Dit Woort hett noch annere Bedüden: kiek dorför ünner Asteroid (Mehrdüdig Begreep).
En Asteroid (vun’t gr.: ἀστήρ un εἶδος „Steernordiger“) is en Himmelskörper, de lütter is as en Planet un tomeist ok lütter as en Dwargplanet un de sik op en Keplerbahn üm de Sünn bewegt.
Fröher weer bi de Astronomen to de Asteroiden faken ok gliekbedüdend Planetoiden oder Lüttplaneten seggt. De egentlich Bedüden „sternordig Objekt“ hett mit de pyhsikaalsch Egenschoppen vun de Asteroiden nix to doon. De Beteken kummt dorvun, dat Asteroiden so lütt sünd, dat se in de meisten Teleskopen – anners as de Planeten – blots as en lütten Punkt to sehn sünd un nich as en Schiev.
Opstunns sünd ungefähr 438.300 Asteroiden opdeckt (Stand 31. Dezember 2008), aver de wirkliche Tall geiht wohrschienlich in de Millionen. De wenigsten dorvun hebbt Dörmeters vun mehr as 100 km. De gröttste Asteroid weer lange Tiet (1) Ceres, bit de 2002 vun wegen de ne’e Definitschoon ut de Klass vun de Asteroiden rutnahmen worrn is un nu as Dwargplanet gellt.
De Beteken „Asteroid“ kummt vun jemehr Utsehn un hangt opletzt vun jemher Grött af. Se sünd meist all so lütt, dat se in en Feernrohr as en lütten Lichtpunkt utseht – jüst so as’n Steern. Begäng sünd aver ok de Beteken „Lüttplanet“ oder „Planetoid“, de dorvun afleidt is, dat sik de Objekten vör den Achtergrund vun de Fixsteerns bewegt - jüst so as de Planeten. Man, Asteroid sünd keen Planeten un künnt ok nich as Dwargplaneten ansehn warrn. Vun wegen jemehr lütte Gravitatschoonskraft formt se sik neemlich nich to en Kugel. Se warrt tosamen mit de Kometen un de Meteoriden to de Klass vun de Lüttkörpers rekent.
De Klass vun de Dwargplaneten gifft dat eerst siet den 24. August 2006, as de Internatschonale Astronoomsche Union (IAU) mit en ne’e Definitschoon fastleggt hett, dat grode runne Objekte, de jemehr Gestalt sik in en Hydrostaatsch Gliekgewicht befinnt, ut de Klass vun de Asteroiden rutnahmen warrn schüllt. Dat harr aver ok dormit to doon, dat de Wetenschopplers nich recht eenig weern, woneem se Pluto hendoon schülln. De gell dormols as’n Planet, man weer lütter as de groden Asteroiden ut den Kuipergördel.
Siet de Dwargplaneten defineert weern, sünd bit hüüt fief Objekten as solke instoopt worrn. Butendem gifft dat noch en Reeg vun Asteroiden, vun de annahmen warrt, dat se in de tokamen Tiet ok as Dwargplaneten kennt warrt. Streng nahmen sünd de Dwargplaneten keen Planeten aver ok keen Asteroiden. Liekers sünd de Dwargplaneten ok al mit de wieterlopen Tallen betekent, de ok för de Asteroiden bruukt warrt.
De düütsche Lehrte Johann Daniel Titius hett al in’t Johr 1760 en eenfacke mathemaatsche Formel opstellt, de besegg, woans de Afstännen vun de Planeten in Proportschoon sett warrn künnt. Dat is de so nöömte Titius-Bode-Reeg, de aver en Lück twüschen de Planeten Mars un Jupiter in’n Afstand vun 2,8 AE opwiest, woneem en Planet fehlt. An’t Enn vun’t 18. Johrhunnert geev dat doröm meist en Jagd op den Planeten, de noch nich opdeckt weer. Un so weer dat eerste internatschonale Forscherprojekt boren, dat vun den Baron Franz Xaver von Zach organiseert in’t Leven ropen weer. He arbeit to de Tiet an de Steernwacht Gotha. De Himmel is doför in veeruntwintig Rebeden ünnerdeelt worrn, de vun Astronomen ut heel Europa systemaatsch afsöcht weern. Sogor en Naam, neemlich „Phaeton“, is för den tokünftigen Planeten al reserveert worrn. Man, funnen hett man em nich.
