Alfred Hermann Fried
Tegenwoordig is het onderwerp Alfred Hermann Fried van groot belang in de samenleving. Met de vooruitgang van de technologie en de voortdurende veranderingen in de wereld is Alfred Hermann Fried voor veel mensen een aandachtspunt geworden. Of Alfred Hermann Fried nu een cultureel fenomeen, een wetenschappelijke ontdekking of een historische figuur is, zijn impact op ons leven valt niet te ontkennen. In dit artikel zullen we verschillende aspecten van Alfred Hermann Fried en de invloed ervan op verschillende gebieden onderzoeken, waardoor we een brede en verrijkende visie op dit onderwerp bieden die de aandacht van het publiek over de hele wereld blijft trekken.
 Alfred Hermann Fried
| ||
|---|---|---|
| 11 november 1864 – 5 mei 1921 | ||
| ||
Alfred Hermann Fried
| ||
| Geboorteland |  Oostenrijk
| |
| Geboorteplaats | Wenen | |
| Overlijdensplaats | Wenen | |
| Nobelprijs | Vrede | |
| Jaar | 1911 | |
| Samen met | Tobias Asser | |
| Voorganger(s) | Internationaal Bureau voor de Vrede | |
| Opvolger(s) | Elihu Root | |
Alfred Hermann Fried (Wenen, 11 november 1864 – aldaar, 5 mei 1921) was een Oostenrijkse pacifist, journalist, uitgever en medeoprichter van de Duitse vredesbeweging. In 1911 won hij samen met Tobias Asser de Nobelprijs voor de Vrede.
Biografie
Fried stopte op zijn 15e met zijn opleiding om te gaan werken in een boekwinkel in Wenen. In 1883 vertrok hij naar Berlijn, alwaar hij in 1887 zijn eigen boekhandel begon. Hij richtte een tijdschrift op getiteld Die Waffen nieder!, dat hij in 1892 begon te publiceren met behulp van Bertha von Suttner. In dit tijdschrift en diens opvolger, Die Friedenswarte, schreef hij over zijn pacifistische filosofie.
Eveneens in 1892 hielp hij met de oprichting van de Duitse vredesbeweging. Hij kwam tevens met het idee voor een moderne organisatie voor het handhaven van wereldvrede. Dit idee werd later uitgewerkt in de vorm van de Volkenbond, en na de Tweede Wereldoorlog als de Verenigde Naties.
Fried was een prominent lid van de Esperanto-beweging. In 1903 publiceerde hij het boek Lehrbuch der internationalen Hilfssprache Esperanto. Tijdens de Eerste Wereldoorlog verbleef hij in Zwitserland.
Werken
- Das Abrüstungs-Problem: Eine Untersuchung. Berlin, Gutman, 1904.
- Abschied von Wien
- Der Kaiser und der Weltfrieden, 1910.
- Die Grundlagen des revolutionären Pacifismus. Tübingen, Mohr, 1908.
- Handbuch der Friedensbewegung, Wien, Oesterreichischen Friedensgesellschaft, 1905. 2nd ed., Leipzig, Verlag der «Friedens-Warte», 1911.
- «Intellectual Starvation in Germany and Austria», in Nation, 110 (March 20, 1920) 367-368.
- International Cooperation. Newcastle-on-Tyne, Richardson .
- Das internationale Leben der Gegenwart. Leipzig, Teubner, 1908.
- «The League of Nations: An Ethical Institution», in Living Age, 306 (August 21, 1920) 440-443.
- Mein Kriegstagebuch. (My War Journal) 4 Bde. Zürich, Rascher, 1918-1920.
- Pan-Amerika. Zürich, Orell-Füssli, 1910.
- Europäische Wiederherstellung, 1915.
- Der Weltprotest gegen den versailler Frieden. Leipzig, Verlag der Neue Geist, 1920.
- Die zweite Haager Konferenz: Ihre Arbeiten, ihre Ergebnisse, und ihre Bedeutung. Leipzig, Nachfolger .
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
