Andreas Baader
Obecnie Andreas Baader jest tematem na ustach wszystkich. Od wpływu na społeczeństwo po różne implikacje, Andreas Baader przykuł uwagę szerokiego spektrum ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy mówimy o jego wpływie na politykę, ekonomię, technologię czy jakąkolwiek inną dziedzinę, Andreas Baader okazał się tematem wartym analizy i debaty. W tym artykule omówimy niektóre z najważniejszych aspektów Andreas Baader i znaczenie jego obecności na przyszłość. Bez wątpienia Andreas Baader to temat, który będzie nadal budził zainteresowanie i dyskusję w nadchodzących latach, a zrozumienie jego znaczenia w obecnym krajobrazie jest niezwykle istotne.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 października 1977 |
| Przyczyna śmierci |
samobójstwo |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość |
niemiecka |
Berndt Andreas Baader (ur. 6 maja 1943 w Monachium, zm. 18 października 1977 w Stuttgarcie) – niemiecki terrorysta, jeden z przywódców skrajnie lewicowej organizacji terrorystycznej Frakcji Czerwonej Armii (Rote Armee Fraktion – RAF), znanej również jako Grupa Baader-Meinhof.
Życiorys
Urodził się w Monachium 6 maja 1943. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuował edukację w szkołach średnich, gdzie od młodzieńczego buntu przeciw państwowemu szkolnictwu przeszedł do anarchizmu posługującego się przemocą. Relegowany, nie uzyskał formalnie wykształcenia średniego. W 1963 r. wyjechał do Berlina. Dzięki swojej dziewczynie Gudrun Ensslin, członkini radykalnego Niemieckiego Socjalistycznego Związku Studentów, uczestniczył tam w demonstracjach studenckich. Był to początek jego politycznej drogi.
W nocy z 2 na 3 kwietnia 1968 Baader i Ensslin podłożyli ogień pod dom towarowy we Frankfurcie nad Menem w proteście przeciwko „obojętności opinii publicznej wobec ludobójstwa w Wietnamie”. Nikt nie zginął ani nie ucierpiał w wyniku tego zdarzenia. Para została aresztowana, jednak po apelacji wypuszczono ich na wolność. W kwietniu 1970 Baader został ponownie ujęty przez służby RFN. Z więzienia odbił go 14 maja 1970 oddział pod dowództwem znanej dziennikarki Ulrike Meinhof. Wydarzenie to formalnie uważane jest za początek działalności Frakcji Czerwonej Armii, znanej też jako Grupa Baader-Meinhof.
Po uwolnieniu Baader udał się do ośrodka szkolenia terrorystów w Jordanii, skąd razem z innymi członkami grupy został usunięty z powodu niezgody na segregację płciową w obozie oraz tryb życia nieodpowiadający instruktorom, będącym wyznawcami islamu. Ponownie wrócił do RFN, gdzie dokonywał napadów na banki, organizował ataki bombowe i strzelaniny z policją. W maju 1972 rozpoczął wojnę ludową, której elementami były ataki na dowództwo Piątego Korpusu US Army we Frankfurcie i kwaterę główną Armii Amerykańskiej na Europę w Heidelbergu. 1 czerwca 1972 Baader, Jan-Carl Raspe i Holger Meins zostali aresztowani we Frankfurcie. 21 maja 1975 Baadera skazano na dożywocie. Żądanie jego uwolnienia stało się jednym z motywów akcji terrorystycznych Frakcji Czerwonej Armii, a także jednym z postulatów stawianym przez inne organizacje terrorystyczne (uwolnienia Baadera domagał się m.in. Czarny Wrzesień).
W nocy z 17 na 18 października 1977 (tzw. Todesnacht von Stammheim) Baader, Ensslin i Raspe zostali znalezieni martwi w swoich celach w więzieniu w Stammheim. Stwierdzono, że popełnili samobójstwa. Baader poniósł śmierć w wyniku strzału w głowę.
Baader w filmie
Postać Baadera pojawiła się w wielu filmach fabularnych, m.in. w:
- 1986: Stammheim (Stammheim – Die Baader-Meinhof-Gruppe vor Gericht) Reinharda Hauffa – w roli Baadera Ulrich Tukur.
- 1986: Podróż (Die Reise) Markusa Imhoofa – w postać Rolfa, inspirowaną Baaderem, wcielił się Claude-Oliver Rudolph.
- 2002: Baader Christophera Rotha – w roli Baadera Frank Giering.
- 2008: Baader-Meinhof (Der Baader Meinhof Komplex) Uli Edela – w roli Baadera Moritz Bleibtreu.
- 2011: Jeśli nie my, to kto? (Wer wenn nicht wir) Andresa Veiela – w roli Baadera Alexander Fehling.
Przypisy
Bibliografia
- Alan Palmer: Kto jest kim w polityce. Świat od roku 1860. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Magnum, 1998. ISBN 83-85852-28-X.
Linki zewnętrzne
- Artykuł – Andreas Baader
- Andreas Baader w Spiegel Online