Pèire Telhard de Chardin nasquèt lo 1er de mai de 1881 en Auvèrnha, a Orsinas. La seuna familha trabalhava dins la magistratura e èra de noblesa recenta (ennobliment jol règne de Loís XVIII). La familha èra sortida de Murat dins Cantal.
Marcellin Boulle serà tanben lo seu director de tèsi de doctorat.
Parentèsi de la guèrra e obtencion del doctorat
Entre 1915 e 1918, Pèire Telhard de Chardin serviguèt coma braiardièr dins l'armada francesa. Reçaupèt la Légion d'honneur e la Médaille militaire per sa valéncia.
Dos de sos fraires moriguèron pendent la Primièra Guèrra Mondiala.
Tot ben que foguèsse estat mandat al front, escriguèt en 1916 son primièr libre La Vie Cosmique (La Vida Cosmica).
En 1919, escriguèt lo seu segond ensagPuissance spirituelle de la Matière (Poténcia espiritala de la Matèria).
De 1922 a 1926, estudièt a la Sorbona la zoologia, la geologia e la botanica. Obtenguèt son doctorat sus los mamifèrs de l'Eocèn inferior francés e lors jaces en 1926.
Escriguèt tanben la Messa sul Mond al desèrt d'Ordos en 1923.
Retorn en França e sancions de la Glèisa (1924-1926)
Quand tornèt en França, obtenguèt un emplec coma professor de geologia a l'Institut catolic de França. Foguèt demest de sas foncions per encausa de dos tèxtes critics sul Pecat Original, Note sur quelques représentations historiques possibles du péché originel (Nòta subre qualques representacions istoricas possiblas del Pecat Original, 1922) e Chute, Rédemption et Géocentrie (Casuda, Redempcion e Geocentria, 1920).
L'òrdre dels jesuitas li demanda d'abandonar l'ensenhament e de tornar en China.
Lo periòde chinés (1926-1946)
Pendent aqueste periòde, Telhard demorèt en China regularament.
En 1926 explora la província de Gansu, la region de Zhangjiakou e la Mongolia orientala.
Participèt tanben a las excavacions de l'òme de Pequin (Homo erectus pekinensis) a Zhoukoudian.
Preparèt lo seu Le Milieu divin ( Lo Mitan Divin) pendent sos viatges de recèrca. La Glèisa ne refusèt l'imprimatur en 1927.
Comencèt tanben las primièras paginas del Fenomèn uman.
A l'ocasion d'aquestas expedicions, Henri Breuil e Telhard descobriguèron que l'Òme de Pekin, lo vesin mai pròche del Pithecanthropus de Java, èra un faber (utilizacion de pèiras e mestritge del fòc).
Telhard escriguèt parallèlament a sas recèrcas L'Esprit de la Terre (L'Esperit de la Tèrra).
En 1934, Telhard jonhèt tanben l'expedicion de la Crosièra Jauna (Croisière Jaune) finançada per André Citroën.
Sas relacions amb Marcellin Boule foguèron rotas per encausa de l'investiment de Telhard, considerat pel sénher Boule, coma excessiu en favor del Servici Geologic Chinés (Chinese Geological Service).
En 1936, demorèt qualques meses a Urumqi, dins Xinjiang per perseguir sas recèrcas.
Pendent la Segonda Guèrra Mondiala, Telhard demorèt a Pequin que i foguèt blocat per l'invasion japonesa. Pasmens, contunhèt las seunas recèrcas.
Retorn en França e consecracion (1946-1955)
Teilhard tornèt en França en 1946 e reçaupèt la Legion d'Onor francesa per sas recèrcas en China.
Las idèas de Telhard foguèron desvolopadas dins sos libres e foguèron sovent criticadas, en particular pel Vatican.
Noosfèra e Ponch Omega
La teoria de l'evolucion de Darwin, la geologia de Vernadsky e la teodicèa crestiana son unificadas dins la pensada de Telhard que refusa las dicotomias simplistas e que perseguís una perspectiva integrativa entre sciéncia e fe. Per aquestas rasons, Telhard es largament considerat coma un pensador olista.
