Środa

W tym artykule szczegółowo omówimy Środa, omawiając jego wiele aspektów i możliwych konsekwencji. Środa to dziś temat niezwykle aktualny, który przykuł uwagę naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa. Poprzez wyczerpującą analizę zbadane zostaną różne perspektywy i podejścia związane z Środa, w celu zapewnienia pełnej i wzbogacającej wizji na ten temat. Od jego początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, ten artykuł będzie starał się rzucić światło na Środa i zachęcić do świadomej i przemyślanej debaty.

Środa (skrót śr.) – dzień tygodnia między wtorkiem a czwartkiem.

Według normy ISO-8601 jest trzecim dniem tygodnia.

W tradycji biblijnejchrześcijańskiej i żydowskiej, gdzie za pierwszy dzień tygodnia uznawana jest niedziela, środa jest dniem czwartym. Tradycja ta wpłynęła na nazewnictwo w wielu językach:

  • nazwy w językach słowiańskich wywodzą się od słowa środek, gdyż przy założeniu, że niedziela jest dniem pierwszym, środa wypada dokładnie w środku tygodnia: środa, czes. středa, ros. среда (srieda), serb.-chorw. srijeda, stanowi ona także środek tygodnia roboczego (nie licząc weekendu);
  • analogicznie niem. Mittwoch < Mitte ‛środek’ + Woche ‛tydzień’;
  • natomiast port. quarta-feira ‛czwarty targ’ i gr. τετάρτη ‛czwarta’ pochodzą od liczby cztery.

Łacińska nazwa dies Mercurii (dzień Merkurego) wpłynęła na nazewnictwo innych języków europejskich: np. hiszp. miércoles, franc. mercredi. W językach germańskich nazwa pochodzi od imienia Odyna: np. ang. Wednesday < Woden’s Day, niem. do X w. Wodanstag.

Zobacz też

Przypisy

  1. Jan Grzenia, Uniwersytet Śląski: Skracanie nazw dni tygodnia. Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2007-04-04. .
  2. Norma ISO-8601. Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna, 2004-12-01. .
  3. Andrzej Przybylski: Ukradzione niedziele. niedziela.pl, 2009. .
  4. Józef Matuszewski: Słowiański tydzień: geneza, struktura i nomenklatura. Ossolineum, 1978.
  5. Aleksander Brückner: Słownik etymologiczny języka polskiego.
  6. Wiesław Boryś: Słownik etymologiczny języka polskiego.
  7. Václav Machek: Etymologický slovník jazyka českého. Praha: Nakladatelství Lidové noviny, 1997 (fotoreprint 3. vyd. z roku 1971).