Andreas Andersson (ur. 1974)

Obecnie Andreas Andersson (ur. 1974) jest tematem rosnącego zainteresowania społeczeństwa. Znaczenie Andreas Andersson (ur. 1974) zostało odzwierciedlone w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Opinie i perspektywy na temat Andreas Andersson (ur. 1974) są zróżnicowane i często kontrowersyjne, co wywołuje ciągłą debatę na ten temat. W tym artykule dokładnie zbadamy dzisiejsze znaczenie Andreas Andersson (ur. 1974), analizując jego implikacje i możliwe konsekwencje. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na relacje osobiste, Andreas Andersson (ur. 1974) to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym.

Andreas Andersson
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Claes Andreas Andersson

Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1974
Sztokholm

Wzrost

186 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1993–1994 Tidaholm GoIF 9 (0)
1994–1996 Degerfors IF 40 (23)
1996–1997 IFK Göteborg 39 (19)
1997–1998 A.C. Milan 13 (1)
1998–1999 Newcastle United 21 (6)
2006–2007 Hova IF
2010 Andrea Doria Stockholm
2011 IFK Hallsberg
2012 Villastadens IF
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1996–2003  Szwecja 43 (8)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Claes Andreas Andersson (ur. 10 kwietnia 1974 w Sztokholmie) – piłkarz szwedzki grający na pozycji napastnika.

Kariera klubowa

Piłkarską karierę Andersson rozpoczął w małym klubie Hova IF. Już w 1979 roku rozpoczął treningi, a w 1991 roku zadebiutował w pierwszej drużynie. W 1993 roku zdobył 29 goli w niższej lidze, co spowodowało, że przeszedł do trzecioligowego Tidaholms GoIF. Tam występował przez pół roku i w połowie 1994 trafił do pierwszej ligi do drużyny Degerfors IF. Tam występował przez półtora roku, a w 1995 zdobył 13 bramek. Ten wyczyn zaowocował transferem do najbardziej utytułowanego klubu w kraju, IFK Göteborg. W 1996 roku wywalczył z nim tytuł mistrza Szwecji, a także z 19 golami został królem strzelców ligi. W IFK występował jeszcze przez pierwszą połowę 1997 roku – zdobył 13 goli w 13 meczach i przyczynił się do wywalczenia wicemistrzostwa kraju.

Latem 1997 Andersson przeszedł do włoskiego A.C. Milan. W Milanie był drugim Szwedem obok Jespera Blomqvista. W Milanie był jednak rezerwowym i zaliczył 13 spotkań. Zdobył jedną bramkę – w październikowym meczu z Empoli FC, w 68. minucie zapewniając „rosso-nerim” zwycięstwo 1:0. Po pół roku, czyli na początku 1998, wyjechał do Anglii. Newcastle United zapłacił za niego 3 miliony funtów. W Premiership Szwed swój pierwszy mecz zaliczył 1 lutego, a „Sroki” pokonały 1:0 Aston Villę. W Newcastle grał przez rok i zdobył 4 gole w 37 meczach. Był rezerwowym dla Alana Shearera czy Temuriego Kecbai.

W 1999 roku Andreas wrócił do ojczyzny. Podpisał kontrakt z AIK Fotboll. Kosztował 2 miliony funtów. Wywalczył wicemistrzostwo Szwecji, jednak w pierwszych dwóch sezonach głównie leczył kontuzję. Do formy wrócił w 2001 roku, gdy zaczął grać w pierwszym składzie. Doszedł do finału Pucharu Szwecji, a w 2002 roku powtórzył to osiągnięcie. W 2003 roku odniósł kontuzję, która wyeliminowała go z gry na rok. AIK przeżył międzyczasie spadek do drugiej ligi i rok 2005 Andersson spędził grając na drugim froncie. Po sezonie zakończył piłkarską karierę.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1994 Tidaholms GoIF Szwecja  3. liga 9 6
1994 Degerfors IF Szwecja  Allsvenskan 14 3
1995 Degerfors IF Szwecja  Allsvenskan 26 13
1996 IFK Göteborg Szwecja  Allsvenskan 26 19
1997 IFK Göteborg Szwecja  Allsvenskan 13 13
1997/1998 A.C. Milan Włochy  Serie A 13 1
1997/1998 Newcastle United Anglia  Premiership 12 2
1998/1999 Newcastle United Anglia  Premiership 15 2
1999 AIK Fotboll Szwecja  Allsvenskan 8 2
2000 AIK Fotboll Szwecja  Allsvenskan 4 0
2001 AIK Fotboll Szwecja  Allsvenskan 26 9
2002 AIK Fotboll Szwecja  Allsvenskan 25 8
2003 AIK Fotboll Szwecja  Allsvenskan 13 4
2004 AIK Fotboll Szwecja  Allsvenskan 0 0
2005 AIK Fotboll Szwecja  Superettan 6 2

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Szwecji Andersson zadebiutował 25 lutego 1996 roku w wygranym 2:0 towarzyskim meczu z Australią. W 2002 roku znalazł się w kadrze powołanej przez duet LagerbäckSöderberg na Mistrzostwa Świata 2002, na których był zagrał w trzech spotkaniach: wygranym 2:1 z Nigerią, zremisowanym 1:1 z Argentyną oraz przegranym w 1/8 finału z Senegalem. Karierę reprezentacyjną zakończył w 2003 roku. W kadrze narodowej „Trzech Koron” zagrał 42 razy i strzelił 8 bramek.

Bibliografia