In de Nacht op Neejohr 1801 hett de Astronom un Theoloog Giuseppe Piazzi in de Steernwacht in Palermo op Sizilien dat Steernbild Bull dörmustert un dorbi en swacken Steern opdeckt, de in keen vun de Steernkorten intekent weer. Piazzi harr vun dat Forscherprojekt höört un hett den Planeten in de folgen Nächt wieter beobacht, vun wegen dat he glöven de, den söchten Planeten funnen to hebben. Sien Resultaten hett he an Zach schickt, wobi he dat Objekt toeerst as’n ne’en Komeet betekent hett. Denn is he aver krank worrn un künn sien Beobachten nich wietermaken. Bit sien Beobachten publiek maakt worrn sünd, is eenige Tiet vergahn. In de Twüschentiet weer de Himmelskörper al wieter na de Sünn hen wannert un künn eerstmol nich wedder funnen warrn.
Nu harr aver de Mathematiker Gauß en numerisch Verfohren utklamüstert, dat ünner Anwennen vun de Methood vun de lüttsten Quadraten verlööft hett, de Bahnen vun Planeten un Kometen mit blots ’n poor Positschonen to bestimmen. As Gauss Piazzis Publikatschoon leest hett, hett he de Bahn vun dat Objekt utrekent un dat Resultat na Gotha schickt. Dorophen is de Himmelkörper an’n 31. Dezember 1801 dör Heinrich Wilhelm Olbers wedder opdeckt worrn un kreeg an’t Enn den Naam Ceres. In’t folgen Johr hett Olbers en wieteren Himmelskörper opdeckt, dat he (2) Pallas nöömen de. 1803 weer (3) Juno opdeckt un 1807 folg de Asteroid (4) Vesta. Dorna hett dat eerstmol 38 Johren duert, bit 1845 de föffte Lüttplanet, (5) Astraea opdeckt worrn is.
In de Tiet geev dat den Utdruck Asteroid aver noch nich. All de ne’en Objekten weern as vullweertige Planeten ansehn. Un so keem dat ok, dat Neptun bi sien Opdecken 1846 as de dörteihnste Planet tellt worrn is. Vun 1847 an geev dat denn gau en Reeg vun ne’e Opdecken. Bald dorop is denn fastleggt worrn, dat all de tallrieken un teemlich lütten Himmelskörpers in en ne’e Objektklass tosamenfaat warrn schülln, de denn as Asteroiden oder Lütte Planeten betekent weern. Bit in’t Johr 1890 sünd mehr as 300 Asteroiden funnen worrn.
Na 1890 güng dat in de Astronomie gau vöran, vun wegen dat nu de Fotografie inföhrt weer. De Asteroiden, de bit dorhen jümmer mit groden Opwand dör Vergliek vun Beobachten mit Steernkorten söcht warrn müssen, künnen nu dör Lichtsporen op de langbelichten Fotoplatten opfunnen warrn. De Lichtfienföhlichkeit vun de fotograafschen Emulsion is in’n Vergliek to dat minschlich Oog veel grötter, so dat nu ok bannig lichtswacke Objekten funnen warrn künnen. Dör den Insatz vun ne’e Technik neem de Tall vun Opdecke gau to. En wieteren gewaltigen Schritt na vörn geev 1990 de Inföhren vun de CCD-Kameratechnik un de Mööglichkeit, de elektroonschen Opnahmen an’n Reekner uttoweerten. Siet de Tiet hett sik de Tall vun Asteroiden, de jeed Johr opfunnen warrt, noch mol verfeelfackt. En groden Andeel hebbt doran systemeaatsche Söökprogrammen as LINEAR.
Wenn de Bahn vun en Asteroiden bestimmt worrn is, kann ut de Ünnersöken vun sien Helligkeit un sien Albedo de Grött afleidt warrn. Dorto warrt Meten in’t optisch sichtbore Licht maakt as ok in’t infrarode Rebeet. De Methood bargt de Gefahr vun Fehlers, vun wegen dat de Böverflach vun de Asteroiden cheemsch verscheden wesen künnt un dorüm dat Licht ünnerscheedlich stark torüchstrahlt.
Nauere Resultaten künnt ut de Radarastronomie wunnen warrn. Dorto warrt Radioteleskopen bruukt, de as Senner ümboet sünd un starke Radiobülgen na de ASteroiden utsennt. Dör’t Meten vun de Looptiet vun de reflekteerten Bülgen kann de Afstand nipp un nau bestimmt warrn un en wietere Utwerten gifft Informatschonen to de Form un de Grött vun dat Objekt. Regelrechte „Radarbiller“ sünd to’n Bispeel ut Beobachten vun de Asteroiden (4769) Castalia un (4179) Toutatis wunnen worrn.
