W dzisiejszym świecie Agnes von Krusenstjerna staje się coraz bardziej istotnym tematem ogólnego zainteresowania. Wraz z postępem technologii i zmianami w społeczeństwie Agnes von Krusenstjerna przykuł uwagę nie tylko specjalistów w tej dziedzinie, ale także ogółu społeczeństwa. Dlatego tak ważne jest, aby zagłębić się w najważniejsze aspekty Agnes von Krusenstjerna, aby można było zrozumieć jego wpływ w różnych obszarach i kontekstach. W tym artykule zagłębimy się w analizę Agnes von Krusenstjerna, badając jego różne wymiary i dzisiejsze implikacje. Od jego początków po obecną ewolucję, przyjrzymy się, jak Agnes von Krusenstjerna ukształtował sposób, w jaki rozumiemy otaczający nas świat.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki |
Agnes Julie Fredrika von Krusenstjerna (ur. 9 października 1894 w Växjö, zm. 10 marca 1940 w Sztokholmie) – szwedzka pisarka modernistyczna.
Agnes von Krusenstjerna urodziła się w Växjö, mieście położonym w południowej Szwecji. Dorastała w Gävle nad Zatoką Botnicką w regionie Gävleborg. Pochodziła z rodziny szlacheckiej i była najmłodsza z czwórki rodzeństwa. Jej ojcem był pułkownik Kalmar Wilhelma Ernsta von Krusenstjerna. Matka Eva Sofia Hamilton była wnuczką pisarza Erika Gustafa Geijera. W 1909 roku przeprowadzili się do Sztokholmu. Uczyła się w akademii nauczycielskiej prowadzonej przez Annę Sandström i w Benninge Hemskola niedaleko Strängnäs.
Agnes von Krusenstjerna już jako nastolatka zaczęła wykazywać pierwsze objawy depresji maniakalnej. Była krótko zaręczona z Gerardem Odencrantz od 1914 do 1915 roku, ale wtedy też zachorowała i została przyjęta do kliniki na leczenie. W 1918 roku przebywała przez siedem miesięcy w szpitalu w Solna. W kolejnych latach spędzała dłuższe i krótsze okresy w szpitalach psychiatrycznych w Göteborgu, Lund i Sztokholmie, a także w zagranicznych klinikach.
W 1921 roku poślubiła 14 lat starszego pisarza i krytyka literackiego Davida Sprengla . Na początku lat 30. XX wieku dom pary w Sztokholmie stał się miejscem spotkań dla współczesnego pokolenia autorów, w tym Johannesa Edfelt'a , Gunnara Ekelöfa, Eyvinda Johnsona, Ivara Lo-Johanssona, Per Meurlinga i Vilhelma Moberga. W 1940 roku wykryto u niej guza mózgu.
Życie jakie wiodła było protestem przeciwko istnieniu środowiska z jakiego się wywodziła. Przejawem buntu było małżeństwo z człowiekiem nieodpowiednim wg jej rodziny i okresowo występująca choroba psychiczna, ale najbardziej ten bunt odzwierciedlał się w jej twórczości literackiej.
Początkowo kariera pisarska Agnes von Krusenstjerna polegała na tłumaczeniu powieści z języka angielskiego i niemieckiego na szwedzki oraz publikowaniu opowiadań. W wieku 23 lat zadebiutowała jako autorka powieści Ninas dagbok, wydanej przez wydawnictwo Bonniers w 1917 roku. W następnym roku opublikowała swoją drugą powieść Helenas första kärlek. Kilkukrotnie przebywała w klinice psychiatrycznej mieszczącej się w Beckomberdze, dzielnicy Sztokholmu. Przebywała tam chętnie, traktują swój pobyt w szpitalu jako azyl chroniący od nieprzychylnego środowiska. Szpitalną izolatkę zamieniła w pokój pracy pisarskiej. Narzuciła sobie mannowskie rytuały pisarskie, codziennie o tej samej godzinie zasiadała przy biurku aby tworzyć.
Krusenstjerna była pisarką modernistyczną. Jej twórczość wywoływała kontrowersje ponieważ w sposób otwarty poruszała tematy erotyczne oraz wątki homoseksualne. W trylogii o Tonym (Tony dorasta, Tony się uczy, Ostatnie lata nauki Tony’ego) poruszała problem dziecka walczącego z chorobą umysłową, w cyklu powieściowym Panny von Pahlen opisała problematykę kobiecej tożsamości i seksualności zaś cykl autobiograficzny Uboga szlachta stanowi rozrachunek ze stylem życia i myślenia arystokracji, z której sama się wywodziła.
Czwarty tom Panien von Pahlen został odrzucony przez jej wydawcę Bonniera i wydany został przez awangardowe wydawnictwo Spektrum. Ten siedmiotomowy cykl wywołał gwałtowniejszą debatę literacką o erotyzmie i wolności literackiej w latach 30. XX wieku w Szwecji. Krusenstjerna pisała powieści również o tematyce mieszczańskiej, portretowała reprezentantów ubiegłej szlachty i neurasteniczne postaci o skomplikowanym życiu erotycznym . Ostatni cykl powieściowy Uboga szlachta został wydany przez wydawnictwo Bonniers dopiero po zapewnieniu przez autorkę, że nie wywoła skandalu jak przy poprzednich powieściach i po otrzymaniu przychylnych recenzji.