Świbno (prom)
W dzisiejszym świecie Świbno (prom) to temat budzący duże zainteresowanie i debatę. Niezależnie od tego, czy chodzi o dziedzinę akademicką, zawodową czy osobistą, Świbno (prom) stał się istotnym i aktualnym tematem. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Świbno (prom) wygenerował szeroką gamę opinii i perspektyw. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Świbno (prom), od jego tła historycznego po wpływ na kulturę popularną. Dodatkowo omówimy implikacje i wyzwania, jakie reprezentuje Świbno (prom) w różnych kontekstach, a także możliwe rozwiązania i podejścia do nich. Dołącz do nas w tej wycieczce po fascynującym świecie Świbno (prom)!
| Poprzednie nazwy |
Aegir |
|---|---|
| Bandera | |
| Armator | |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
L. Zobel, Bydgoszcz |
| Data wodowania |
1904 |
| Data oddania do eksploatacji |
1905 |
| Data wycofania ze służby |
1956 |
| Dane techniczne | |
| Nośność (DWT) |
45 |
| Długość całkowita (L) |
29,27 m |
| Szerokość (B) |
8,65 m |
| Zanurzenie (D) |
1,4 m |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
dwie sprzężone maszyny parowe. Łączna moc: 240 KM |
| Liczba śrub napędowych |
2 |
Świbno – prom kolejowy, zbudowany w 1904 w stoczni L. Zobel w Bydgoszczy, dla Westpreußische Kleinbahnen Aktien-Gesellschaft (WKAG - Zachodniopruska Spółka Małych Kolei) do obsługi przeprawy przez Wisłę pomiędzy Świbnem i Mikoszewem.
Przebieg służby
Pierwotnie prom ochrzczono imieniem Aegir. W marcu 1945 został zatopiony koło Przegaliny przez wycofujące się wojska niemieckie.
W 1946 r. podniesiono go z dna i naprawiono w stoczni w Pleniewie. Wówczas otrzymał nowe imię Świbno i powrócił do służby, tym razem jako własność PKP. Na skutek zużycia kadłuba i innych podzespołów prom wycofano ze służby na przełomie 1955/56 roku. Formalna kasacja nastąpiła 23 stycznia 1959, a złomowanie w 1961 roku.
Bibliografia
- Roman Witkowski: Koleje Wąskotorowe na Żuławach (5), artykuł w miesięczniku "Świat Kolei" 9/2008