Telhard es un defensor de l'ortogenèsi, çò es un partisan d'una vision de l'Evolucion coma direccionala, coma orientada cap a una tòca. Aquesta vision es tanben coneguda uèi jol nom de Evolucion convergenta. Per Telhard, la Creacion tota es orientada cap a un Ponch Omega. Telhard devolopèt sa pensada en se basant sus la sintèsi evolutiva modèrna d'inspiracion darwiniana mas servèt lo modèl lamarckian per çò qu'es del desvolopament de la cultura.
Lo Ponch Omega representa lo ròtle de convergéncia de l'Evolucion. Lo "Crist cosmic" manifesta l'aveniment d'una èra d'armonizacion de las consciéncias fondada sul principi de la "coalescéncia dels centres": cada centre, o consciéncia individuala, entra de mai en mai en collaboracion amb las consciéncias amb las qualas comunica, fins a que totas las consciéncias s'unifiquen dins un tot noosferic.
Òbras
Ensages
Es de notar que son òbra tota foguèt publicada d'un biais postum, gràcias a Jeanne Mortier, qu'èra estada facha la seuna eiretièra editoriala per tot çò que tocava l'edicion de l'òbra non scientifica de Pèire Telhard de Chardin.
Accomplir l'homme, lettres inédites (1926-1952), Bernard Grasset, 1968.
Lettres de voyage 1923-1939, Bernard Grasset, Paris, 1956
Nouvelles lettres de voyage 1939-1955, Bernard Grasset, Paris, 1957
Genèse d'une pensée. Lettres 1914-1919, Bernard Grasset, Paris, 1961
Le rayonnement d'une amitié. Correspondance avec la famille Bégouën (1922-1955), Éditions Lessius, Bruxelles, 2011
Bibliografia
Jacques Arnould, Pierre Teilhard de Chardin, Perrin, Paris, 2004, 389 p. dont 8 p. de photographies, 23 cm. ISBN 2-262-02264-XError d'escript : lo modul « check isxn » existís pas..
Marie-Ina Bergeron, La Chine et Teilhard. Éditions universitaires Jean-Pierre Delarge, Paris, 1976
Gustave Martelet, sj, Teilhard de Chardin, prophète d'un Christ toujours plus grand, Lessius, Bruxelles ; Cerf, Paris, coll. « Au singulier », 2005.
Gustave Martelet, sj, Et si Teilhard disait vrai... Éditions Parole et Silence, Paris 2006, ISBN 2-845-734247Error d'escript : lo modul « check isxn » existís pas..
Hallam L. Movius, Jr., Pierre Teilhard de Chardin, S.J., 1881-1955, American Anthropologist, Nouvelle Série, Vol. 58, No. 1 (Fev., 1956), p. 147-150
René d'Ouince, Un prophète en procès : Teilhard de Chardin dans l'Église de son temps. Aubier, 1970.
Émile Rideau, sj, La pensée du Père Teilhard de Chardin, Seuil, 1965.
Émile Rideau, sj, Teilhard oui ou non ?, Fayard, 1967.
Claude Tresmontant, Introduction à la pensée de Teilhard de Chardin, Seuil, 1956.
Amir Aczel, The Jesuit and the Skull: Teilhard de Chardin, Evolution and the Search for Peking Man (Riverhead Hardcover, 2007)
Thomas M. King, SJ, Teilhard's Mass; Approaches to "The Mass on the World" (Paulist Press, 2005)
Ursula King, Spirit of Fire: The Life and Vision of Teilhard de Chardin(Orbis Books, 1996)
Richard W. Kropf, Teilhard, Scripture and Revelation: A Study of Teilhard de Chardin's Reinterpretation of Pauline Themes (Associated University Press, 1980)
David H. Lane, The Phenomenon of Teilhard: Prophet for a New Age (Mercer University Press)
Lubac, Henri de, SJ, The Religion of Teilhard de Chardin (Image Books, 1968)
Lubac, Henri de, SJ, The Faith of Teilhard de Chardin (Burnes and Oates, 1965)
Lubac, Henri de, SJ, The Eternal Feminine: A Study of the Text of Teilhard de Chardin (Collins, 1971)
Lubac, Henri de, SJ, Teilhard Explained (Paulist Press, 1968)
Mary and Ellen Lukas, Teilhard (Doubleday, 1977)
Jean Maalouf Teilhard de Chardin, Reconciliation in Christ (New City Press, 2002)