Aleksander Żaruk-Michalski
W tym artykule poruszymy kwestię Aleksander Żaruk-Michalski, która stała się dziś tematem o dużym znaczeniu. Od kilku lat Aleksander Żaruk-Michalski budzi duże zainteresowanie w różnych obszarach, będąc przedmiotem debaty, analiz i refleksji ekspertów i naukowców. Jego wpływ i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo doprowadził do poświęcenia mu licznych badań, badań i projektów w różnych dziedzinach, mających na celu zrozumienie jego różnorodnych aspektów i skutków. Dlatego też ten artykuł ma na celu zbadanie i zagłębienie się w różne wymiary otaczające Aleksander Żaruk-Michalski, aby zaoferować szeroką i kompletną wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.
 |
Ten artykuł od 2009-12 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| Data i miejsce urodzenia |
26 lutego 1906 |
|---|---|
| Data śmierci |
22 listopada 1992 |
| Prezydent Krakowa | |
| Okres |
od 21 stycznia 1945 |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Aleksander Żaruk-Michalski (ur. 26 lutego 1906 w Warszawie, zm. 22 listopada 1992) – geograf, prezydent Krakowa.
Życiorys
Urodził się w rodzinie technika kolejowego. Ukończył studia z geografii gospodarczej, uzyskał doktorat na Uniwersytecie Lwowskim. Przed II wojną światową działał w Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej.
Podczas okupacji niemieckiej współkierował ugrupowaniem Polscy Socjaliści w Krakowie, które następnie weszło w skład Robotniczej Partii Polskich Socjalistów. W latach 1944–1947 członek Krajowej Rady Narodowej. Od września 1944 do 1 lipca 1945 był członkiem władz centralnych PPS. Miejska Rada Narodowa w Krakowie wybrała go na prezydenta miasta 21 stycznia 1945, pracy jednak na tym stanowisku nie podjął ponieważ został odwołany do Warszawy i 25 lutego 1945 dokooptowany do składu sekretariatu Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS. Na stanowisku prezydenta Krakowa zastąpił go Alfred Fiderkiewicz.
Pod koniec 1945 objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Administracji Publicznej. W latach 1949–1950 był przewodniczącym Rady Narodowej Miasta Stołecznego Warszawy. W latach 50. pracował w Komitecie Centralnym PZPR na stanowisku zastępcy kierownika Wydziału Ogólnego. Po 1957 został polskim przedstawicielem w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Kambodży.
Zmarł w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A37-5-5).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1946)
- Medal za Warszawę 1939–1945 (17 stycznia 1946)
- Pamiątkowy Medal z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej (1983)
- Order Zasługi dla Ludu ze Złotą Gwiazdą (Jugosławia, 1946)
Przypisy
- ↑ Antoni Dudek, Aleksander Kochański, Krzysztof Persak, Centrum władzy: protokoły posiedzeń kierownictwa PZPR: wybór z lat 1949–1970, 2000.
- ↑ Biogram na stronie Sejmu RP.
- ↑ Spis zmarłych. Nazwiska z zakresu Ź-Żeg » Lista zmarłych « www.nekrologi-baza.pl , www.nekrologi-baza.pl (pol.).
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 74, poz. 490 „w II rocznicę P.K.W.N. w wyróżnieniu zasług na polu pracy nad odrodzeniem państwowości polskiej, nad utrwaleniem jej podstaw demokratycznych i w odbudowie kraju”.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 „w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”.
- ↑ Uhonorowani pamiątkowymi medalami /w/ "Trybuna Robotnicza", nr 307, 30 grudnia 1983, s. 3
- ↑ Podpisanie umowy o przyjaźni i wzajemnej pomocy pomiędzy Polską a Jugosławią „Trybuna Robotnicza”, nr 77, 19 marca 1946, s. 1
