In de wereld van vandaag heeft Apostolische constitutie grote relevantie en belangstelling gekregen. Er zijn veel onderzoeken en discussies rondom Apostolische constitutie, omdat de impact ervan verschillende aspecten van de samenleving bestrijkt. Zowel op persoonlijk als collectief niveau is Apostolische constitutie een terugkerend gespreksonderwerp en een centraal aandachtspunt geworden. Het is cruciaal geworden om Apostolische constitutie vanuit verschillende perspectieven te begrijpen en te analyseren, om een compleet beeld te krijgen van het bereik en de invloed ervan. Daarom is het belangrijk om het onderwerp Apostolische constitutie op een gedetailleerde en objectieve manier te behandelen, om bij te dragen aan het debat en de kennis over dit onderwerp te verrijken.
Een apostolische constitutie (Latijn: constitutio apostolica) is een wetgevend document in de Katholieke Kerk in de plechtigste vorm en met betrekking tot leerstellige of disciplinaire zaken van groot gewicht, zoals het oprichten van een bisdom, het voorschrijven van een liturgisch boek, de promulgatie van de Codex Iuris Canonici, de regeling van canonisatieprocessen of regelingen voor en van de Romeinse Curie. Ook voor de dogmaverklaring van 1950 (Tenhemelopneming van Maria) was de vorm van een constitutie (Munificentissimus Deus) gekozen.
Aan de Constitutiones Apostolorum ligt waarschijnlijk de Traditio Apostolica van Hippolytus van Rome ten grondslag.