In de Twüschentiet gifft dat en Reeg vun Asteroiden de vun Ruumsonden neeger ünnersöcht worrn sünd:
In de negeren tokamen Tiet warrt sik de Tall vun de bekannten Asteroiden noch mol düütlich vergröttern, vun wegen, dat vör de nächsten Johren verscheden Dörmustern mit högere Fienföhligkeit plaant sünd (to’n Bispeel Gaia, Pan-STARRS, LSST). Allen de Satellit GAIA schall na Modellreken bit to een Million ne’e Asteroiden opdecken künnen.
Hööftartikel: Naams vun Asteroiden un Kometen
De Naams vun de Asteroiden sett sik tohopen ut en vöranstellte Tall, de in Klammern steiht, un den egentlichen Naam. In de Anfäng geev de Tall togliek de Reeg an, in de de Asteroiden opdeckt weern. In hüütige Tiet is dat aver blots eenfach noch en Tellform, vun wegen dat de Tallen eerst denn todeelt warrt, wenn de Bahn vun den Asteroiden seker faststellt worrn is, d. h. de Asteroiden to jede Tiet wedder opfunnen warrn kann. Dat kann Johren, mitünner ok Johrteihnten duern. Mit Stand vun’n 26. Oktober 2008 hebbt vun de 429.000 Objekten, de vundaag bekannt sünd eerst ruchweg 192.000 ok en Tall kregen.
Keen en Asteroid opdeckt hett, hett dat Recht, binnen vun teihn Johren na de Toorden to en Tall en Naam vörtoslahn. De Vörslag mutt aver vun de IAU gootheten warrn, vun wegen dat dat Richtlienen för de Naams vun astronoomsche Objekten gifft. Dat gifft dorüm bannig vele Asteroiden, de en Tall aver noch keen Naam hebbt. Asteroiden, de nee opdeckt warrt un för de noch keen nipp un naue Bahn bekannt is, kriegt en vörlöpige Beteken, de ut dat Johr vun’t Opdecken un en Bookstavenkombinatschoon besteiht. Vundaag besteiht disse Kombinatschoon ut twee Bookstaven: De eerste steiht för den Maanden-Halfpart vun’t Opdecken (A bit Y ahn I), de tweete warrt foortlopend (vun A bit Z ahn I) na baven tellt. Warrt in een Maandenhalf mehr as 25 Asteroiden opdeckt – as dat vundaag normal is – fangt de tweete Bookstaav wedder vun vörn an mit en Tall dorblangen, de bi jeden Dörloop üm een hochtellt warrt.
De eerste Asteroid is op Sizilien opdeckt worrn un weer vun sien Opdecker Giuseppe Piazzi Ceres Ferdinandea nöömt, na de Schuulgöttin vun’t Eiland, Ceres, un den weltlichen Herrscher König Ferdinand IV. De tweete Naam is vun de internatschonalen Forschergemeenschop aver aflohnt worrn. De offizielle Naam is doröm (1) Ceres. Man, in de Twüschentiet is de Asteroid nu as Dwargplanet klassifizeert.
In de Tiet dorna sünd de Asteroiden wieter na röömsche un greeksche Gödder nöömt worrn, man as dat jümmer mehr worrn sind, geev dat een Dag nich mehr noog Naams. So güng dat los, dat de Asteroiden na beropen Personen, Städer un Määrkenfiguren nöömt worrn sünd, aver ok na de Kinner oder Fronslüüd vun de Opdeckers. Ok Göddernaams ut annere Mythologien sünd in de Twüschentiet bruukt worrn.
Anfangs weern de Astronomen de Anischt, dat de Asteroiden dat sünd, wat torüch bleven is bi en kosmische Katastroof, bi de en Planet twüschen Mars un Jupiter tweibroken is un de Brookstückens op de Bahn verdeelt weern. Man, nu hett sik wiest, dat de Masse vun all de Asteroiden in’n Hööftgördel tohopen veel weniger is as de vun’n Maand. Na en Afschätzen warrt dorvun utgahn, dat de Asteroiden tosamen 0,1 bit 0,01 % vun de Eerdmasse hebbt (de Maand hett al 1,23 %). Dat is also veel to wenig, as dat dat mol en Planet wesen hebben kann.
