W tym artykule będziemy analizowaćAlojzy Matysiak, temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę we współczesnym społeczeństwie. _Var1 okazał się przedmiotem dyskusji w różnych obszarach, od polityki po naukę, w tym kulturę i technologię. Jego znaczenie i wpływ na życie codzienne sprawiają, że jest to temat interesujący dla szerokiego grona osób, niezależnie od wieku, płci, poziomu społeczno-ekonomicznego czy położenia geograficznego. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Alojzy Matysiak, analizując jego pochodzenie, ewolucję, wpływ i możliwe przyszłe implikacje. Ponadto omówimy różne perspektywy i opinie na ten temat, aby zaoferować szeroką i wzbogacającą wizję na ten temat, który jest dziś tak aktualny.
Data urodzenia | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pozycja |
pomocnik (prawoskrzydłowy) | ||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
|
Alojzy Matysiak (ur. 18 czerwca 1936) – polski piłkarz, trener.
Był wychowankiem klubu Wawel w rodzinnej Nowej Wsi (później Ruda Śląska). Od 14 roku życia trenował w Spójni Rzeszów, a po fuzji tego klubu z innym rzeszowskim klubem, od 1956 grał w Resovii. Grając w tym zespole na pozycji prawoskrzydłowego zdobył mistrzostwo III ligi w sezonie 1960. Był powoływany do reprezentacji Polski do lat 19, prowadzonej przez Kazimierza Górskiego (zdobył gola w meczu z Francją, zakończonego wynikiem 1:1). Od 1960 był zawodnikiem Stali Rzeszów, grając w II lidze. Wraz z drużyną w sezonie 1962 awansował do I ligi, gdzie w edycji 1965/1966 zajął 7. miejsce, najwyższe w historii klubu.
U kresu kariery zawodniczej podjął pracę trenerską. Ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Uzyskał stopień trenera II klasy państwowej przed 1980, a w późniejszym czasie stopień trenera I klasy.
W sezonie 1968/1969 prowadził Izolator Boguchwała, awansujący wówczas do klasy B. Był szkoleniowcem kadry juniorów OZPN województwa rzeszowskiego, trenerem drużyny juniorów Stali Rzeszów, kadry młodzieżowej województwa rzeszowskiego, wraz z którą zajął 5. miejsce na Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży w Bydgoszczy w 1979. Od 8 stycznia 1980 był trenerem Stali Sanok w II rundzie edycji III ligi 1979/1980, po której została zdegradowana. Na początku nowego sezonu 1980/1981 IV-ligowej klasy okręgowej, grupy rzeszowsko-krośnieńskiej prowadzona przez niego Stal nie została pokonana w pierwszych 11 meczach i była na 1. miejscu w tabeli, jednak w opinii władz klubu nie prezentowała odpowiedniego poziomu i w listopadzie 1980 został zwolniony ze stanowiska trenera. Później kilka razy był szkoleniowcem macierzystej Resovii, grającej w II lidze, w sezonach 1981/1982 (I trener), 1989/1990 (asystent), 1990/1991, 1991/1992 oraz runda jesienna sezonu 1992/1993 (I trener). Został trenerem roku 1991 w rankingu OZPN w Rzeszowie. W sezonie 1993/1994 był trenerem Stali Łańcut w III lidze, zdegradowanej wówczas o klasę niżej. Na przełomie XX/XXI wieku trenował LKS Trzebownisko. Do początku XXI wieku trenował drużyny młodzieżowe w Stali Rzeszów, po czym odszedł na emeryturę. Od lipca 2003 był trenerem KS Zaczernie
Autor książki pt. Jak zostać bramkarzem?. Postanowieniem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 9 grudnia 2004 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w działalności na rzecz rozwoju sportu.