Dit artikel gaat in op het onderwerp Sturmius, dat de afgelopen jaren voor grote belangstelling en discussie heeft gezorgd. Sturmius is een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van mensen van verschillende leeftijden, geslachten en culturen, vanwege de relevantie ervan vandaag de dag. In dit artikel zullen verschillende aspecten met betrekking tot Sturmius worden onderzocht, van de oorsprong en evolutie ervan tot de impact ervan op de samenleving en het leven van mensen. Verschillende gezichtspunten, recent onderzoek en relevante getuigenissen zullen worden geanalyseerd om een alomvattend beeld te geven van Sturmius en het belang ervan vandaag de dag.
Sturmius (ook Sturmio, in niet-gelatiniseerde vorm Sturmi, Sturmis, soms Styrmi, Styrme en in oudere secundaire literatuur ook wel Storm genoemd) (Beieren, na 700 - Fulda, ca 17 december 779) was missionaris, stichter en eerste abt van de abdij van Fulda.
Hij werd geboren in een West-Beierse adellijke familie in het Sempt-Isen-gebied in de buurt van Freising.
Sturmius wordt beschouwd als een van de 8e-eeuwse missionarissen onder de Saksen en Friezen. Hij was een leerling van de heilige Bonifatius. Sturmius wordt ervoor verantwoordelijk gehouden, dat het gebeente van Bonifatius na diens overlijden in de abdijkerk van Fulda werd bijgezet en niet bijv. in Utrecht of Mainz. Hij zou enkele jaren voor zijn dood te Hamelen het sticht van de Munsterkerk in het leven hebben geroepen. Sturmius kreeg een eigen missiegebied toegewezen, waarin o.a. het huidige Minden ligt. Sturmius stierf, kort nadat hij Karel de Grote tijdens een veldtocht door het land der Saksen had begeleid, en daar ziek was geworden.
In 1139 werd hij door paus Innocentius II heilig verklaard. Zijn gebeente rust, evenals dat van Bonifatius, in de Dom van Fulda.