Vundaag geiht man dorvun ut, dat de Asteroiden en Rest vun Planetesimalen sünd ut de Tiet as dat Sünnsystem tosannen kamen is. De Gravitatschoon vun Jupiter, den sien Masse an gauesten wassen is, hett dorna wohrschienlich de Billn vun en grötteren Planeten ut de Planetesimalen hinnert. Se weern op jemehr Bahnen stört, sünd ünner’nanner jümmer wedder tohopen stött un tweibroken. En Deel vun de Planetesimalen sünd op Bahnen aflenkt worrn, de jem in Kollisionen mit Planeten bröcht hebbt. Sehn kann een dat vun daag noch an de Inslagkraters op de Planetenmaanden un op de binneren Planeten. De gröttsten Asteroiden sünd na jemehr Entstahn bannig opwarmt worrn un binnen in opsmölt. Dat keem vör allen dör den radioaktiven Verfall vun’t Aluminium-Isotop 26Al un villicht ok vun’t Iesen-Isotop 60Fe. De sworen Elementen as Nickel un Iesen sünd dorbi dör de Sworkraft in’t Binnere afsackt, wiel de lichteren Verbinnen as de Silikaten in’t butere Rebeet bleven sünd. Op disse Oort sünd differenzeerte Körpers mit metallschen Karn un silikaatschen Mantel tostannen kamen. En Deel vun de Asteroiden is bi nafolgen Kollisionen wieter tweibroken. Brookstückens, de in de Sworkraft vun de Eer kamen sünd, künnt denn as Meteoriten daalgahn.
Asteroiden sünd to’n Deel spektrokoopsch ünnersöcht worrn. Dorbi hett sik wiest, de jemehr Böverflachen ünnerscheedlich tosamensett sünd. Dorna sünd de Asteroiden in taxonoomsche Klassen indeelt worrn:
In de verleden Tiet hett dat heten, dat de Asteroiden kumpakte monolithische Felsen sünd. Man, de siete Dicht vun vele Asteroiden un ok de bannig groden Impaktkraters düüt dorop hen, dat vele Asteroiden locker opboet sind. Dat heet, dat man jem as lose Gruushümpels (rubble pile) ansehn mutt, de blots dör de egen Gravitatschoon tosamenhollen warrt. Körpers, de locker opboet sünd, künnt de Kräft, de bi Kollisionen, tostannen kamt absorbeeren, ahn dat se dor twei bi gaht. Kumpakte Körpers warrt dorgegen bi gröttere Impakten tweibroken, vun wegen de Stöötbülgen. Bito wiest de groden Asteroiden blots lütte Rotatschoonssnelligkeiten op. En gaue Rotatschoon üm de egen Ass künn anners woll ok dorot föhren, dat jem de optreden Flüchtkräft tweiritt (Yorp-Effekt). De hüütige Annahm is, dat de gröttste Deel vun de mehr as 200 m groden Asteroiden kosmische Gruushümpels dorstellt.
Anners as bi de Planeten is dat bi de Asteroiden nich so, dat jemehr Bahnen meist rund as’n Krink sünd. Dat is bi de Asteroiden in’n Hööftgördel af un an so, man vele vun jem hebbt teemlich exzentrische Bahnen, de bito ok düchtig gegen de Ekliptik neegt wesen künnt. De hoge Exzentrizität maakt jem faken to Bahnkrüzers, d. h. jemehr elliptische Bahn översniedt sik mit de Bahnen vun een oder mehrere Planeten. De grode Sworkraft vun’n Jupiter sorgt aver dorför, dat de Asteroiden – bit op wenige Utnahmen – sien Bahn nich krüüzt.
Ruchweg 90 % vun all Asteroiden hebbt jümehr Ümloopbahn twüschen Mars un Jupiter. Se füllt dormit de Titius-Bode-Reeg op, na de en Planet twüschen de beiden fehlt. De gröttsten Asteroiden in dit Rebeet sünd – blangen den ne’en Dwargplanet (1) Ceres – (2) Pallas, (4) Vesta un (10) Hygiea. Aver de groden Asteroiden warrt nu ok neger dorophen ünnersöcht, wat se nich villicht ok in de Klass vun de Dwargplaneten höört.
