W dzisiejszym świecie Akrecja (astronomia) to zagadnienie, które staje się coraz bardziej istotne w sferze społecznej, politycznej i gospodarczej. Jej wpływ był tak znaczący, że wywołał debaty, sprzeczne opinie i mobilizacje w różnych częściach świata. Jest to kwestia budząca niepokój wśród społeczeństwa, ponieważ jej konsekwencje są dalekosiężne i mogą wpływać na wszystkie aspekty codziennego życia. W tym artykule zagłębimy się w Akrecja (astronomia), aby zrozumieć jego znaczenie, stojące przed nim wyzwania i możliwe rozwiązania zaproponowane w celu skutecznego rozwiązania tego problemu.
Akrecja – opadanie rozproszonej materii na powierzchnię ciała niebieskiego w wyniku działania grawitacji. Zjawisku temu może towarzyszyć wydzielanie dużej ilości energii w postaci promieniowania elektromagnetycznego, gdy opadająca materia wyświeca część utraconej grawitacyjnej energii potencjalnej. Szczególnie widowiskowa jest akrecja na obiekty zwarte – białe karły, gwiazdy neutronowe czy czarne dziury. Uważa się, że mechanizmem „zasilającym” aktywne jądra galaktyk jest właśnie akrecja materii na supermasywną czarną dziurę.
Akrecją nazywa się także wzrost cząsteczek pyłu w wyniku oddziaływań elektrostatycznych. Zjawisko to występuje na przykład w dyskach protoplanetarnych i prowadzi do formowania planetozymali. Podwójne znaczenie terminu akrecja prowadzić może do niejednoznaczności wypowiedzi, w szczególności odnośnie do takich układów jak gwiazdy typu T Tauri, w których zachodzi zarówno proces wzrostu ziaren pyłu, jak i zjawisko akrecji materii na gwiazdę centralną poprzez dysk akrecyjny.
Przebieg procesu akrecji zależy od momentu pędu opadającej materii oraz od pola magnetycznego obiektu centralnego. Z tego punktu widzenia wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje akrecji:
Najprostszy model opadania materii na sferycznie symetryczne ciało został stworzony w 1952 roku przez Hermanna Bondiego. Jeżeli gwiazda o masie M otoczona jest rozległym obłokiem gazu, wówczas istnieje pewna krytyczna odległość od gwiazdy, powyżej której
czyli
lub
Tę odległość krytyczną można obliczyć ze wzoru
gdzie:
lub w wygodniejszej do obliczeń postaci
gdzie:
Cząstki znajdujące się bliżej gwiazdy niż wynosi prędkość graniczna, opadają na gwiazdę swobodnie. Prędkość opadania masy gazu na gwiazdę centralną jest zdefiniowana równaniem
gdzie: