W tym artykule szczegółowo zbadamy i przeanalizujemy Alberto Giacometti. Od swoich początków po dzisiejsze znaczenie, temat ten stanowi podstawowy aspekt współczesnego społeczeństwa. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy, jak Alberto Giacometti wpłynął na różne dziedziny, od ekonomii po kulturę, politykę i technologię. Podobnie zagłębimy się w implikacje, jakie Alberto Giacometti ma na codzienne życie ludzi, a także jego przyszłe prognozy. Poprzez krytyczną i refleksyjną analizę będziemy starali się zrozumieć złożoność i znaczenie Alberto Giacometti we współczesnym świecie, oferując kompleksową perspektywę, która zachęca do refleksji i debaty.
Alberto Giacometti | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka | |
Ważne dzieła | |
Alberto Giacometti (ur. 10 października 1901 w Borgonovo, zm. 11 stycznia 1966 w Chur) – szwajcarski rzeźbiarz i malarz, aktywny we Francji.
Uchodził za jednego z pionierów rzeźby modernistycznej na pograniczu ekspresjonizmu i surrealizmu.
Alberto Giacometti urodził się 10 października 1901 w Borgonovo, w dolinie pasma górskiego Bergell w szwajcarskiej Gryzonii. Jego rodzicami byli malarz Giovanni Giacometti i Anetta z domu Stampa. Miał młodsze rodzeństwo: braci o imionach Diego i Bruno oraz siostrę Ottilię.
W latach 1915–1919 uczył się w ewangelickim gimnazjum w Schiers. Początkowo studiował w szkołach sztuk pięknych i użytkowych w Genewie. Wyjazd do Włoch w związku z Biennale w Wenecji pozwolił mu na kontakt ze sztuką Tintoretta, Giotta i ruinami budowli antycznych, które go zachwyciły. W 1922 za namową ojca wyjechał do Paryża, gdzie rozpoczął studia na artystycznej uczelni Académie de la Grande Chaumière. W latach 1922–1927 kształcił się pod kierunkiem rzeźbiarza Antoine’a Bourdelle’a. Po około pięciu latach wprowadził się do zaniedbanej pracowni w dzielnicy Montparnasse, gdzie mieszkał i pracował przez większość życia. Oprócz uprawiania rzeźby i malarstwa projektował wtedy elementy wyposażenia dla architekta wnętrz Jean-Michela Franka i biżuterię dla kreatorki mody Elsy Schiaparelli.
W roku 1930 miał wspólną wystawę z Hansem Arpem i Joanem Miró w galerii Pierre’a Loeba w Paryżu. Między 1930 a 1934 był związany z surrealistami. Interesował się wówczas szczególnie postacią ludzką i tworzył popiersia portretowe. Miał w tym okresie pierwsze indywidualne wystawy w Galerie Pierre Colle i w Salon des surindépendants.
Po okresie surrealistycznym powrócił do obrazowania natury, a jego modelem był odtąd brat Diego, który już w 1925 przeprowadził się do Paryża i od 1927 aż do śmierci Alberta był w jego pracowni pomocnikiem technicznym odpowiedzialnym za budowę szkieletów rzeźb, odlewnikiem, zajmował się też patynowaniem brązów.
W 1939 Alberto poznał Jeana-Paula Sartre’a oraz Simone de Beauvoir i zaprzyjaźnił się z nimi. Okres II wojny światowej spędził razem z Diegiem w Genewie.
Po wojnie wystawiał w Galerie Pierre Matisse w Nowym Jorku (1947 i 1950) oraz podpisał kontrakt z Galerie Maeght w Paryżu (1950), dzięki któremu otrzymywał zamówienia na rzeźby w brązie. Kolekcja jego dzieł znalazła się później w otwartym w 1964 muzeum Fundacji Maeght w Saint-Paul-de-Vence.
W 1949 zawarł związek małżeński z Annette Arm.
W 1956 miała miejsce retrospektywna wystawa jego prac w Kunsthalle Bern w Bernie, a on sam reprezentował Francję na Biennale w Wenecji dziełem Femmes de Venise, stanowiącym grupę stojących postaci kobiecych. Prezentował swoją twórczość na szwajcarskiej wystawie krajowej w 1964.
Głównym tematem, z którym się mierzył, było przedstawianie ludzi w ich egzystencjalnym cierpieniu. Jego rzeźby to monumentalne w formie surrealistyczne dzieła, cechujące się znacznym zmniejszeniem objętości materiału na rzecz wolnej przestrzeni. Od schyłku lat czterdziestych XX wieku uderzającą cechą rzeźb artysty była ich smukłość, kinetyzm, a także chropowata faktura.
Alberto Giacometti zdobył na Biennale w Wenecji w 1962 wielką nagrodę w dziedzinie rzeźby. W roku 1965 przyznano mu francuską wielką narodową nagrodę w dziedzinie sztuki (grand prix national des arts de l'Etat français) oraz tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Berneńskiego.
Jeden z sześciu odlewów rzeźby Idący człowiek uzyskał 3 lutego 2010 podczas aukcji w domu aukcyjnym Sotheby’s w Londynie cenę ponad 65 milionów funtów szterlingów (wówczas ponad 104 miliony dolarów), co w tym czasie było najwyższą ceną kiedykolwiek uzyskaną przez dzieło sztuki na aukcji. Z kolei rzeźba The pointing man uzyskała w 2015 w domu aukcyjnym Christie’s cenę ponad 141 milionów dolarów, co wówczas czyniło ją najdroższą rzeźbą kiedykolwiek sprzedaną na świecie.
Rzeźba Idący człowiek i portret artysty są przedstawione na szwajcarskim banknocie o nominale 100 franków, w ósmej serii szwajcarskich banknotów, znajdującej się w obiegu od 1998 roku.
W 2016 przypadała 50. rocznica śmierci artysty, którą uczczono licznymi wystawami okolicznościowymi w wielu krajach świata.
Planetoida (11905) Giacometti została nazwana na jego cześć. W dedykacji dla rzeźbiarza wymieniono trzy dzieła: Tête qui regarde (1929), The Palace at 4 a.m. (1932) oraz 1 + 1 = 3 (1934).