Hööftartikel: Asteroidengördel
En grode Mehrtall vun de Objekten, de jemehr Grote Halfass twüschen Mars un Jupiter hebbt, sünd Deel vun den so nöömten Asteroiden-Hööftgördel. Jemehr Bahnen hebbt gemeen, dat se en Exzentrizität lütter as 0,25 un en Bahnnegen lütter as 20° opwiest. De gröttste Deel dorvun is tostannen kamen, as gröttere Asteroiden in dit Rebeet mitenanner tosamenstött un tweibroken sünd. Ut den Grund billt se Koppels, de en cheemsch glieke Tohopensetten wiest. Jemehr Ümloopbahnen sünd dör de so nöömten Kirkwoodlücken scheedt, de dör Bahnresonanzen to Jupiter billt warrt. De Hööftgördel lett sik dordör in dree verscheden Zonen indelen:
Blangen den Hööftgördel geifft dat twüschen Mars un Jupiter noch wietere enkelte Koppels vun Asteroiden, de jemehr Bahnen tomeist in Resonanz to de Jupiterbahn staht un dördor bestännig hollen warrt. Enige Koppels hebbt ok de glieken Bahnhalfassen as de Hööftgördel, wiest aver düütlich gröttere Bahnnegen (deelwies mehr as 25°) oder annere ungewöhnliche Bahnelementen op. Disse Koppels sünd tomeist na sünnere Asteroiden ut de Grupp nöömt:
Ünnerscheedliche Asteroidenkoppels bewegt sik binnen de Marsbahn. De meisten Objekten vun disse Koppels hebbt Dörmeters ünner 5 km, de gröttste Deel dorvun is aver noch düütlich lütter. Vun disse Objekten krüüzt eenige sogor de Venus- un Merkurbahn un eenige dorvun bewegt sik sogor blots binnen de Eerdbahn. Annere krüüzt de Eerdbahn oder bewegt sik blots twüschen de Eer un den Mars.
Dat is ok al vermoodt worrn, dat dat ok Asteroiden gifft, de sik blots binnen de Merkurbahn bewegt. Disse Koppels warrt as Vulkanoiden betekent, man nawiest worrn is dorvun noch keen Objekt.
Hööftartikel: Eerdneeg Asteroid
De mehrsten Asteroiden, de jemehr Bahnen deelwies binnen de vun’n Mars leegt, warrt as eerdnege Asteroiden betekent. Na jem warrt siet eenige Johren systemaatsch söcht, vun wegen dat theoreetsch de Gefahr besteiht, dat se mit de Eer tohopenstöten künnen. Den gröttsten Spood bi de Söök harr bit hüüt dat Söökprogramm Lincoln Near Earth Asteroid Research (LINEAR). Annere Söökprogrammen sünd Near Earth Asteroid Tracking (NEAT) un LONEOS. De Asteroiden warrt wieter ünnerdeelt in verscheden Typen:
Asteroiden gifft dat aver ok buten de Jupiterbahn:
Hööftartikel: Transneptuunsch Objekt, Kuipergördel
De transneptunschen Objekten bewegt sik wiet buten in’t Sünnsystem, achter de Neptunbahn.De meisten vun jem warrt as Deel vun’n Kuipergördel ansehn (KBO = Kuipergördel-Objekt). De Begrepen Kuipergördel- un transneptuunsch Objekt warrt dorüm meist in’n glieken Sinn bruukt. In disse Koppel befinnt sik de opstunnst gröttsten opdeckten Asteroiden. Na jemehr Bahnegenschoppen warrt de KBOn in dree Koppels indeelt:
Hööftartikel: Trojaner (Astronomie)
Bi dat Dreekörperproblem in de Himmelsmechanik gifft dat Steden op de Planetenbahnen, woneem sik de bedeeligten Kräft gegensietig tonichten maakt. Asteroiden, de sik an disse Steden, de ok as Lagrange-Punkten betekent warrt, ophollt, warrt Trojaners nöömt. Toeerst sünd de Trojaners bi den Jupiter opdeckt worrn. De bewegt sik op de Jupiterbahn vör un achtern den Jupiter, as to’n Bispeel de Jupiter-Trojaners (588) Achilles oder (1172) Aeneas. De eerste Mars-Trojaner, (5261) Eureka, is 1990 opdeckt worrn. In de Tiet dorna sünd veer wietere Mars-Trojaner funnen worrn, aver ok de Neptun hett welke.
