował ponad 100 obrazów (filmy krótkometrażowe, dokumentalne, reportaże). Przy realizacji filmów fabularnych zadebiutował w 1970 jako współscenarzysta (wraz z Januszem Głowackim i Markiem Piwowskim) komedii Rejs, którą potem uznano za film kultowy i traktowana tak była też przez następne pokolenia. Barszczyński i Piwowski poznali się na studiach w Łodzi.
Jako operator filmowy Barszczyński pracował m.in. przy filmach dokumentalnych: Pożar! Pożar! Coś nareszcie dzieje się (1967) Piwowskiego, Łapa, czyli paradoks o aktorze (1971) i List mordercy (1971) Grzegorza Królikiewicza, Ballada o Janie Nowaku (1978) Franciszka Trzeciaka, Marcin (1988) Grzegorza Skurskiego i fabularnych: Rejs (1970) Piwowskiego, Incydent na pustyni (1983) Wojciecha Strzemżalskiego, Fetysz (1984) Krzysztofa Wojciechowskiego.
Barszczyński był także scenarzystą i reżyserem kilku filmów fabularnych i dokumentalnych. W 1973 jego dokument Niedziela w Pokrzywnej (1972), przedstawiający ludzi spędzających czas wolny na kąpielisku w Pokrzywnej koło Prudnika, zdobył nagrodę publiczności Złoty Kompas oraz Nagrodę Specjalną za „najciekawsze, oryginalne ujęcie tematu” na Festiwalu Filmów Krajoznawczych i Turystycznych w Warszawie. W 1976 Rzeźbiarz w reżyserii Barszczyńskiego otrzymał Srebrnego Pegaza na Przeglądzie Filmów o Sztuce w Zakopanem. W 1988 Dzikun (1987), inspirowany powieścią „Żelazny wilk” Tytusa Karpowicza, dostał nagrodę dziennikarzy na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów i Widowisk Telewizyjnych dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu, a cztery lata później Tajemnicę puszczy (1990) jury dziecięce tegoż festiwalu nagrodziło statuetką Marcinka.
Mieszka w Prudniku. W 2002 został honorowym prezesem Prudnickiego Związku Przyjaciół „Rejsu”. Był również inicjatorem powstania Stowarzyszenia Fotograficznego im. Leona Rąpały w Prudniku. Jest członkiem Polskiej Akademii Filmowej i Stowarzyszenia Filmowców Polskich.