In dit artikel wordt ingegaan op Niels Albert, een onderwerp dat de afgelopen jaren aan relevantie heeft gewonnen vanwege de impact ervan in verschillende contexten. Vanuit het perspectief van Niels Albert zullen het belang en de impact ervan op _var2 worden geanalyseerd, evenals de invloed ervan op _var3. In dit document zullen verschillende benaderingen en standpunten over Niels Albert worden gepresenteerd, om een alomvattende en bijgewerkte visie op dit onderwerp te bieden. Op dezelfde manier zullen concrete voorbeelden en casestudies worden gepresenteerd die de relevantie van Niels Albert vandaag de dag praktisch zullen illustreren. Met een multidisciplinaire aanpak is het doel om een holistische visie op Niels Albert te bieden, waardoor lezers de reikwijdte en toepassingen ervan op verschillende gebieden kunnen begrijpen.
Niels Albert | ||||
---|---|---|---|---|
Niels Albert (2013)
| ||||
Persoonlijke informatie | ||||
Geboortedatum | 5 februari 1986 | |||
Geboorteplaats | Bonheiden | |||
Nationaliteit | Belgische | |||
Lengte | 182 cm | |||
Sportieve informatie | ||||
Huidige ploeg | Gestopt | |||
Discipline(s) | BMX Veldrijden Wegwielrennen | |||
Ploegen | ||||
2006-2009 2009-2014 |
Palmans-Cras BKCP-Powerplus | |||
|
Niels Albert (Bonheiden, 5 februari 1986) is een voormalig Belgisch veldrijder die in Tremelo woont. Albert werd wereldkampioen in 2009 en 2012. In 2011 werd hij Belgisch kampioen. Hij is de zoon van Erwin Albert, een voormalig motorcrosser.
Albert begon zijn carrière als BMX'er. In deze discipline werd hij tweemaal Belgisch kampioen bij de nieuwelingen. Later koos hij toch voor het lucratievere veldrijden, waarin hij meteen werd beschouwd als een groot talent.
Bij de junioren kende Albert een zeer succesvol seizoen 2003-2004. Hij werd dat seizoen zowel wereld-, Europees als Belgisch kampioen. Ook het seizoen 2005-2006 was succesvol: hij werd Europees en Belgisch kampioen bij de beloften en behaalde brons op het wereldkampioenschap. In het daaropvolgende seizoen slaagde hij erin zijn titels als Europees en Belgisch kampioen bij de beloften te verlengen.
De zomer van 2007 werd een zomer vol pech voor Albert. Begin juli kwam hij zwaar ten val in de kermiskoers van Melle. Hij ging samen met een andere renner na 60 km wedstrijd onderuit, waarna hij met een hoofdwonde en een sleutelbeenbreuk werd afgevoerd naar het UZ van Gent. Albert herstelde goed, maar amper zes weken na dit ongeval kwam hij tijdens een training opnieuw ten val. Een hersenschudding was het gevolg. Ondanks de pech werd hij voor de derde keer Europees kampioen bij de beloften.
Op 1 januari 2008 werd Albert profwielrenner. Op zijn eerste Belgische kampioenschappen veldrijden als prof haalde hij meteen een verdienstelijke derde plaats. Drie weken later werd hij in Treviso voor de eerste maal wereldkampioen bij de beloften.
Op 16 november 2008 kwam Albert tijdens de verkenning van de wedstrijd in Asper-Gavere zwaar ten val. Hij ging onderuit in een technische afdaling en kwam met zijn borstkas hard op zijn stuur terecht. Hij werd naar het UZ van Gent gebracht, waar een bloeding in zijn milt werd vastgesteld. Het verdict was zwaar: zes weken niet veldrijden. Na een lange periode van platte rust en revalidatie maakte hij op 26 december zijn wederoptreden met een verdienstelijke 11e plaats. Op 1 februari 2009 werd Albert wereldkampioen bij de elite in het Nederlandse Hoogerheide en dat bij zijn eerste deelname als profrenner. Door vroeg weg te rijden gaf hij alle favorieten, onder wie regerend kampioen Lars Boom, het nakijken. Daarmee werd hij als aftredend wereldkampioen bij de beloften opnieuw wereldkampioen bij de elite.
Op 9 januari 2011 werd Albert op een indrukwekkende wijze Belgisch kampioen, door in de tweede ronde weg te rijden en solo aan te komen. Zijn grootste concurrent Sven Nys had griep en gaf in de laatste ronde op. Op 30 januari werd Albert na een slechte start en een lekke band pas 24e op het WK in het Duitse St. Wendel.
Het veldritseizoen 2011-2012 begon voorspoedig voor Albert. Al snel wist hij enkele mooie overwinningen in belangrijke veldritten als Ruddervoorde en Zonhoven te boeken. Op 15 november 2011 kreeg Albert echter opnieuw af te rekenen met pech. Hij liep een barst op in het trapeziumbeen van zijn linkerhand, waardoor hij zijn klassementen in rook zag opgaan. Toch werd hij eind januari voor de tweede keer wereldkampioen en dit voor eigen volk in Koksijde.
Op 19 mei 2014 maakte Albert bekend dat hij gedwongen moest stoppen met veldrijden wegens hartritmestoornissen. Op 5 augustus 2014 zwaaide hij zijn fans uit, door drie rondjes mee te rijden in het na-Tourcriterium van Heist-op-den-Berg. In oktober 2014 kwam zijn biografie uit, getiteld Recht uit het hart.
Seizoen | Aantal | WK |
BK |
WB | SP | GVA BPB |
---|---|---|---|---|---|---|
2004-2005 | 2 overwinningen | NVT | NVT | NVT | NVT | NVT |
2005-2006 | 1 overwinning | NVT | NVT | NVT | NVT | NVT |
2006-2007 | 4 overwinningen | NVT | NVT | NVT | NVT | |
2007-2008 | 9 overwinningen | NVT | NVT | 5e | ||
2008-2009 | 11 overwinningen | 9e | 7e | 6e | ||
2009-2010 | 16 overwinningen | DNF | 9e | |||
2010-2011 | 8 overwinningen | 24e | 4e | 4e | ||
2011-2012 | 9 overwinningen | 10e | 7e | 4e | ||
2012-2013 | 13 overwinningen | 8e | 4e | |||
2013-2014 | 9 overwinningen | 20e | DNF | |||
Totaal | 82 overwinningen | 2 | 1 | 2 | 0 | 1 |
2006 - 1 zege
2008 - 3 zeges
2009 - 5 zeges
2010 - 3 zeges
2011 - 2 zeges
2012 - 1 zege
Totaal: 15 zeges
2001-2002
2003-2004
2004-2005
2005-2006
2007-2008
Bronnen, noten en/of referenties
|
Voorganger: Lars Boom 2008 |
Wereldkampioen veldrijden 2009 |
Opvolger: Zdeněk Štybar 2010 |
Voorganger: Zdeněk Štybar 2011 |
Wereldkampioen veldrijden 2012 |
Opvolger: Sven Nys 2013 |
Voorganger: Sven Nys 2010 |
Belgisch kampioen veldrijden 2011 |
Opvolger: Sven Nys 2012 |
Voorganger: Aagje Vanwalleghem 2004 |
Sportbelofte van het Jaar 2005 |
Opvolger: Yoris Grandjean 2006 |