Dat gifft ok Asteroiden, de sik op en Hoofiesenümloopbahn op en Planetenbahn bewegt, as to’n Bispeel de Asteroid 2002 AA29 in de Neeg vun de Eer. Objekten, de sik op de glieke Bahn bewegt, as de Eer, warrt in de Koppel vun de Arjuna-Asteroiden tosamenfaat.
Ünner de Veeltall vun Asteroiden gifft dat en poor, de Sünnerheiten hebbt, as anners keen Objekt. Se paast dorüm ok nich in een vun de Koppels, de beschreven worrn sünd. Een dorvun is (944) Hidalgo, de sik op en düchtig exzentrischen Bahn twüschen Saturn un den Hööftgördel bewegt. En annern is (279) Thule, wat de eenzige bekannte Asteroid is, de sik mit Jupiter in en 4:3-Bahnresonanz in en Afstand vun 4,3 AE vun de Sünn ophollt. Noch en annern is (90377) Sedna, en teemlich groden Asteroiden, de wiet buten vun’n Kuipergördel is un op sien exzentrische Bahn bit to 900 AE wiet vun de Sünn weg wesen kann.
En Gefahr geiht vun de Asteroiden ut, de sik in de Neeg vun de Eerdbahn ophollt oder ehr sogors krüüzt. De Wohrschienlichkeit för en Kollision vunn Asteroiden mit de Eer is bannig lütt, aver se is ok nich Null. Wenn Asteroiden mit annere gröttere Himmelskörpers tosamenstöten doot, denn blifft dor en Impaktkrater bi torüch. Dorvun gifft dat ok op de Eer eenige vun. Wo groot de Krater is un wo veel Energie dorbi freesett warrt hangt vör allen dorvun af, wo gau un wo groot de Asteroiden sünd, wo veel Masse se hebbt un woans se tohopensett sünd.
Opstunns gifft dat twee Oorden, üm dat Inslagrisiko vun Asteroiden op de Eer un de dormit verbunnen Kraft, Rebeden in Muus un Gruus to leggen, to bewerten. Dat sünd de Turiner Skala un de Palermo-Skala.
De Turiner Skala is eenfach in ölven heeltallige Stopen vun 0 bit 10 indeelt, wobi „0“ bedüüt, dat gor keen Gefahr besteiht un „10“ för en sekeren Inslag steiht, bi den de hele Eer to’n gröttsten Deel in’n Dutt geiht. In de Medien warrt vör allen disse Skala bruukt, vun wegen, dat se lichter to begriepen is.
De Palermo-Skala warrt ünner Wetenschopplers dorgegen mehr bruukt, vun wegen dat se mehr utseggt över de Physik dorachter. Se sett de Inslagwohrschienlichkeit in Verbinnen mit dat Achtergrundrisiko dör Objekten vun vergliekbore Grött. Se is en logarithmisch Maat, d. h. „0“ bedüüt dat eenfache Achtergrundrisiko (1=100), „1“ is dat teihnfache Achtergrundrisiko (10=101), „2“ dat 100-fache Risiko (100=102) usw.
In de verleden Tiet is dat al fakener Vörkamen, dat Asteroiden dicht an de Eer vörbiflagen sünd, man ahn dat dat dor en echte Gefohr bi geven hett. Bispelen dorför sünd:
Man, dat hett ok al Asteroiden geven, för de en Kollision mit de Eer as wohrschienlich vörrutseggt worrn is, wat denn ok indrapen weer. Bit hüüt (Stand: Januar 2019) weern dat dree Asteroiden vun’n Apollo-Tyyp, de kort na jemehr Opdecken wohrhaftig mit de Eer „tohopenstött“ sünd. Dat weern 2008 TC3, 2014 AA un 2018 LA, de vun’t Catalina Sky Survey oder Delen dorvun opdeckt weern. All dree harrn aver blots Dörmeters vun bit to 4 Meter, so dat se gröttstendeels oder vullstännig in de Atmosphäär vergleiht sünd.
Grote Objekten:
Sünn |
Merkur |
Venus |
Eer |
Mars |
Ceres |
Jupiter |
Saturn |
Uranus |
Neptun |
Pluto |
Haumea |
Makemake |
Eris
Objektklassen:
Planeten |
Dwargplaneten |
Asteroiden |
Kometen |
Maanden |
Meteoroiden
Rebeden:
Asteroidengördel |
Kuipergördel |
Oortsche Wulk |
Heliopaus