Atjehs

In het artikel van vandaag zullen we het hebben over Atjehs, een onderwerp dat op verschillende gebieden onderwerp van belangstelling en debat is geweest. Sinds zijn opkomst heeft Atjehs de aandacht getrokken van zowel experts als enthousiastelingen, waardoor discussies en theorieën zijn ontstaan ​​over het belang en de mogelijke implicaties ervan. In dit artikel zullen we Atjehs diepgaand onderzoeken, de relevantie ervan in de huidige context analyseren en een alomvattend beeld bieden waarmee onze lezers dit fenomeen beter kunnen begrijpen. Van de oorsprong tot de impact ervan op de hedendaagse samenleving, we zullen elk facet van Atjehs verkennen om licht te werpen op een onderwerp dat interesse en nieuwsgierigheid blijft wekken. Ga met ons mee op deze reis en ontdek meer over Atjehs!

Spreidingsgebied

Het Atjehs is de Austronesische taal die door de bevolking van het sultanaat Atjeh in Indonesië gesproken wordt, alsmede op de zuidpunt van het Maleisisch Schiereiland. De taal heeft zo'n drie miljoen moedertaalsprekers. De ISO 639-2 en -3-code luidt ace.

Het Atjehs valt onder de Maleise talen en wordt in één subgroep ingedeeld met het Maleis/Indonesisch (hierna steeds Maleis), dit in tegenstelling tot het Javaans en andere grote volkstalen in Indonesië, die verder van het Maleis verwijderd zijn.

Toch zijn de verschillen met het Maleis aanzienlijk. Naast een groot aantal Atjehse woorden die geen cognaten hebben in het Maleis kent het Atjehs een aantal klinkers die in het Maleis onbekend zijn of als allofonen van dezelfde klinker worden behandeld. Zo onderscheidt het Atjehs e, è en é alsmede o en ô (Maleis alleen e en o) en kent het de klanken ë en ö.

Veruit de meeste Atjeeërs spreken en verstaan ook Maleis/Indonesisch, de taal die in beide landen als lingua franca gebruikt wordt. In het op culturele onafhankelijkheid gebrande Atjeh geniet het Atjehs echter wel officiële status.

Het Atjehs kent zeker 10 dialecten: Pasè, Peusangan, Matang, Pidië, Buëng, Banda, Daya, Meulabôh, Seunagan en Tunong. Het onderzoek naar de Atjehse dialecten is nog niet compleet.

Vroeger werd het Arabische schrift gebruikt, tegenwoordig het Latijnse schrift, met de extra letters é, è, ë, ö en ô.

Bronvermelding