Letterzetter (insect)
In dit artikel gaan we ons verdiepen in de spannende wereld van Letterzetter (insect). Vanaf de oorsprong tot de relevantie ervan vandaag de dag heeft dit onderwerp/persoon/datum door de geschiedenis heen de aandacht getrokken van talloze individuen. Door middel van dit schrijven zullen we de verschillende facetten ervan verkennen, de impact ervan op de samenleving analyseren en nadenken over de invloed ervan op verschillende gebieden. Zonder enige twijfel is Letterzetter (insect) een onderwerp van groot belang dat het verdient om diepgaand onderzocht en begrepen te worden.
| Letterzetter | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Ips typographus (Linnaeus, 1758) Originele combinatie Dermestes typographus | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Vraatgangen van de larven | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Letterzetter op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De letterzetter of letterzetterkever (Ips typographus) is een schorskever uit de familie snuitkevers (Curculionidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 als Dermestes typographus gepubliceerd door Carl Linnaeus.
Beschrijving
De walsvormige, donkerbruine kever is 4,2-5,5 mm lang. Het achtereind is iets verbreed. Het lichaam is bedekt met geel- tot bruinachtige haren. De kop is van bovenaf gezien niet zichtbaar, omdat deze bedekt wordt door het halsschild. Het gelijkmatig geribbelde, lang behaarde halsschild is vooraan bultig. Het achtereind van elk dekschild draagt vier stekels. Geteld vanaf de zijkant is de derde stekel het grootst en cilindervormig.
Voorkomen
De letterzetter komt vooral voor op sparren, in het bijzonder op de fijnspar, maar kan ook de lariks, douglasspar (Pseudotsuga), weymouthden, zwarte den en gewone zilverspar aantasten. De boom kan door harsvorming insecten weren, maar is deze verzwakt door schade of droogte, of omgevallen tijdens een storm, dan is dit niet meer voldoende en kan de boom al door enkele kevers gekoloniseerd worden. Deze verzwakte bomen worden in eerste instantie bezocht door mannelijke kevers. Deze zoeken op de schors naar een geschikte plaats om zich naar binnen te boren. Eenmaal binnen graaft hij een paringskamer, waarna hij een feromoon uitscheidt dat vrouwtjes lokt. Een mannetje paart met twee tot drie vrouwtjes waarna deze verder graven onder de schors. In gangen van maximaal 15 cm lengte legt het vrouwtje tientallen eitjes. De larven die daaruit komen eten dwars op de moedergang, wat het karakteristieke patroon veroorzaakt. Als de larven volgroeid zijn, verpoppen ze zich en na circa zes weken vanaf eiafzetting komen de kevers uit de poppen, boren ze zich naar buiten en vliegen uit naar een volgende boom. Dan begint de tweede cyclus. In de noordelijke streken overwinteren de larven van deze tweede lichting onder de schors of bij de wortels van de boom. In warmere streken kan de derde generatie overwinteren. Op deze manier kan de letterzetter zich bij droog, warm en windstil weer redelijk snel vermeerderen.
Bij gebrek aan verzwakte bomen of bij een massale uitbraak kunnen ook gezonde bomen aangetast worden; omdat de kevers detrivoor zijn, hebben ze er belang bij de boom te verzwakken. De letterzetters lokken elkaar dan met feromonen om gezamenlijk de aanval op een gezonde boom in te zetten. Daarvoor zijn ongeveer 4000 tot 6000 letterzetters nodig. De boom kleurt dan geleidelijk bruin bij gebrek aan voedingstoffen en kan afsterven.
In Canada en Zweden en andere Europese landen is de letterzetter een groot probleem in de bosbouw. In Zweden liep van 2011 tot 2013 een onderzoek om met honden de letterzetter op te sporen om op die manier de verspreiding tegen te gaan.[bron?]
Eetbaar
Zoals meer insecten zijn letterzetters geroosterd eetbaar.
_(32558007471).png)
Bronnen, noten en/of referenties
|