W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Alfabet etruski, analizując jego pochodzenie, rozwój i dzisiejsze znaczenie. Od pierwszego pojawienia się do wpływu na współczesne społeczeństwo, Alfabet etruski był tematem wielkiego zainteresowania i debaty w różnych obszarach. W następnych kilku linijkach zbadamy jego wpływ na różne aspekty życia codziennego, a także jego związek z innymi istotnymi tematami. Aby zaoferować wszechstronną wizję, zagłębimy się w różne perspektywy i opinie istniejące wokół Alfabet etruski, w celu zapewnienia szerszego i wzbogacającego zrozumienia.
Przykłady różnych wariantów liter etruskich. Inskrypcje archaiczne (VII–V w. p.n.e.)
Alfabet etruski – fonetyczny system pisma wywodzący się z zachodniej odmiany alfabetu greckiego, używany w starożytności do zapisywania języka etruskiego. Zawiera również greckie znaki, niestosowane do słów rdzennie etruskich, na podobnej zasadzie jak litery x czy v w języku polskim. Etruskowie byli prawdopodobnie prekursorami pisma na Półwyspie Apenińskim. Najstarsze znane inskrypcje pochodzą z VI w. p.n.e. Pismo było używane powszechnie do połowy I w. n.e. oraz do ok. V w. n.e. przez kapłanów i uczonych. Etruskie pismo zazwyczaj pisano od prawej do lewej, ale w okresie archaicznym pisano również w liniach poziomych, na zmianę od lewej do prawej i od prawej do lewej (tzw. bustrofedon) – dosłownie „jak orzący wół”. System ten stosowany był wcześniej przez Greków, na początkowym etapie rozwoju ich pisma. Większość innych alfabetów staroitalskich, łącznie z łacińskim, stanowi modyfikację alfabetu etruskiego.
